Το τέλος της μικρής μας πόλης

Γράφει ο Δημ. Κολτσίδας  

Ζωγράφος - Πρόεδρος της Λαμιακής Πολιτείας

Σύμβουλος Πολιτιστικών Σχέσεων

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε νέες Ευρωπαϊκές προοπτικές και προκλήσεις. Η ενσωμάτωσή μας στην ΟΝΕ δημιούργησε νέες πρωτοβουλίες, νέες προοπτικές, ανοίγει δρόμους και αυξάνει το ρόλο των ανά την επικράτεια «μεσαίων πόλεων» στα ζητήματα διαμόρφωσης της εθνικής – ευρωπαϊκής τέχνης και κουλτούρας. 

Η επανάσταση των νέων τεχνολογιών εφοδιάζει την κοινωνία (πολιτικούς, πολίτες, καλλιτέχνες), με άπειρες και συνεχείς ιδέες και γνώσεις πολιτισμού, αλλάζει μέρα με τη μέρα την καθημερινότητα, τον τρόπο ζωής, τις απαιτήσεις για πολιτισμό, επηρεάζει την αγορά και τις πωλήσεις των τεχνών και έργων τέχνης και εντάσσει τις ομάδες πολιτισμού και τέχνης στις παραγωγικές δυνάμεις του κάθε συνόλου, τοπικού, εθνικού, Ευρωπαϊκού.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι μεγάλες ευρωπαϊκές – εθνικές πολιτικές, οικονομικής ανάπτυξης, στηρίζονται στον πολιτισμό και ιδιαίτερα των «μεσαίων»¨σε πληθυσμό πόλεων (βλέπε Ισπανία, Πορτογαλία κ.α.) με ιδιαίτερα υψηλές επενδύσεις και με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης και επιτυχίας ιδιαίτερα στις τέχνες.

Όλο και περισσότερο γίνεται επιτακτικό οι επαρχιακές πόλεις να συμμετάσχουν, να διαπραγματεύονται τον πολιτιστικό ρόλο τους αυτόνομα ή συμμετέχοντας σε εθνικά – ευρωπαϊκά δίκτυα. Όλο και περισσότερο γίνεται απαραίτητη αυτή η συμμετοχική διαδικασία παραγωγής – προβολής και εκμετάλλευσης του «πολιτιστικού προϊόντος» και συνεπώς η ανάγκη ευρύτερων επιλογών για την πολιτισμική ανάπτυξη, αν συνδυαστούν σε τοπικό επίπεδο, μπορούν να διασφαλίσουν την ανάπτυξη του πολιτισμού – τεχνών και οικονομικών μεγεθών απόδοσης σε πολλούς τομείς π.χ. (μουσεία σύγχρονης Τέχνης Bienale ΝΕΩΝ, πολυπολιτισμικές πρωτοβουλίες.

Τα αποτελέσματα για τον πολίτη θα είναι μεγάλα και χειροπιαστά σ’ αυτή τη μετάβαση από τον πολιτισμό της πόλης στον πολιτισμό του πλανήτη.

• Ανάπτυξη του μέσου κοινωνικού πολιτιστικού επιπέδου.

• Συμμετοχή στο εθνικό – ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και παγκόσμιο πολιτισμό.

• Πολιτιστική εκπαίδευση και ανάπτυξη των τεχνών.

• Ενεργοποίηση των πολιτών μέσω του πολιτισμού.

• Διαμόρφωση αρχών φύσης και πολιτισμού. Δημιουργία πολιτιστικού οργανισμού.

Η θεμελίωση ενός νέου μοντέλου πολιτιστικής ανάπτυξης είναι πολιτική αναγκαιότητα μεσοπρόθεσμη – απαιτεί την εφαρμογή ενός δικτύου μελέτης του πολιτισμού, ενός πολιτιστικού συμβουλίου αποφάσεων, ενεργοποίηση (πολιτών –  μη κυβ. οργανώσεων, ομάδων πολιτισμού – φορέων Τ.Α.), την άμεση εφαρμογή μικρών προγραμμάτων δράσης (αισθητική αναμόρφωση, πολιτστικη οργανωση 10ετιας) και το σπουδαιότερο καταγραφή υποδομών υποδοχής πολιτισμού, την προγραμματισμένη αναμόρφωση των υπαρχουσών υποδομών καθώς και την μελέτη και δημιουργία νέων σύγχρονων υποδομών.

Τη μεγάλη αυτή πολιτιστική προσπάθεια θα πρέπει να την οδηγήσει ο Πρώτος πολίτης της πόλης, ο Δήμαρχος,  δημιουργώντας ομάδες μελετών – προγραμματισμού και ανώτατα συμβούλια αποφάσεων και διαχείριση κονδυλίων σε προοπτική 5 – 10 ετών. 

