Ακριβώς δέκα χρόνια πριν, στις 29 Δεκεμβρίου 2013, η πορεία της ζωής του Μίκαελ Σουμάχερ, άλλαξε για πάντα στο Μεριμπέλ. Ο Γερμανός, ένας από τους μεγαλύτερους οδηγούς στην ιστορία της F1, κάτοχος 7 παγκοσμίων πρωταθλημάτων στην F1, 5 εκ των οποίων με τη Ferrari... ανατράπηκε-μόλις έναν χρόνο μετά την αποχώρησή του από τις πίστες της F1- από πτώση, ενώ έκανε σκι μαζί με το γιο του Μάικ -τότε 14 ετών-, και μια παρέα φίλων, με συνέπεια να τραυματιστεί με σοβαρές εγκεφαλικές βλάβες. 

Ο Σούμι ήξερε πολύ καλά αυτές τις πλαγιές, έχει ένα σαλέ όπου πήγαινε πολύ συχνά, και οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικές, αλλά στις 12.07 το πεπρωμένο παρουσιάζει τον... λογαριασμό του.

Όπως ανέφερε η ιταλική εφημερίδα "Gazzetta dello Sport", ο Σουμάχερ βγήκε εκτός πίστας, εκεί όπου υπάρχει φρέσκο χιόνι και η διαδρομή οριοθετείται από απλά μπαστούνια, με ταχύτητα που ορίζεται ως «κατάλληλη» από τους Γάλλους ερευνητές. Η πρόσκρουση τον έκανε να εκτοξευτεί προς τα εμπρός, μέχρι να χτυπήσει με το κεφάλι του σε έναν άλλο βράχο. Ηταν και το μοιραίο χτύπημα. Ο Σουμάχερ φορούσε κράνος, με μια κάμερα τοποθετημένη πάνω του, αλλά η προστασία του ήταν ελάχιστη για το εύρος της πρόσκρουσης. Η υπηρεσία διάσωσης με ελικόπτερο έφτασε και τον μετέφερε, πρώτα στο νοσοκομείο Moutiers και μετά, στις 12.40, σε αυτό της Γκρενόμπλ, πιο δομημένο για κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Η κατάσταση εμφανίστηκε δραματική.

Χειρουργήθηκε δύο φορές για να μειωθεί η ενδοκρανιακή πίεση και να κρατηθεί στη ζωή, ενώ θαυμαστές του συγκεντρώθηκαν γύρω από το νοσοκομείο για να εκφράσουν την υποστήριξή τους με πανό και σημαίες, ειδικά στις 3 Ιανουαρίου, στα γενέθλια του πρωταθλητή. 

Έκτοτε, υψώνεται ένας τοίχος απόλυτης σιωπής για τις συνθήκες της υγείας του. Μία σιωπή δέκα χρόνων. Εκεί έχει δεχτεί επισκέψεις από λίγα άτομα, πέραν από την οικογένειά του.

Δέκα χρόνια αργότερα, τα κύρια νέα για την υγεία του Μίκαελ Σουμάχερ χρονολογούνται από το 2014, όταν βγήκε από κώμα και μεταφέρθηκε στην Ελβετία. Πρώτα σε νοσοκομείο της Λωζάνης και μετά στο σπίτι του στο Γκλαντ, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Η μόνη επίσημη είδηση προέρχεται από τις συνεντεύξεις Τύπου των γιατρών που σε συμφωνία με την οικογένεια επιβάλλουν πολύ στενό κλοιό εμπιστευτικότητας για την προστασία του απορρήτου.

Στη συνέχεια ξεπερνά μια πνευμονική λοίμωξη, παραμένει σε τεχνητό κώμα για τέσσερις εβδομάδες, από το οποίο βγαίνει σταδιακά και μετά περνά μερικοούς μήνες στην εντατική και μεταφέρεται, τον Ιούνιο του 2014, σε πανεπιστημιακό κέντρο στο Vaud της Ελβετίας, με εξειδίκευση στη νευρολογική ανάρρωση. 

Η κατάσταση του Σουμάχερ παραμένει σοβαρή, η μυστικότητα κυριαρχεί, επίσης τροφοδοτεί εικασίες κάθε είδους, αλλά τον Σεπτέμβριο του 2014 μπορεί κανείς να δει μια αχτίδα αισιοδοξίας: ο πρωταθλητής μεταφέρεται στη βίλα του στο Γκλαντ , που μετατράπηκε σε νοσοκομείο και με εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό, να του παρέχει την απαραίτητη φροντίδα. Δίπλα στον Σούμι, η ακούραστη σύζυγός του Κορίνα, η ιστορική εκπρόσωπος Σαμπίνε Κεμ και ο Ζαν Τοντ, ο πρώην πρόεδρος της FIA και πολύ στενός φίλος του οδηγού.

