ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓  Και τη σημερινή στήλη θα την απασχολήσουν θέματα επίκαιρα τα οποία θα αντλήσει από την καθημερινότητα, θα τα ζυγίσει στη ζυγαριά της λογικής, του σωστού και του δίκαιου και θα καταθέσει και τις δικές της σκέψεις, θέσεις, απόψεις.

✓ Ο φίλος συνταξιούχος εκπαιδευτικός Κώστας Αναγνωστόπουλος, έχων και κάποιαν…ηλικίαν, διαβάζει ανελλιπώς τούτη τη στήλη και πάντα εκφράζεται με λίαν επαινετικά και κολακευτικά γι’ αυτή. Σε πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία μας μου είπε: Θέλω να γράψεις κάτι που θα σου πω: «Προ ημερών πήγα στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης μας, στο καρδιολογικό τμήμα για κάποια σχετική εξέταση.

Ο εκεί αρμόδιος γιατρός κ. Παπανάγνου Γεώργιος τον οποίον για πρώτη φορά γνώρισα, με ευγένεια, με καλοσύνη και με περισσή επιμέλεια και φροντίδα μου έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις και μου έδωσε τις ανάλογες οδηγίες.

Τον ευχαριστώ θερμά – θερμότατα, όχι μόνο για την άρτια επιστημονική του ενημέρωση που μου παρέσχε, αλλά και για την ανθρωπιά του και για το ήθος του».

Ο γράφων ευχαρίστως φιλοξενεί στη στήλη τις ευχαριστίες του φίλου Κώστα, αλλά αισθάνεται ιδιαιτέρως ευτυχής διότι με το γιατρό Γιώργο Παπανάγνου μας συνδέουν μακρόχρονη φιλία, εκτίμηση και αγάπη.

Συγχαρητήρια Γιώργο διότι το πιστεύω και ο ίδιος, αλλά είναι και κοινώς παραδεκτό, ότι μεγαλύτερη ικανοποίηση για το λειτουργό του Ιπποκράτη είναι οι ευχαριστίες και οι έπαινοι των ασθενών προς το πρόσωπό του.

Και κλείνοντας πρέπει να τονισθεί από το γράφοντα, ότι δεν πρέπει να είμαστε συνεχώς απέναντι και κατήγοροι στα δρώμενα της δημόσιας υγείας αλλά να αναγνωρίζουμε και να επαινούμε και τα πολλά θετικά αυτής.

✓ «Τον μη δυνάμενον αιδούς και δίκης μετέχειν κτείνειν ως νόσον πόλεως» Πρωταγόρας.

Τούτο μας άφησε ως παρακαταθήκη ο μέγας Πρωταγόρας της αρχαιότητας, ο οποίος θεωρούσε, η λειτουργία του πολιτεύματος να συντελείται με τη συνεπικουρία της αιδούς.

Αυτό ως ξεκίνημα της σημερινής μου τούτης επισήμανσης.

Σε επαρχιακή καθημερινή εφημερίδα και συγκεκριμένα της ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, που τυχαία έπεσε στα χέρια μου και βεβιασμένα της έρριξα μια ματιά, μου έκανε εντύπωση επιστολή διαμαρτυρίας γονέα μαθητή λυκείου, προς την ΕΛΜΕ Μεσσηνίας. Και μια και τα της παιδείας πάντα μου προκαλούν το ενδιαφέρον μια και είμαι γέννημα θρέμμα αυτής, ακόμα και εκ πατρός, τη διάβασα προσεκτικά.

Και να γιατί διαμαρτυρόταν και δικαιολογημένα ο γονέας. Το Λύκειο στο οποίο φοιτά ο γυιός του προγραμμάτισε εκδρομή στην Αθήνα. Στον προγραμματισμό της εκδρομής περιέλαβε και επίσκεψη των μαθητών στη Βουλή και δίωρη παρακολούθηση συνεδριάσεως αυτής.

Δυστυχώς για τους μαθητές έπεσαν σε συνεδρίαση λίαν φορτισμένη. Ύβρεις κάθε είδους ανταλλάσσονταν μεταξύ των αντιπαρατεθιμένων βουλευτών και υπήρξε στιγμή που έφτασαν στα πρόθυρα της χειροδικίας, η οποία απεφεύχθη χάρις στην επέμβαση των ψυχραιμοτέρων.