Στην προοπτική αυτή θα πρέπει να ανοίξουν όλες οι πόρτες στη συμμετοχή των πολιτών στις δράσεις, ενεργοί πολίτες θα πρέπει να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Ο πολιτισμός δεν μπορεί παρά να είναι πολιτισμός των ‘άλλων’ αλλα όλων, χωρίς αποκλεισμούς.

Βέβαια μια τέτοια επιτυχία, απαιτεί την αλλαγή νοοτροπίας την προτροπή, την παροχή κινήτρων στον πολίτη και ασφαλώς το δικαίωμα να πιστέψουν με παραδειγματικές πράξεις όλων των ανθρώπων του πολιτισμού και της πολιτικής του τόπου μας, ότι μια τέτοια ενεργοποίηση για συμμετοχή, αξίζει τον κόπο. Οι πολίτες θα πρέπει να είναι «ενεργοί» «παρόντες» σε μια συνάρτηση ενεργειών – εργασιών και προσφοράς πολιτισμού με την νεολαία και τους μαθητές ιδιαίτερα.

Η περιθωριοποίηση ομάδων δράσης όπως οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, θα προδιέγραφαν πολύ άσχημα αποτελέσματα στην προσπάθεια κατάκτησης μιας αξιόλογης και αξιοπρεπούς θέσης στον τοπικό – εθνικό πολιτιστικό σχεδιασμό και στην συμμετοχή μας σε ευρωπαϊκά δίκτυα πόλεων πολιτισμού.

Είναι σαφές ότι μετά απο μια οικονομική ύφεση, θα πάρει τη θέση της πολιτιστικής ανάδειξης της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Είναι επίσης σαφές ότι σε καμία περίπτωση η Φθιώτιδα και ιδιαίτερα η Λαμία δεν κατόρθωσε να διαδραματίσει κανένα ρόλο σ’ αυτό πανελληνιο – πολιτιστικό πανηγύρι. Κανένα πολιτιστικο έργο, καμιά πολιτιστική υποδομή, καμιά αναφορά, σχεδόν καμιά απόπειρα να διεκδικήσουμε, ν’ αγωνιστούμε δεν έγινε, άραγε πώς να κερδίσουμε άλλες πολιτιστικες αξιες ΛΑΡΙΣΑ-ΤΡΙΚΑΛΑ-ΚΑΡΔΙΤΣΑ-ΒΟΛΟΣ;            

Αν σ’ αυτό το τοπικο πολιτιστικό Βατερλό δεν αποδοθούν ευθύνες τότε πότε θα γίνει απολογισμός, τότε ποιο πολιτιστικό κριτήριο επιτυχίας ή μη θα αξιολογηθεί.

Είναι γεγονός ότι τα ψιχία πολιτισμού για τους φτωχούς και δυστυχείς της επαρχιακήςς ΛΑΜΙΑΣ είναι ΤΑ ΠΑΝΗΓYΡΙΑ, ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΩΡΟΙ [κολλάνε παντού και πάντα], το Αυγουστιάτικο φεγγάρι και παραχώρηση από το Υπουργείο Πολιτισμού μιας ορχήστρας στο Ιστορικό Κάστρο Λαμίας, είναι επίσης γεγονός ότι δεν υπάρχουμε στον πολιτιστικό χάρτη της Ελλάδας, μας έχουν διαγράψει. Όλα αυτά μαζί με την ανεπάρκεια και αδιαφορία Τοπικών Αυτοδιοικητικών Αρχόντων και Βουλευτών Πολιτικών παραγόντων μας οδήγησαν στο βάλτο του πολιτισμού και της ΥΠανάπτυξης.

Κυρίες και Κύριοι, απόγονοι ηρώων και κάτοικοι της Ιστορικής Φθίας δυστυχώς επτωχεύσατε οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά σε λίγο όταν θα βρεθείτε εκτός του Εθνικού Οδικού Δικτύου δεν θα αναφέρεστε στα δελτία ειδήσεων ούτε για τα θανατηφόρα δυστυχήματα. Γιατί καλώς ή κακώς οποιαδήποτε αναφορά στη Λαμία και Φθιώτιδα μόνον για τροχαία δυστυχήματα και εγκλήματα, όλα τα υπόλοιπα είναι βαρύγδουπες αρλούμπες Αρχόντων.

Απαξίωσαν την ιστορία, το πολιτισμό της περιοχής, υποβάθμισαν την πολιτιστική και τον πολίτη για να μην έχουν προβλήματα απολογισμού και απαξίωσαν την αισθητική και κατ΄΄επεκταση την οικονομικη ζωη της πολης ΛΑΜΙΑΣ.

Και έτσι μ’ όλα αυτά σ’ ένα νέο κόσμο που λειτουργεί, αναπτύσσεται και αποδίδει, εμείς γερασμένοι αναμένουμε από τους κυρίους ΤΙΠΟΤΑ το ΤΕΛΟΣ της μικρής μας πόλης.