Στις 16 Ιουνίου 2014, μια οικογενειακή δήλωση που εστάλη στα μέσα ενημέρωσης ανέφερε: «Ο Μίκαελ έφυγε από το Γκρενόμπλ  για να συνεχίσει τη μακρά φάση της αποκατάστασης. Δεν είναι πλέον σε κώμα!» αναφέρθηκε χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2014, έγινε μια άλλη σημαντική δήλωση για τον Σουμάχερ. «Από εδώ και στο εξής, η ανάρρωση του Μίκαελ  θα πραγματοποιείται στο σπίτι. Λαμβάνοντας υπόψη τους τραυματισμούς που υπέστη, υπήρξε πρόοδος τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη ένας μακρύς και περίπλοκος δρόμος μπροστά μας.  Ζητάμε να συνεχίσει να γίνεται σεβαστή η ιδιωτική ζωή της οικογένειας του Μίκαελ και να αποφευχθούν οι φήμες για την κατάστασή του», λέει η εκπρόσωπος της οικογένειας Σαμπίνε Κεμ.

Κάποια στιμγή-όπως αναφέρει σήμερα η ισπανική εφημερίδα Marca- , άρχισαν πάλι μια σειρά από πληροφορίες που έκαναν εικασίες για τις πιθανές συνέπειες και την κατάσταση του πιλότου. Είχε όντως ξυπνήσει; Ήταν η ερώτηση που έκαναν όλοι και δεν ήταν εύκολο να απαντηθεί. Τεχνικά ναι. Ο Σούμι βίωσε περιόδους συνείδησης που διήρκεσαν πολλές ώρες. Ακόμη και κατά τη μεταφορά του, οι νοσοκόμες που τον συνόδευαν στο ασθενοφόρο έκαναν λόγο για κινήσεις του κεφαλιού και ανοιχτά μάτια. Είχε επίγνωση του τι συνέβαινε γύρω του και ποιοι ήταν μαζί του. Δεν υπήρχαν εικόνες, αφού τα κινητά τους κατασχέθηκαν για να μην μπορούν να τραβήξουν ή να καταγράψουν εικόνες. Λέγεται ότι ήταν γύρω στα 50 κιλά. βάρος, από 75 πριν, λόγω της μεγάλης περιόδου μυϊκής αδράνειας.

Έπειτα από πέντε χρόνια χωρίς νέα σχετικά με την κατάστασή του, τον Σεπτέμβριο του 2019 κυκλοφόρησε η είδηση ότι ο Σουμάχερ βρισκόταν στο νοσοκομείο «Georges Pompidou» στο Παρίσι, υποβαλλόταν σε μυστική θεραπεία με έγχυση βλαστοκυττάρων, που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα Καρδιαγγειακής Χειρουργικής υπό τον Δρ. Φιολίπ Μενασέ. Η γαλλική εφημερίδα  «Le Parisien» ανέφερε ότι το ιατρικό κέντρο είχε γίνει «καταφύγιο».

Το σίγουρο είναι ότι τον Ιούνιο του 2020 τον επισκέφτηκε ο Φελίπε Μάσα, πρώην «ομόσταυλός του» στη Ferrari. «Ξέρω πώς είναι, έχω πληροφορίες. Η σχέση μου μαζί του ήταν πάντα πολύ στενή. Νομίζω ότι το κυριότερο σε όλο αυτό είναι ότι ξέρουμε ότι η κατάστασή του δεν είναι εύκολη, ότι είναι σε δύσκολη φάση, αλλά εμείς πρέπει να τον σεβαστούμε. Δεν τους αρέσει να αποκαλύπτουν καμία πληροφορία και ποιος είμαι εγώ να το κάνω;» δήλωσε ο Βραζιλιάνος.

Και από τότε, η απόλυτη σιωπή και πάλι, που μόλις έσπασε αυτόν τον μήνα, τον Δεκέμβριο του 2023, από ένα νέο ντοκιμαντέρ, το "Being Michael", το οποίο περιέχει μαρτυρίες στενών φίλων και αντιπάλων στην πίστα. Ο αδελφός του Ραλφ Σουμάχερ μίλησε επίσης για το πώς του έλειψε ο Μίκαελ αυτά τα χρόνια μετά το ατύχημα και αποκάλυψε κάποιες βελτιώσεις.

Δίχως άλλο δέκα χρόνια αργότερα, το μυστήριο των πραγματικών συνθηκών του Σουμάχερ παραμένει. Φαίνεται ότι πλέον η ζωή του δεν κινδυνεύει, αλλά πολύ αδύνατος, με εγκεφαλική βλάβη που θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα της συνείδησης και της κίνησης. 

Είναι δεδομένο ότι παρακολουθείται από μια ομάδα πολλών ανθρώπων που τον βοηθούν με καθημερινές φυσιοθεραπείες και θεραπείες με στόχο τη βελτίωση του τοπίου και τη δημιουργία ελπίδας. Όμως, η σιωπή είναι εκείνη που εξακολουθεί να κυριαρχεί, τροφοδοτώντας περισσότερο το μυστήριο παρά την ελπίδα. 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