Σαν έφτασε ο κόμπος στο χτένι

Γράφει η
Αρχοντούλα  Ζωγραφοπούλου - Τσιάμη                        

Πολλά τα μέτωπα ανοιχτά και τα γεγονότα που πρόλαβαν ως συνήθως την κυβέρνηση, ενώ ο Μητσοτάκης αλλού κι αλλού.
Δεν ξέρει από πού να πιαστεί. Και με τα δίκια του να χάνεται και να σαστίζει. Αυτό θα πει πως δεν ήταν προετοιμασμένος για όλα αυτά που του συμβαίνουν. Αντιλαμβάνεται πως κάπου χάθηκε το κοντρόλ.
Μα πώς να προλάβει τα γεγονότα, αφού βρίσκεται διαρκώς μέσα σ΄ ένα αεροπλάνο και απών από τα φλέγοντα θέματα που προβληματίζουν τον ελληνικό λαό.
Στα δύσκολά του ο πρωθυπουργός μας είχε συνηθίσει με τους ανασχηματισμούς μεγάλους ή πιο μικρούς, τώρα το ΄ριξε στην παγανιά για συγκομιδή οπαδών όπως στα προεκλογικά.
Πήγε λέει και στο Καρπενήσι στην εύκολη λεία του, μα αυτή τη φορά δεν έτυχε της υποδοχής όπως άλλοτε. Γιατί δεν του άφησαν περιθώριο οι προηγούμενοι «δικοί του εκεί» που τα έκαναν ρόιδο. Εκεί κάπου θα μονολόγησε το «αποτύχαμε».
Το να μπει κάποιος πολιτικός σε κάποιο πόστο αυτό δεν είναι το θέμα. Το θέμα είναι το τι αφήνει πίσω του για τους επόμενους.
Και τώρα φτάνουμε να σας πούμε πως το θέμα Βορίδη - Αυγενάκη δεν απασχολεί τη Ν.Δ., γιατί οι πολιτικοί της Ν.Δ., καθώς και το χρήμα, ποτέ δε δικάζονται. Δε δικάζονται γιατί δε φτάνουν ποτέ στα δικαστήρια. Και αυτοί θα αθωωθούν όπως ο Καραμανλής για να εισπράξουν τα χειροκροτήματα από τους δικούς τους και από τον πρωθυπουργό. Η δύναμη του ισχυρότερου βλέπετε, της αυτοδυναμίας. Ποιος μπορεί εκεί ν΄ απλώσει χέρι;
ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο Κυριάκος είπε και επανέλαβε πως τα χρήματα θα τα πάρει με  τέτοια βεβαιότητα σαν να τα είχε ήδη στα χέρια του.
Τα χρήματα να τα πάρει, ευχάριστο. Δεν μας είπε μόνο πως από εκεί και πέρα ποιοι θα τα πάρουν. Αλλά και πότε; Όσο για το δρόμο Λαμία - Καρπενήσι, αυτό αφήστε το καλύτερα. Είναι μια πονεμένη ιστορία. Από τότε που ξεκίνησε ως τώρα, ήμασταν νέοι και γεράσαμε. Ας ελπίζουμε στην περάτωσή του κάποτε.
Είναι μια εποχή τώρα που οι συγγενείς δεν έχουν εκείνους τους ωραίους παλιούς δεσμούς. ΄Ομως ο Κυριάκος και η Σία αποτελούν εξαίρεση, μέχρι και μπροστά στο γυαλί κι εκεί μαζί ο ένας για να ξηλώνει κι ο άλλος για να ράβει.