ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΜΑΣΤΟΡΑ

(Στη μνήμη του Ανάργυρου Ι. Φράγκου 1931 - 2020)

Ήσυχα έφυγες πατέρα
την αποφράδα εκείνη μέρα
Πέμπτη  13 Φλεβάρη
ήρθε ο χάρος να σε πάρει

Σε κράτησα στην αγκαλιά μου
όσο μπορούσα πιο σφιχτά
είπα μήπως τον εμποδίσω
δε μπόρεσα στη ζωή να σε γυρίσω

Γιατί είχες πάρει μάστορα
το δρόμο της αιωνιότητας
εσύ, που ήσουνα πρότυπο
ήθους και εντιμότητας

Μέχρι τα δεκαεπτά σου χρόνια
ήσουνα στο χωριό Βουκόλος
αλλά όταν κατέβηκες στην πόλη
άλλαξε η ζωή σου όλη

Από τα δεκαοκτώ σου χρόνια
πήγες πατέρα στο γιαπί
υπέφεραν στα χέρια σου
το μυστρί και το τσαπί


Γρήγορος τεχνίτης, κτίστης
όμορφος και ευτραφής
με τ΄ αστείρευτό σου χιούμορ
γινόσουν αμέσως συμπαθής

Δεν είχες μάθει γράμματα
μα είχες το προνόμιο
να πάρεις το πτυχίο σου
από της ζωής το πεζοδρόμιο

Εσύ μου δίδαξες πατέρα
αγάπη και ακεραιότητα
να πιστεύω στη δικαιοσύνη
και να ΄χω πάντα καλοσύνη

Υπήρξες καλός σύζυγος
και στοργικός πατέρας
για να σπουδάσω δούλευες
ως το τέλος της ημέρας

Θα σε θυμάμαι πάντοτε
για το ήθος, την εντιμότητα
τ΄ αστεία σου, την καλοσύνη
κι η μνήμη σου πατέρα μου
ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

Γιάννης Αναργ. Φράγκος