Τα «έξυπνα» υδρόμετρα και οι «έξυπνες» πολιτικές

Γράφει ο
ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλείται με τις προμήθειες και τις «εργολαβίες» εγκατάστασης ψηφιακών υδρομέτρων σε πολλούς Δήμους της χώρας. Κυρίως σε ότι αφορά την κατασπατάληση πόρων μέσα από μία εντελώς αυθαίρετη τιμολόγηση των υπηρεσιών και των προμηθειών. Βέβαια ας σημειωθεί ότι δυστυχώς χρειάσθηκε πάλι η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για να αναδειχθεί το πρόβλημα και να προκληθεί το δημόσιο ενδιαφέρον. Στην περιοχή μας, η Δυτική Φθιώτιδα και ο Δήμος Μακρακώμης πριν λίγες μέρες δημοσιογραφικά είχαν την «τιμητική» τους. Το συγκεκριμένο «έργο» μάλιστα για την περιοχή του Δήμου Μακρακώμης, βρίσκεται ήδη σε στάδιο ολοκλήρωσης. Το γεγονός ότι οι διαδικασίες δρομολογήθηκαν από την προηγούμενη Δημοτική αρχή προφανώς και δεν δικαιολογεί «κροκοδείλια δάκρυα» ή το να πέφτουν κάποιοι σήμερα από τα σύννεφα.

Τα «καμπανάκια» για τη διαφθορά στη χώρα μας από την πλευρά στου ΟΟΣΑ χτυπούν ασταμάτητα. Σε ότι αφορά τα κακώς κείμενα στον τομέα της Αυτοδιοίκησης «η Κοινωνία βοά» και από χρόνια τώρα αρκετοί από τους ειδικούς αναφέρονται στο θέμα δημόσια. Χωρίς όμως να «ιδρώνει το αυτί» των αρμόδιων. Οι χαλκευμένοι διαγωνισμοί και οι απ’ ευθείας αναθέσεις προμηθειών, μελετών και έργων «δίνουν και παίρνουν». Με κατά κανόνα αναξιοκρατικές επιλογές, που υποβαθμίζουν και ευθέως βάλουν κατά του κοινού μας συμφέροντος. Μέσα από τέτοιες συνθήκες εξελίχθηκε και το έργο των «έξυπνων» υδρομέτρων στο Δήμο Μακρακώμης.

Η μελέτη φέρεται ότι συντάχθηκε και θεωρήθηκε χωρίς να ελεγχθούν ούτε τα αυτονόητα. Όπως είναι τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα όσων συμμετείχαν σε αυτές τις μεγάλης σημασίας για το έργο διοικητικές διαδικασίες. Με τον διεθνή (!) διαγωνισμό στη συνέχεια να αρχίζει και να τελειώνει με τη συμμετοχή ΜΙΑΣ (!!) ενδιαφερόμενης εταιρείας. Αλλά και με τη Δημοτική Αρχή να θεωρεί ότι όλα έχουν καλώς. Κατάσταση ελλειμματική στο περιθώριο της οποίας τα αναπάντητα ερωτήματα, για την πολιτική της διαχείριση και όχι μόνο, αθροίζονται σε βαθμό ανεπίτρεπτο.

Ο προϋπολογισμός του συγκεκριμένου έργου προέκυψε εν πολλοίς χωρίς εγκεκριμένα τιμολόγια. Υπήρξαν πειστικές εισηγήσεις εντεταλμένων οργάνων και έρευνα της αγοράς ; Χρησιμοποιήθηκαν όμοιες και αιτιολογημένες τιμολογήσεις άλλων φορέων ; Και ποιοι είναι αυτοί οι φορείς ;

Γιατί έγινε αποδεκτό το αποτέλεσμα της δημοπρασίας με ΜΙΑ μόνο συμμετοχή ;; Κυκλοφόρησαν διάφορες φήμες ότι στα πλαίσια της κατασκευής και υλοποίησης της εργολαβίας συμμετείχε και στελεχιακό δυναμικό του Δήμου. Είναι αλήθεια ;

Βέβαια, οι καθημερινές ανάγκες στη Δυτική Φθιώτιδα δεν έχουν καμία σχέση με όσα θα μπορούσε να συνεισφέρει η λειτουργία των «έξυπνων» υδρομέτρων. Το κύριο πρόβλημα των οικισμών στην ενδοχώρα του Δήμου, ακόμα και των μεγαλύτερων όπως ο Άγιος Γεώργιος, ο Τυμφρηστός ή το Γαρδίκι, είναι η πληθυσμιακή τους αφαίμαξη. Με δεδομένη λοιπόν την οικιστική εγκατάλειψη της περιοχής ποιες είναι οι προοπτικές στις οποίες «θέλει να επενδύει» η Δημοτική αρχή ; Είναι ο έλεγχος της κατανάλωσης λίγων κυβικών μέτρων νερού για να δικαιολογηθεί η πανάκριβη εγκατάσταση των «έξυπνων» υδρομέτρων ; Στους περισσότερους και «αποψιλωμένους» πληθυσμιακά οικισμούς αυτής της ενότητας είναι γνωστό ότι για πάνω από δέκα μήνες ανά έτος υπάρχει περίσσευμα πόσιμου νερού. Συνεπώς γιατί ο έλεγχος της κατανάλωσης θα πρέπει να γίνεται και εκεί με τους όρους που ισχύουν στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα του Δήμου ;

Είναι σίγουρο ότι ο προβληματισμός θα μπορούσε να αποκτήσει μεγαλύτερο εύρος και βάθος. Όμως και με όσα ήδη σημειώθηκαν, το πρόβλημα είναι πλέον ορατό. Πρόκειται για παθογένεια που, στον ευαίσθητο τομέα τη Αυτοδιοίκησης, προσδιορίζεται ως «έλλειμμα πολιτικής». Μέχρι τώρα στις περιόδους των διάφορων «πακέτων», με κατεύθυνση την παραγωγικότερη αξιοποίηση των πόρων αλλά και με βάση τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες είχαμε διαμορφώσει διάφορες «δικλείδες ασφαλείας».

Μία από αυτές ήταν η ικανοποίηση της ανάγκης να συντάσσονται ολοκληρωμένες τεχνικές μελέτες πριν από τις δημοπρατήσεις των έργων. Όμως και ειδικότερα μετά από την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ήλθαν «τα πάνω κάτω». Η εξειδικευμένη εργασία της εκπόνησης και παρακολούθησης των μελετών, θεωρήθηκε χρονοβόρα μπορεί και περιττή. Με αποτέλεσμα να «πισωγυρίσουμε» στις αλήστου μνήμης εποχές των απ’ ευθείας αναθέσεων και της διαχείρισης των προβλημάτων από άσχετους. Έτσι, οι δυσμενείς επιπτώσεις σε ότι αφορά τις απαιτήσεις για τον βέλτιστο σχεδιασμό και την ποιότητα των έργων κατέληξαν καθημερινές διαπιστώσεις.

Η ικανοποίηση των κάθε καταβολής «μύχιων» πόθων έγινε πλέον ο κανόνας. Και το κόστος παραγωγής των υποδομών μας εκτινάσσεται στα ύψη.

Πρόκειται για τις σύγχρονες πληγές της Ελλαδικής πραγματικότητας.