ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΙΖΟ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ “ΛΑΜΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ”

Tα συλλυπητηριά τους για την απώλεια του Δημήτρη Ρίζου συνεχίζουν να εκφράζουν στην οικογένεια του “Λαμιακού Τύπου” επώνυμοι και ανώνυμοι συμπολίτες μας. Ευχαριστούμε θερμά για την συμπαράσταση και τα καλά, παρηγορητικά τους λόγια, τους αγαπητούς φίλους και αναγνώστες μας, για την απώλεια του αειμνήστου εκδότη και Διευθυντή τού “Λαμιακού Τύπου”.

Μνήμη Δημητρίου Ρίζου

“Στου χάρου τις λαβωματιές
βοτάνια δε χωρούνε
μήτε γιατροί γιατρεύουνε,
μήτε άγιοι βοηθούνε”

Είναι αδύνατο να περάσει κάποιος τη ζωή του χωρίς λύπες αφού συναναστρέφεται με ανθρώπους.
Την ευτυχία τη χαρακτηρίζουν φευγαλέες στιγμές (όπως ο γάμος, η γέννηση παιδιού, η πρόοδος του κλ)˙ την παντοτεινή απώλεια όμως τη βιώνουμε εσαεί.
Τότε έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε στιγμές από τη ζωή εκείνου που έφυγε και τη δική μας επαφή μαζί του.
Ακριβώς αυτές τις στιγμές εσωστρέφειας σκέφτομαι πόσο επηρεάστηκε η δική μου ζωή από τον εκλιπόντα Δημήτρη Ρίζο.
Το πρώτο κείμενό μου στο “ΛΑΜΙΑΚΟ ΤΥΠΟ” ήταν στο μέσο της δεκαετίας του ’90 και είχε σχέση με το έντυπο που εξέδιδε το σχολείο στο οποίοι ήμουν Δ/ντης. Με κάλεσε να στέλνω κείμενά μου στην εφημερίδα τακτικότερα.
Μου έσωσε έτσι ευκαιρία με τα γραπτά μου, να επικοινωνώ πρώτα με τον εαυτό μου και δευτερευόντως με τους πιθανούς αναγνώστες των κειμένων μου. Κάποιοι έχουν την καλοσύνη να επικοινωνούν τηλεφωνικά μαζί μου, διαβάζοντάς τα. Αυτό είναι για μένα μια μακρινή ζεστή χειραψία μαζί τους και του χρωστώ τόσο στον εκλιπόντα Δημήτρη όσο και στον Σ. Ρίζο.
Είμαι λοιπόν ευγνώμων για το βήμα που μου έδωσαν.
Σπάνιο να μοιράζεις απλόχερα καλοσύνη. Στα προτερήματα λοιπόν του άλλου βλέπουμε τις δικές μας αδυναμίες.
Για τη γυναίκα του, την συγχωριανή μου Μαρία δεν έχω κάτι καλύτερο να πω από το λόγο του Αντιφάνη.
«Πένθησε με μέτρο˙  τον ίδιο δρόμο αναγκαστικά θα περάσουμε όλοι˙ αυτός απλά τον βάδισε πρώτος"»
Έχεις στο πλάι σου τον Αλέξανδρο. Τα παιδιά είναι η άγκυρα που κρατά στη ζωή μια μάνα.
Αθ. Δ. Γκίκας
Μαθηματικός
-----------------------------------------------------------------
Το τελευταίο αντίο
«Κύριε Διευθυντά»*
Δημήτρη μου αγαπημένε,
σε γνώριζα από γυμνασιόπαιδο στο Εσπερινό Λαμίας. Ήσουν ένα παιδί σκληρά εργαζόμενο. Ταλαιπωρημένο, όπως και τα άλλα παιδιά της τάξεώς σου, κουρασμένο από την ολοήμερη δουλειά και το μόχθο της, έβαζες τα δυνατά σου να μάθεις γράμματα. Και έμαθες και μεγάλωσες και άνοιξες δική σου δουλειά και πρόκοψες μαζί με τον εξαίρετο αδερφό σου, τον Σπύρο!
Παρακολουθούσα την ανοδική σου πορεία και σε καμάρωνα… Πόσο χαρά ένιωσα, όταν, πριν από χρόνια, με ξενάγησε στις εγκαταστάσεις εκτύπωσης της εφημερίδας σας! Χαρά που έκτοτε ένιωθα συνεργαζόμενος στενά κατά την έκδοση βιβλίων μου.
Αγαπημένα αδέρφια, εσύ κι ο Σπύρος, δημιουργήσατε την επιχείρηση «ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Α.Ε.», που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από παρόμοιες επιχειρήσεις.
Όμως «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Ξαφνικά μάς έφυγες. «Γαίαν έχοις ελαφράν, αγαπητέ Δημήτρη.
*Καθιερωμένη προσφώνηση σημειωμάτων μου.

