ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΚΥΡΙΟΙ

Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος.

Εντεύθεν στρεφόμεθα προς δύο πλευράς. Προς το πολιτικόν  σώμα του νομού και τους υπουργούς της παρούσης κυβερνήσεως, τους ευαρεστηθέντας να μας επισκεφθούν, και προς το αρτισύστατον Γεωργικόν μας επιμελητήριον. Και λέγομεν.

Η Αγγλία είναι χώρα βιομηχανική, η Σουηδία δασική, η Ελβετία κτηνοτροφική, η Ελλάς  Γεωργική. Η επιστημονικωτέρα διάκρισις θα ήτο ότι τα κράτη της Δύσεως είνε κυρίως βιομηχανικά κέντρα του κόσμου και τα κράτη της Ανατολής κυρίως αγροτικά.

Ούτω και η Ελλάς παλαιότερον φεουδαλικώς κυβερνωμένη και συνεπώς  μη πιειζόμενη δια παραγωγικήν κοινωνικήν πολιτικήν, αντιμετοπίζει ιδία μετά τον παγκόσμιον πόλεμον, αναρχοποιουμένην κοινωνικήν και πολιτικήν  και οικονομικήν κατάστασιν.

Και εκάστη μερίς κυβερνήσασα  τον τόπον μεταπολεμικώς ήσκησε ποτέ μεν αφόρητον προστατευτικήν πολιτικήν της βιομηχανίας μας, πότε δε αντεπεξήλθε να πληρώση τα κενά του θησαυροφυλακείου  του κράτους με τα υστερήματα της μεγάλης μάζης του Ελληνικού λαού και πότε τέλος ήσκησε ένοχον δανειακήν πολιτικήν αδρανούσα δια μίαν παραγωγικήν πολιτικήν.

Και ηνειχόμεθα εις την χώραν των γραφικών λιμένων και θαυμαστών τοπείων και ορέων να μας δεκατίζουν τα έλη, δια να προκύπτη ζημία εις την όλην οικονομίαν μας, δισεκατομμυρίων δραχμών εις ανθρωπίνας υπάρξεις, εις μείωσιν της αγροτικής δυνάμεως, εις απώλειαν εργασίμου χρόνου και χρήματος, και εις μη απόδοσιν των ακαλλιεργήτων ελωδών περιοχών.  Και ηδρανούμεν βλέποντες καταπρασίνους πεδιάδας πλημμυρουμένας  από τους ποταμούς  και παραποτάμους  της Ελλάδος και ενώ εις τας πεπολιτισμένας χώρας οι ποταμοί και παραπόταμοι αποττελούν πλούτον  και γονιμοποιούν την γην, εις την Ελλάδα α-πέβησαν οι κατακλυσμιαίοι εριννύες των κόπων του αγρότου, όστις αμηχανών τρέχει από γραφείου εις γραφείον ζητών συρματόπλεγμα, ζητών έλεος, ζητών χείρα βοηθείας, ως εάν να μη υπάρχη κυβέρνησις, ως εάν οι διοικούντες να μην προέρχονται από τα σπλάχνα τους, ως εάν να μη διήλθον ούτοι σιδηροδρομικώς τας πεδιάδας της Γαλλίας και Ιταλίας τας οποίας πλουσίως περιβρέχουν ο Σηκουάνας, ο Τίβερις, ο Ροδανός, ο Πάδος, χωρίς να καθίστανται όμως καταστροφικοί δαίμονες των περιφερειών τας οποίας διασχίζουν.

Αντί των αντιπλημμυρικών και αρδευτικών έργων, αντί των μηχανικών μέσων τα οποία θα εβοήθουν την παραγωγήν του γεωργού μας και θα επλούτιζον τον χωρικόν από τον οποίον αρτηριακώς αρδεύεται και ο έμπορος και ο τεχνίτης και ο εργάτης  και αυτό το κράτος , από όλους, προσπαθούμεν με οικονομικάς αλχημείας μέσα εις τα Υπουργεία των οικονομικών  να φέρωμεν οικονομικόν ισοζύγιον και εμπορικόν δια της αποστραγγίσεως κάθε τελευταίας ικμάδος του πονεμένου πληθυσμού, και δι’ όλων των δασμολογικών και εν γένει φορολογικών Μπερτολδείων ταχυδακτυλουργών, παρουσιάζομεν ζώντα εισέτι τον οργανισμόν  του Έλληνος, ενώ η πτωμαϊνη  εξαπλούται εις τα μύχια της οικονομικής ψυχής του εργαζομένου.

Και απαθείς θεαταί πολιτισμού άνευ γεφυρών, άνευ δρόμων, άνευ σιδηροδρόμων, περιωρίσαμεν τον ετερόφωτον πολιτισμόν μας εις το οδικόν δίκτυον των Αθηνών και του Πειραιώς και εις το Σεμπλόν-Ο-αιάν-Παρί

Ούτω λοιπόν εχόντων των πραγμάτων στρεφόμεθα προς υμάς δια να σας είπωμεν και να μας επιτρέψητε να ελπίζωμεν ότι δεν ήλθατε ενταύθα απλώς δια να διαπιστώσωμεν ότι ήλθατε, αλλά δια να διαπιστώσητε υμείς εντεύθεν  περισσότερον     την ανάγκην της λύσεως των προβλημάτων της υπαίθρου χώρας και ιδία των αγροτικών τοιούτων και ιδιαιτέρως της περιφερείας μας  δι’ ην  το γεωργικόν επιμελητήριον  φαεινώς οφείλει να εκθέση  προς την παρούσαν κυβέρνησιν και να προωθή ταύτην εις αγροτικήν και γεωργικήν πολιτικήν την οποία η παρούσα κυβέρνησις εξήγγειλεν  και έχομεν πάντα λόγον να πιστεύωμεν ότι δεν την εξήγγειλεν  εις μάτην.

ΔΕΝ  ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΜΕΝ

Θέλομεν να ελπίζωμεν ότι οι επίσημοι οι οποίοι έρχονται σήμερον δια τα εγκαίνια του Γεωργικού Επιμελητηρίου, δεν έρχονται απλως δια να πανηγυρίσουν μαζί μας.  Ημείς δεν πανηγυρόζομεν  δυστυχώς. Εργαζόμεθα μόνον και ζώμεν δια να πληρώνωμεν φόρους. Και θέλωμεν να ελπίζωμεν ότι οι επίσημοι επί τη ευκαιρία ταύτη θα μελετήσουν τας ανάγκας του δυστυχισμένου τούτου τόπου και θα ψαύσουν τον πόνον του αγρότου μας ο οποίος νυχθημερόν υδρώνει χωρίς να κατορθώνη να χορτάση μπομπότα κύριοι Υπουργοί.

«Η  ΕΠΑΡΧΙΑ», Κυριακή 16 /12/1928.
Έτος Β’.  Αρ. Φ. 100

Η Ελλάδα που χάθηκε. Γέφυρα στην  Ήπειρο   (Αρχείο Ν. Δαβανέλλου)