Τα παιδιά αντί να παρακολουθήσουν συνεδρίαση στο ναό της Δημοκρατίας και να αποκομίσουν εμπειρίες και διδάγματα, παρακολούθησαν συνεδρίαση σε ναό της Τρούμπας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο διαμαρτυρόμενος γονέας.

Και στο δρομολόγιο της επιστροφής τα παιδιά εξεφράστηκαν με τα χειρότερα λόγια, διότι άλλα περίμεναν να δουν και να ακούσουν.

Βέβαια ο διαμαρτυρόμενος γονέας δεν κατεφέρετο εναντίον των εκπαιδευτικών, οι οποίοι καλώς ενήργησαν και προγραμμάτισαν, αλλά εναντίον των εθνοπατέρων που δηλητηρίασαν με αυτή τη συμπεριφορά τους τις άγουρες συνειδήσεις των παιδιών. Στο μόνο που επέκρινε τους συνοδούς εκπαιδευτικούς ήταν, ότι έπρεπε αμέσως να πάρουν τα παιδιά και να αποχωρήσουν.

Αυτά σε περίληψη του γράφοντα, αναφέρει στην επιστολή του ο διαμαρτυρόμενος γονέας. Η στήλη δεν θα προβεί σε κανένα σχολιασμό. Θα αφήσει τον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Θα επαναλάβει αυτό με το οποίο άρχισε. Το του Πρωταγόρα: «Η λειτουργία του πολιτεύματος πρέπει να συνεπικουρείται με την αιδώ».

✓ Ένα θέμα που συζητιέται στην καθημερινότητα και το οποίο δημιουργεί προβληματισμούς και απορίες είναι ότι οι εκπρόσωποί μας και σε Ευρωπαϊκά και σε διεθνή συνέδρια και πέραν αυτών, στις ομιλίες τους χρησιμοποιούν σε μεγάλο ποσοστό την Αγγλική γλώσσα. Βέβαια θα πει κανείς  ότι αυτή είναι η διεθνής γλώσσα και μιλιέται παγκόσμια. Αυτό δεν αμφισβητείται, αλλά ας ακούγεται και κάπου ότι υπάρχει Ελλάδα, υπάρχει Ελληνική γλώσσα. Αν το αξιολογήσουμε στατιστικά θα δούμε ότι αντιπρόσωποι άλλων κρατών χρησιμοποιούν πολύ, πολύ περισσότερο από μας, τη γλώσσα της χώρας τους, η οποία βέβαια εν συνεχεία μεταφράζεται στη διεθνή Αγγλική.

Να ακούγεται όμως και η Ελληνική η οποία είναι και η μητέρα των γλωσσών και για την οποία πρέπει να είμαστε περήφανοι.

Και κάτι εντελώς προσωπικό και προς Θεού όχι εγωιστικό. Όταν ήμουν μέλος πριν λίγα χρόνια του Δ/Σ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Συνταξιούχων του Δημοσίου και εκπροσωπούσα την Ομοσπονδία σε Ευρωπαϊκά Συνέδρια, πάντα βέβαια με συνοδεία διερμηνέα (εν προκειμένου την κόρη μου), σε συνέδριο στις Βρυξέλλες, οι ομιλίες των αντιπροσώπων μεταφράζονταν σε 8 γλώσσες, εκτός βέβαια της Ελληνικής.

Τότε ζήτησα το λόγο εκτός ημερησίας διατάξεως και είπα ότι αν δεν συμπεριληφθεί και η Ελληνική γλώσσα, η μητέρα των γλωσσών, ο Έλληνας αντιπρόσωπος θα αποχωρήσει. Ευτυχώς και ο Ιταλός Πρόεδρος του Συνεδρίου συμφώνησε και σε ένα μέρος των εργασιών μεταφράζονταν και στην Ελληνική.

Ας το ενστερνισθούν αυτό οι εκάστοτε αντιπρόσωποί μας κάθε βαθμίδος ώστε να ακούγεται τακτικά και η δική μας γλώσσα η ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

✓ Θα κλείσει και η σημερινή στήλη με τη βεβαιότητα, ότι και τούτες οι επισημάνσεις της, κάτι καλό θα προσφέρουν, διότι και ενδιαφέρουσες είναι και συμβαδίζουν με το σωστό και το λογικό.