Τριαντ. Δ. Παπαναγιώτου
-----------------------------------------------------------------
ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΜΗ

Και τώρα; Τι γίνεται τώρα;
Πως θα συνεχίσει τις υψηλές πτήσεις του ο “αϊτός” της ενημέρωσης χωρίς τη μια του φτερούγα, που αναπάντεχα έσπασε;
Αχ, βρε Μίμη! Πήρες τόσο ξαφνικά τη δική σου φτερούγα και πέταξες μακριά μας, αφήνοντάς μας άφωνους και πλημμυρισμένους μ’ εκατοντάδες γιατί;
Να προσπαθούμε όλες αυτές τις μέρες να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη σου απώλεια και το τεράστιο κενό που αφήνει η απροσδόκητη φυγή σου.
Ωστόσο, μας άφησες πολύτιμη παρακαταθήκη, τις συμβουλές σου, τον τρόπο σκέψης σου και την πολυποίκιλη δράση σου.
Καλό Παράδεισο, αξέχαστε φίλε!!!

Αγαπητέ Σπύρο,
Συμμετέχοντας στο πάνδημο πένθος σου, όσο και της οικογένειάς σου και των συνεργατών σου, για τον αδόκητο θάνατο του προσφιλούς αδελφού σου κι αξέχαστου φίλου και συνεργάτη Μίμη, επίτρεψέ μου να σου απευθύνω τα πλέον θερμά και εγκάρδια συλλυπητήρια μου και να σας ευχηθώ κουράγιο και δύναμη, για ν’ αντιμετωπίσετε τη φοβερή αυτή δοκιμασία.
Η τριαντάχρονη και πλέον συνεργασία μας, με κάνει να αισθάνομαι, όπως και όλοι οι συνεργάτες, γνωστοί και φίλοι, συμμέτοχος της θλίψης για τη μεγάλη απώλεια.
Νικ. Ζ. Καλαντζής
Συνταξιούχος Δάσκαλος
-----------------------------------------------------------------

