ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο
Ηλίας Σπυρόπουλος
συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓ Αντλώντας θέματα από την καθημερινότητα, η στήλη θα προβεί στους ανάλογους σχολιασμούς, θα καταθέσει και τα δικά της πιστεύω, αλλά και τις δικές της απόψεις, επισημαίνοντας το κατά τη γνώμη της σωστό και λογικό, δημιουργώντας και προβληματισμούς στον αναγνώστη.

✓ Στην προηγούμενη στήλη ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ και η οποία ήταν η πρώτη μετά τις καλοκαιρινές μου διακοπές είχα αναφερθεί κυρίως σε εντυπώσεις που απεκόμισα απ’ όλα όσα είδα, άκουσα, με εντυπωσίασαν κατά την περίοδο αυτή της ξεγνοιασιάς και της απαλλαγής από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Θα συνεχίσω και στη σημερινή στήλη και θα αναφερθώ σε μερικά ακόμη καλοκαιρινά βιώματα τα οποία και με ευχαρίστησαν, αλλά και μου δημιούργησαν και κάποια δυσαρέσκεια, τα οποία βέβαια θα με συντροφεύουν και θα μου δημιουργούν ανάλογες σκέψεις στη χειμερινή περίοδο, που και πάλι είναι μπροστά μας και είμαστε αναγκασμένοι να οδοιπορήσουμε.

Προ ολίγων ημερών πήρα μέρος σε εκδρομική εξόρμηση του σωματείου ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ, νομού Φθιώτιδος. Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε στο νησί της ΛΕΣΒΟΥ και ο γράφων ζήτησε να τον συμπεριλάβουν στους εκδρομείς του σωματείου τους, διότι με ενδιέφερε περισσότερο να συναντήσω ένα παλαιόθεν λίαν αγαπητό φίλο μου που διαμένει στην ΚΑΛΛΟΝΗ-ΛΕΣΒΟΥ, διότι το νησί το έχω επισκεφθεί και παλαιότερα και πριν μερικά χρόνια.

Με το φίλο που διαμένει στην ΚΑΛΛΟΝΗ με συνδέει μακροχρόνια φιλία και πρόκειται για έναν άνθρωπο υψηλών ενατενίσεων. Άνθρωπο του πνεύματος, εκπαιδευτικό, αυτοδιοικητικό, συγγραφέα πολυγραφότατο και πολυβραβευμένο.

Τα αξιόλογα βιβλία του κοσμούν κυρίως τις βιβλιοθήκες της ΛΕΣΒΟΥ και όχι μόνο και βεβαίως και τη βιβλιοθήκη του γράφοντα.

Ηλικιωμένος πλέον, δύσκολος στις μετακινήσεις του. Γι’ αυτό και η συμμετοχή μου σ’ αυτή την εκδρομή απέβλεπε στο να συναντηθούμε για μια ακόμη φορά και να τα πούμε από κοντά.

Επί τη ευκαιρία όμως θα μου δοθεί να καταθέσω και μερικά, που βίωσα κατά την πενθήμερη παραμονή μου στο όμορφο νησί της ΛΕΣΒΟΥ.

Μεγάλη τουριστική κίνηση, πληρότητα στα καταστήματα, ωραία σύγχρονα ξενοδοχεία, καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους περιποιημένες ακτές και παραλίες. Θα σταθώ όμως σε κάτι που πραγματικά με εντυπωσίασε.

Στη ΛΕΣΒΟ από τη μία άκρη στην άλλη διετήρησαν την παλαιά τους αρχιτεκτονική. Διετήρησαν όλα τα νεοκλασικά τους κτίρια, αρχοντικά ακόμα και τις μικρές τους κατοικίες.

Τα αναπαλαιώνουν συνεχώς χωρίς να αφαιρούν το παραμικρό από την παλαιά τους αρχιτεκτονική και ομορφιά. Τέρπεται το μάτι να βλέπει αυτόν τον πλούτο των διατηρητέων κτισμάτων.

Και σε ερωτήσεις οι Λέσβιοι απαντούν. Αυτός είναι ο πλούτος μας, η ιστορία μας, οι ρίζες μας, το ευχαριστώ μας στους προγόνους που μας τα κληροδότησαν. Τέρψις και ευχαρίστηση και στο γράφοντα.

Να όμως και η δυσαρέσκειά του. Στη πόλη μας τη Λαμία στην οποία υπήρχαν και νεοκλασικά όχι βέβαια σε μεγάλο αριθμό αφήσαμε τίποτα;

Εκτός από το κτίριο της Πλατείας Ελευθερίας κάποια ελάχιστα και αυτά κακώς συντηρημένα. Τα κατεδαφίσαμε όλα, τα κάναμε σπιρτοκούτια και δε σεβαστήκαμε αυτά που μας κληροδοτήθηκαν. Υπεύθυνοι οι τότε διοικούντες, οι αυτοδιοικητικοί και οι τότε αρμόδιοι τεχνικοί, αρχιτέκτονες κλπ. Να λοιπόν και ένα ακόμη στοιχείο υποβάθμισης της πόλης μας. Κλείνω μ’ αυτές τις σκέψεις για τη ΛΕΣΒΟ και θα έλθω και σε κάτι στο οποίο επιβάλλεται να αναφερθώ.

