Προσεγγίσεις ενός μη ειδικού, ίσως, όπως ο κ. Γεραπετρίτης

Γράφει ο
Κωνσταντίνος Τσαμαδιάς

✎ Παρακολούθησα την Κυριακή σε τοπικό κανάλι της Λαμίας (ΕΝΑ), παρουσίαση συνέντευξης που έδωσε ο ΥΠ. ΕΞ. κ. Γεραπετρίτης, σε δημοσιογράφους των Αθηνών, για θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Υπήρξε σαφής κριτική, όπως είχε δικαίωμα, προς τις πολιτικές που εφάρμοσαν οι κκ. Κ. Καραμανλής, Α. Σαμαράς και υποστηρίζει ο κ Ν. Δένδιας.

Φαίνεται ότι εντός του παραδοσιακά μεγάλου χώρου της Ν.Δ. άρχισε η επιχείρηση περιχαράκωσης των "πολιτικών θαλάσσιων ζωνών".

Από τα σημεία που προέβαλε ο κ.Γεραπετρίτης συγκρατώ δύο.

1. "Η πολιτική επί Καραμανλή, σε σχέση με την Τουρκία, είχε στοιχεία ακινησίας ενώ τώρα παρουσιάζει κινητικότητα".

Κατά τη δική μου προσέγγιση, το ανωτέρω δεν αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης και ούτε καν παρέχει ένδειξη, επιτυχίας ή αποτυχίας της μιας ή της άλλης πολιτικής τακτικής. Εκείνο που μετρά είναι το τελικό για τη χώρα αποτέλεσμα.

Αξιολογώντας εκ των υστέρων τα πεπραγμένα της περιόδου Καραμανλή, μπορώ στηριζόμενος και στο γεγονός ότι κανείς, έστω από τους κατευθυνόμενους κακοπροαίρετους δημοσιολογούντες, δεν μας έχει παρουσιάσει, τουλάχιστον μία συγκεκριμένη περίπτωση, που η χώρα να έχασε κάτι από την Τουρκία ή να υποχώρησε σε κάτι, να συμπεράνω ότι ο Καραμανλής δεν ανταποκρίθηκε στο πατριωτικό του καθήκον.

Εξ όσων γνωρίζω την περίοδο εκείνη δεν χάσαμε κάτι ούτε υποχωρήσαμε σε κάτι, ούτε στο πεδίο, ούτε σε συμφωνίες (στα χαρτιά). Ήμασταν αμετακίνητοι στις πάγιες εθνικές γραμμές.

Απεναντίας, αξιολογώντας πχ την περίοδο Σημίτη, του οποίου ο ίδιος υπήρξε μεσαίου επιπέδου στέλεχος, που και τότε παρουσιάζαμε δήθεν κινητικότητα, η Ελλάδα έχασε. Έχασε πχ τα Ίμια με το γκριζάρισμα ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής, αναγνώρισε τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, κα. Και τώρα διαπιστώνω, ως μη ειδικός βεβαίως, παλινδρομήσεις στην περιοχή πχ της Κάσσου.

Με την ευκαιρία θυμάμαι το ανάλογο με το ποδόσφαιρο, που παίζαμε στα παιδικά μας χρόνια. Στην επίθεση παίζαμε τρεις. Ο ένας ήταν σχετικά στατικός, αλλά με καλό πλασάρισμα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με μία-δύο τρίπλες και ένα καλό σουτ, που κατέληγε σε γκολ. Οι άλλοι δύο παρουσίαζαν υπέρ-κινητικότητα, έτρεχαν συνεχώς ως "σβούρες", αλλά γκολ δεν έβαζαν.

Εγώ προτιμώ το θετικό αποτέλεσμα που έφερνε ο πρώτος. Η υπέρμετρη κινητικότητα, χωρίς στόχευση, είναι ανώφελη σπατάλη εκ των περιορισμένων πόρων.

2. Επανέλαβε για πολλές φορές το "εδώ και 50 χρόνια δεν έγιναν όσα γίνονται τώρα". Σιγά, τα περισσότερα από τα θέματα που τίθενται σήμερα στη Μεσόγειο τότε δεν ετίθεντο.

Δηλαδή, τι θέλει να μας πει ότι για 50 χρόνια όλες και όλοι οι αρμόδιοι έκαναν λάθος και ήρθε ο κ Γεραπετρίτης για να μας δείξει πως γίνεται η πολιτική επίλυσης της μόνης διαφοράς με την Τουρκία και όχι μόνο.

Μέσα σε περιβάλλον υποβοηθούμενης από τον ισχυρό πλανητικό παίκτη κινητικότητας στη Μεσόγειο, για αξιοποίηση των πιθανότατα υφιστάμενων ενεργειακών πόρων, μέχρι στιγμής δεν διαπιστώνω κάποιο οριστικά θετικό αποτέλεσμα, για τη χώρα.

Ας περιοριστεί, λοιπόν, ο αυτοθαυμασμός.

Από τα "για πρώτη φορά" έχουμε χορτάσει.

Αρκετοί μας έχουν διαβεβαιώσει ότι έχουν σώσει την Ελλάδα, την οποία βεβαίως είχε σώσει ο προηγούμενος και αναμένει να την σώσει και ο επόμενος.

Ειλικρινά, αντιλαμβάνομαι τα θέματα ως εθνικά κρίσιμα.

Ας είναι λοιπόν οι διαχειριστές, συγκρατημένοι, σοβαροί και συνεργάσιμοι.

Δεν διαχειρίζονται προσωπικές-οικογενειακές υποθέσεις.