Κι όμως υπάρχουν και αυτά
τα αναπάντεχα και δυσάρεστα
συμβάντα

Η ανθρώπινη απώλεια των προσφιλών μας προσώπων, είναι μια σκέτη κατεδάφιση που αφήνει πίσω της ερείπια.
Η τόσο κακή είδηση του θανάτου του πολυαγαπητού μου Δημήτρη Ρίζου, έπεσε πάνω μου, κεραυνός εν αιθρία.
Ποιος θα το φανταζόταν πως ο εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας – Λαμιακός Τύπος – θα αποδημούσε εις Κύριον τόσο νωρίς.
Έφυγε εκείνος ο πρόσχαρος Δημήτρης που το πηγαίο χαμόγελό του δεν επέτρεπε να φανεί προς τα έξω το τι κουβαλούσε και τι τον πείραζε.
Έφυγε ο Δημήτρης Ρίζος, ένα παιδί του λαού,
ένα πακέτο γεμάτο μ’ αρετές κι αξίες που μας το άφησε κληρονομιά για να γίνουμε καλύτεροι.
Μου είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω αυτή την απουσία του, όπως και το ότι θα λείψει η ποικίλη προσφορά του γενικά στη Φθιώτιδα.
Όταν από κάποιους φίλους μου γνώρισα τον Δημήτρη και του είπαν πως γράφω σε περιοδικά κι εφημερίδες, τότε γελαστός μου είπε: “Θα σε περιμένω κάποια μέρα στο Λαμιακό κυρία Αρχοντούλα”.
Έτσι από τον Ιουνίου του 2014 άρχισε η συνεργασία μου μ’ αυτή την υπέροχη ομάδα του Λαμιακού Τύπου.
Μια συνεργασία άψογη καθ’ όλα.
Πολυαγαπητέ μου Δημήτρη Ρίζο, έζησες με την ευγένεια ψυχής που σε διέκρινε.
Έφυγες με την αγάπη και το θαυμασμό των ανθρώπων γι’ αυτό που ήσουνα.
Όσο για εμένα θα βρίσκεσαι στο μέρος της καρδιάς μου εκεί που φιλοξενούνται οι εκλεκτοί μου.
Αιωνία σου η μνήμη!
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του καθώς και στην οικογένεια του Λαμιακού Τύπου.
Αρχοντούλα Τσιάμη
-----------------------------------------------------------------
Δημήτρης Αλ. Ρίζος
Διευθυντής – Εκδότης
του Λαμιακού Τύπου
Ο Δημήτρης Αλ. Ρίζος, Διευθυντής – Εκδότης του Λαμιακού Τύπου, έφυγε νωρίς.
Από ‘μένα Τζίμη, ένα λαϊκό μοιρολόι: «Αυτού που κίνησες να πας γρήγορα να γυρίσεις, να πάψουμε τα κλάματα, να βγάλουμε τα μαύρα. Στη μαύρη γη, παράγγειλα, να μη σε κορνιαχτίσει και εκείνη μου απάντησε τα κόκκαλα θα αφήσει.
Στου χάρου τις λαβωματιές βοτάνια δεν χωράνε, ούτε γιατροί γιατρεύουνε ούτε Άγιοι βοηθάνε».
Ο Δημήτρης και ο αδελφός Σπύρος Ρίζος εκδίδουν τον «Λαμιακό Τύπο» που παρέχει έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση.
Τζίμη, αφήνεις κενό στο Λαμιακό Τύπο, στους συνεργάτες σου, στην καλή σου οικογένεια στους φίλους και στους αναγνώστες.
Κουράστηκες πολύ, πρόσφερες πολλά, μπορούσες να προσφέρεις κι άλλα.
Θα μας λείψεις. Αντίο Τζίμη.
Γεωργία Ι. Γκρινιάτσου
-----------------------------------------------------------------

