ΡΙΖΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

Γράφει η
Γιώτα Τριανταφύλλου

Άσε τα πουλιά σου να υπάρχουν
αμυδρά
στο χαμένο παράδεισο.
Στρώσε για εκείνα πάνλευκο σεντόνι
άπλωσε μαξιλάρια να πλαγιάσουν
κεντησέ τα με χρώματα τ’ ουρανού
ασημένιες κλωστές και ρίζες αγάπης...
Άσε να φυτρώσουν χειμωνανθοί
έξω από τ' όνειρο
πέρα από τη γη.
Ζήτα στην πνοή της αύρας
χρυσάφι
ξεχασμένης νιότης
να τα πάει σε γνώριμο ακρογιάλι!
Ήλιοι, να φωτίσουν το δρόμο τους
σ' έρημο νησί!
Ψάξε μαργαριτάρια σε κοχύλια
στρώσε για εκείνα
πλακόστρωτα δρομάκια.
Φτιάξε στεριές να ξαποστάσουν
λίμνη
να' χουν τα δάκρυα να πηγαίνουν.
Να πάνε στο νερόμυλο...
Έχει παιδιά εκεί!
Γελαστά παιδιά
μόνα
ίδια παράδεισος.
Μαζί να παίξουν
με χάρτινες βαρκούλες
να ταξιδέψουν,μέχρι το νερό  
να τις τραβήξει κοντά του!
Σε κάθε περίπτωση...

Άσε ψυχή μου τα πουλιά  σου
να πετάξουν