Ο Σύλλογος συνταξιούχων Φθιώτιδος που είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, μια και επί πολλά χρόνια ήμουν Πρόεδρός του και τώρα είμαι απλό μέλος του Δ/Σ πραγματοποίησε ημερήσια εκδρομική εξόρμηση στο ΠΗΛΙΟ για να δώσει ευκαιρία στα μέλη του να ζήσουν μια μέρα ξέγνοιαστη, μακριά από τις καθημερινές έγνοιες και σκοτούρες. Κάναμε τη διαδρομή του ΠΗΛΙΟΥ απολαμβάνοντας τις ομορφιές του και επισκεφτήκαμε τη ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ όπου προσκυνήσαμε και ανάψαμε και το κεράκι μας.

Στη συνέχεια κατεβήκαμε στο ΒΟΛΟ όπου απολαύσαμε τα πλούσια εδέσματα των παραλιακών εστιατορίων και κάναμε και την παραλιακή βόλτα μας. Κατά την επιστροφή περάσαμε και από τη ΜΟΝΗ ΞΕΝΙΑΣ όπου και εδώ προσκυνήσαμε και ανάψαμε και το κεράκι μας.

Οι συμμετέχοντες ευχαρίστησαν το Δ/Σ για το όμορφο, χαρούμενο, ευχάριστο αυτό οδοιπορικό και από την πλευρά μας τονίσαμε ότι είναι υποχρέωσή μας, πέραν των συνδικαλιστικών υποχρεώσεων και επιδιώξεων, να προσφέρουμε και ώρες χαράς και ξεγνοιασιάς στα μέλη μας, διότι οι συνταξιούχοι βεβαρημένοι ηλικιακά και πολλές φορές και από άποψη υγείας αυτές τις εξορμήσεις τις έχουν ανάγκη.

✓ Και ας έλθουμε και σε θέματα της καθημερινότητας τα οποία συζητιούνται, εκφράζονται απόψεις, που πολλές φορές διίστανται αλλά και δημιουργούν προβληματισμούς στους συμπολίτες μας και όχι μόνο.

Αιωρείται η απορία, σχετικά με την απεργία πείνας στο Σύνταγμα από πατέρα φονευθέντος παιδιού στο δυστύχημα των Τεμπών. Γιατί αφού ο πατέρας του παιδιού ζήτησε εκταφή για να διαπιστώσει το DNA και να κάνει τοξικολογικές εξετάσεις δεν του δόθηκε αμέσως η άδεια; Γιατί τον άφησαν 22 ημέρες να απεργεί και ύστερα ικανοποίησαν το αίτημά του;

Εάν από την πρώτη στιγμή που το ζήτησε έπαιρνε άδεια εκταφής σίγουρα δεν θα υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι πίσω από την άρνηση κάτι κρύβεται. Δεν το καταλαβαίνουν οι αρμόδιοι ότι αυτό είναι εις βάρος τους και τους καταλογίζονται ευθύνες; Ας αφήσουν τα πολυτελή γραφεία οι ιθύνοντες, ας βγουν στους δρόμους και ας ακούσουν και γνώμες των απλών πολιτών. Πολλές φορές αυτές οι γνώμες περικλείουν σοφία και ας τις ακούνε. Θα είναι για το καλό τους, και για το καλό της δημοκρατίας μας. Και ένα άλλο ακόμα θέμα αιωρείται στην επικαιρότητα και διαρκώς συζητιέται και από τα μέσα ενημέρωσης αλλά και στις συζητήσεις των πολιτών είναι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Όλοι διερωτώνται και εκφράζουν απορίες.

Σε κάθε περιφέρεια, και Νομό υπάρχουν υπάρχει αρμόδιο γραφείο με προϊστάμενο και υπαλλήλους στο οποίο οι ενδιαφερόμενοι δήλωναν, αριθμό ζώων, καλλιεργήσιμη γη κλπ. Αυτοί που παίρναν τις αιτήσεις – δηλώσεις δεν έπρεπε να εξετάζουν αν τα δηλωθέντα είναι ακριβή;

Και μάλιστα όταν ο αριθμός των δηλωθέντων προκαλούσε; Δεν προβληματίζονταν δεν τους κινούσε το ενδιαφέρον; Και σ’ αυτούς πρέπει να καταλογιστούν ευθύνες και μάλιστα ως τους πλέον υπεύθυνους. Αυτά συζητά η κοινή γνώμη. Ας αφουγκράζονται αυτά που αιωρούνται διότι τώρα που πάνε να τα συμμαζέψουν μάλλον είναι αργά.

✓ Ας κλείσουμε και τη σημερινή μας στήλη, πιστεύοντας ότι σε σωστές, λογικές και κοινά παραδεκτές θέσεις κινηθήκαμε.