Συμμετέχω-ουμε στο πενθος σας για τον πρόωρο θάνατο του Δημήτρη.
Προσωπικά αλλά και εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αμφίκλειας - Ελάτειας εκφράζω τα θερμότατα συλλυπητήρια στην Οικογένειά του  αλλά και στην Οικογένεια του Λαμιακού Τύπου.
Κωνσταντίνος Τσιάμης
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου.
-----------------------------------------------------------------
 «ΑΝΤΙΟ»  ΣΤΟΝ  ΔΗΜΗΤΡΗ  ΡΙΖΟ
 Ο Σύνδεσμος  Συντ/χων  του  Δημοσίου  Ν.  Φθιώτιδος  αποχαιρετά  με θλίψη  τον αγαπητό  μας  ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΙΖΟ, Διευθυντή  του  ΛΑΜΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ, που αντιπροσωπεύει  επάξια  τη ΛΑΜΙΑ μας  στα τυπογραφικά  και δημοσιογραφικά  δρώμενα της χώρας  μας. Αποχαιρετούμε  το ΔΗΜΗΤΡΗ  που μαζί  με  τον αγαπημένο του αδερφό  ΣΠΥΡΟ  ανόρθωσαν  και άνδρωσαν  τον ΛΑΜΙΑΚΟ ΤΥΠΟ με τον προσωπικό  τους  αγώνα, τη  δημιουργικότητά  και  δημοκρατικότητά τους.   
Με  το ήθος  τους, την ευπρέπειά  τους, το υψηλό  αίσθημα  ευθύνης  αποτύπωσαν  με τον
ΛΑΜΙΑΚΟ  ΤΥΠΟ  την καθημερινότητα  της περιοχής  μας  καθιστώντας  τον απαραίτητο  ανάγνωσμα  και   συμπλήρωμα  στην  καθημερινή  ζωή μας.
Το  Διοικητικό  Συμβούλιο  εκφράζει  τα θερμά  του συλλυπητήρια  στους αγαπημένους του, στην οικογένειά  του  και  στους  συνάδελφους  του.
Για το  Διοικητικό  Συμβούλιο
ο Πρόεδρος
Χρήστος  Γράβαλος

