Τέλος στον ανταγωνιστικό πόλεμο της Αμερικής με την Κίνα

Γράφει ο Νίκος Σόκολος

Οι ενεργειακές δυνατότητες της Ελλάδας, η μεγαλύτερη επιχείρηση της λιμενικής βιομηχανίας της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης, όπως του Πειραιά, δεν παραχωρούνται για την ανάπτυξη της οικονομίας της Κίνας, αλλά ούτε και της Αμερικής.
Και αυτό γιατί η Ελλάδα, είναι ένα παραδοσιακά ναυτιλιακό Έθνος, και αποτελεί βασικό στοιχείο της Ελληνικής οικονομικής δραστηριότητας, χωρίς να πρέπει να αφήνει χώρο, σε ξένες χώρες να εκμεταλλεύονται τα μεγαλύτερα λιμάνια μας.
Καθώς το λιμάνι του Πειραιά, καταλαμβάνει μια όλο και σημαντική θέση στην Μεσόγειο, στην Ευρώπη, ακόμα και στον παγκόσμιο ναυτιλιακό χάρτη. Επομένως κάτω από αυτές τις προυποθέσεις,  δεν πρέπει να γίνεται λόγος, για πόλεμο ξένων συμφερόντων, και για σκιές των υπερδυνάμεων, πάνω από το λιμάνι του Πειραιά, όταν αυτό υπηρετεί την διακίνηση των εμπορευματοκιβωτίων, την διακίνηση των αυτοκινήτων, την κρουαζιέρα, την ακτοπλοΐα, και την ναυπηγοεπισκευή, μέσω της ενοικίασης χώρων και δεξαμενών.
Εκτός από όλα αυτά ραγδαίες είναι και οι εξελίξεις γύρω από το λιμάνι της Ελευσίνας, μια και μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο εθνικό πόλο, ικανό να λειτουργήσει παράλληλα, και σε ορισμένους τομείς, ανταγωνιστικά πρός το λιμάνι του Πειραιά.
Αυτές τις θέσεις φυσικά και δεν τις αποδεχόμαστε, επειδή η Ελλάδα, μπορεί να συνεχίζει να διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο, στην ναυτιλία, που μπορεί να ξεπεράσει τα γεωγραφικά της όρια, αλλά και να λειτουργήσει ώς ένα από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους, σε παγκόσμιο επίπεδο αντ αγωνιζόμενους, οικονομικούς γίγαντες και κολοσσούς της εποχής, όπως η Κίνα, η Αμερική, η Βρετανία, και η Νορβηγία.
Αξίζει να αναφερθούμε, στο ότι μέχρι και σήμερα, ο ελληνόκτητος στόλος, παραμένει ο μεγαλύτερος στον κόσμο, τόσο σε όρους ολικής χωρητικότητας, όσο και σε όρους ολικού εκτοπίσματος, αν και διαθέτει σε απόλυτο αριθμό λιγότερα πλοία, σε σχέση με την Κίνα η την Ιαπωνία.
Επίσης οι στρατηγικές επιλογές στην ανάπτυξη της ναυτιλίας, είναι αυτές που δημιούργησαν ένα παγκόσμιο δίκτυο γραφείων και πρακτορείων, η στελέχωση των επιχειρήσεων, με βάση την συγγένεια, και τον κοινό τόπο καταγωγής, η αξιοποίηση ελληνικών πληρωμάτων στα πλοία τους, η πρόσβαση στα διεθνή ναυτιλιακά και χρηματοπιστωτικά κέντρα, η εξειδίκευση στην μεταφορά υγροποιημένου αερίου, χύδην εμπορευματικών φορτίων, η χρήση διαφόρων σημαιών, η άμεση πρόσβαση, σε ναυλωτές, η επιλογή του επιχειρηματικου παραδοσιακού μοντέλου της αγοράς, και της λειτουργίας των πλοίων.
Είναι μόνο μερικές από τις βασικές αρχές και αξίες, που μπορούν να θεμελιώσουν την Ελληνική ναυτιλία στην ανάπτυξη των λιμανιών της, χωρίς να χρειάζεται να παρεμβαίνουν μεγάλες ναυτιλιακές χώρες, και χρηματοπιστωτικά κέντρα.
Αρκετά χρόνια η Κίνα εκμεταλλεύεται το λιμάνι του Πειραιά, δεν χρειάζεται τώρα να γίνει το επίκεντρο του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων, μέτωπο στρατηγικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στις Ηνωμένες πολιτείες και την Κίνα, χώρος εντάσεων που αυτή την φορά έχει σχέση με την παγκόσμια ισορροπία ισχύος, όπως και με τις εξελίξεις στην ενεργειακή εκμετάλλευση τού ελληνικού ορυκτού πλούτου, μαζί με τους υδρογονάνθρακες.
Ο πόλεμος των ΗΠΑ και της Κίνας, μόλις ξεκίνησε και καλό θα ήταν να σταματήσει εδώ, λαμβάνοντας υπόψη τις στρατηγικές επιλογές μας, για την ανάπτυξη της Ελληνικής ναυτιλίας, αλλά και το μερίδιο του ελληνόκτητου στόλου, στο παγκόσμιο στόλο.