----------------------------------------------------------------- ΜΝΗΜΗ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΡΙΖΟΥ
Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
 συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Κανένας  πόνος  της ζωής
δεν είναι  τόσο  βαθύς, που
να μπορεί  να  συγκριθεί με
το θάνατο, αυτόν  τον αιώνιο
ανταγωνιστή  της.
                    ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Ξαφνικά  αναπάντεχα  και απρόβλεπτα, έφυγε  από κοντά μας  ο εκδότης του ΛΑΜΙΑΚΟΥ
ΤΥΠΟΥ Δημήτριος Ρίζος, βυθίζοντας  στο πένθος  την οικογένεια  του, την οικογένεια  του Λαμιακού Τύπου  και σκορπώντας, λύπη, βαθύτατη  λύπη  σε μας  που τον γνωρίσαμε, συνεργαστήκαμε  μαζί του, βιώσαμε  τον άνθρωπο  Δημήτρη, τις  ευαισθησίες  του, τα πιστεύω του, τις σκέψεις  του, τα οράματά του.
Δημιουργικός και επιτυχημένος  επιχειρηματίας. Ξεκίνησαν μαζί με τον αδερφό του  αξιαγάπητο  Σπύρο, από χαμηλά, πολύ χαμηλά  και  κατάφεραν  να ανεβούν ψηλά και να  γίνουν  εκδότες  μιας  λιαν αξιόλογης  επαρχιακής  εφημερίδας του ΛΑΜΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ  με  ευρεία  κυκλοφορία  στον τόπο  μας, αλλά και με  πανελληνιά  αναγνώριση.
Και  πλέον  της καθημερινής  έκδοσης  της  εφημερίδας, η οποία  συντροφεύει  αρκετή  μερίδα  συμπολιτών μας, ανήγειραν   καλλιμάρμαρο  λιαν  εντυπωσιακό  κτίριο, στο οποίο  στέγασαν  εγκαταστάσεις  σύγχρονου  τυπογραφείου, αλλά και όλους  τους  λειτουργικούς  χώρους, απαραίτητους  για την έκδοση    της εφημερίδας  και βέβαια  όλα τα γραφεία  αυτής.
Γνήσιος  ρουμελιώτης  με ήθος  και δημιουργικό  πνεύμα, άνθρωπος της προσφοράς  πέραν  της δημοσιογραφικής  και επαγγελματικής  του παρουσίας.
Υπηρέτησε  τη ενημέρωση  και την αλήθεια  μέσα από τις σελίδες  της εφημερίδας  του, πάντα  με  γνώμονα  τα  συμφέροντα  του τόπου, πάντα με αίσθημα  επαγγελματικής  ευθύνης και σεβασμού  στον συνάνθρωπο του.
Πρόθυμος  να βοηθήσει  όσο μπορούσε  και όπου  μπορούσε τον έχοντα  ανάγκην  βοήθεια, τον  πάσχοντα, αλλά  και αυτόν που ταλαιπωρούνταν, βραχυκυκλωμένος στα γρανάζια  της  γραφειοκρατίας  και  στο δαίδαλο  των νομικών  εξαρτήσεων.
Τέτοιοι  άνθρωποι  σαν το Δημήτρη Ρίζο   αποτελούν  πρότυπα  και παραδείγματα  και εύχομαι, η  παρακαταθήκη  του  να αποτελέσει  πυξίδα  προς όλους  μας, η οποία  θα μας  δείχνει  το  σωστό οδοιπορικό  μας,  προς τον  προορισμό  μας και το μέλλον  μας.
Με πολλά ακόμα  θα μπορούσε  να  εξάρει  κάνεις  την προσφορά, το έργο  και την επαγγελματική  ανέλιξη  του θανόντα.
Ο  Μητροπολίτης  μας με  εκκλησιαστικό, μεστό, συγκινητικό  λόγο έπλεξε  το εγκώμιο  του εκλιπόντα, τον ανέβασε  εκεί που πρέπει, συμπαραστάθηκε  στον βαθύτατο  πόνο  της  οικογένειάς  του, έδωσε  ένα βάλσαμο  παρηγοριάς  στους  οικείους  του  και απάλυνε  τη λύπη  όλων μας.
Ο γράφων  ευτύχησε  τις τελευταίες  μέρες, προ της  αναχωρήσεώς  του  από τη Λαμία  και  της  εισαγωγής  του  στο Νοσοκομείο, να  επικοινωνεί  μαζί  του  να  κουβεντιάζει το θέμα  της υγείας  του  και  έχει  τη  βεβαιότητα, ότι δεν  τον είχε εγκαταλείψει  η αισιοδοξία  και ούτε  και τον  κατέβαλε  η φοβία.  Απεναντίας  πίστευε, όπως  πιστεύαμε όλοι  μας, ότι  γρήγορα    δυνατός  και ακμαίος  θα επιστρέψει  και θα ασχοληθεί  με το έργο του. Δυστυχώς  άλλες  οι βουλές  των ανθρώπων  και άλλα  ο Θεός  κελεύει.
Ενώνοντας  και ‘γω  τις  δεήσεις μου μαζί  με αυτές  των τόσων φίλων του οι όποιοι   ή έντυπα ή  δια ζώσης  κατέθεσαν τα πιστεύω τους    για τον εκλιπόντα  Δημήτρη Ρίζο, εύχομαι  ο Πανάγαθος Θεός  να τον αναπαύσει  μετά  των αγίων, οι  δε  οικείοι του   να είναι  περήφανοι για  το διάβα  του από την εφήμερη ζωή  και να  έχουν  την  εξ ύψους  παρηγορία.
-----------------------------------------------------------------
Θα ήθελα να εκφράσω την βαθύτατη θλίψη μου για τον απροσδόκητο χαμό του Δημήτρη Ρίζου, δημοσιογράφου και διευθυντή της εφημερίδας “Λαμιακός Τύπος” με πολύχρονη και πολυσχιδή δράση στο χώρο της ενημέρωσης και των εκδόσεων, μέσα από τη σύγχρονη και πλήρως εκτυπωτική μονάδα στο πλαίσιο της έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας.
Η προσωπικότητα, το ήθος του και αξιοπρέπειά του, άφησαν το στίγμα του στο χώρο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και έκαναν φτωχότερη την δημοσιογραφική οικογένεια της Στερεάς Ελλάδας.
Εγώ προσωπικά, αλλά και σύσσωμη η Δημοτική Αρχή, εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στην οικογένεια και στους οικείους του.
Η Δήμαρχος Στυλίδας
Βιργινία Στεργίου