Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τα πιο παλιά χρόνια μετά από τον τρύγο, τα σταφύλια μεταφέρονταν στο σπίτι, τα τοποθετούσαν στο πατητήρι.
Δυό τρεις άνδρες ή και γυναίκες τα πατούσαν μέχρι να βγει ο μούστος και έμειναν τα τσάμπουρα από τα οποία αργότερα έβγαινε το γευστικό τσίπουρο.
Ο μούστος μεταφερόταν στην τεράστια κάδι και από εκεί στα ξύλινα βαρέλια. Αυτά, κάθε χρόνο, ειδικευμένος μάστορας τα ξεφούντωνε, τα ξεδόγιαζε, και με αρωματικό ρετσίνι τα έκαιγε.
Στα βαρέλια παρέμεινε ο μούστος για περίπου σαράντα ημέρες για να «βράσει».
Στη φωτογραφία ο μικρός Νικολάκης επί το έργον.
Ήταν τότε που μουσκομύριζαν όλες οι γειτονιές.
Ήταν ο τρύγος. Μια ιεροτελεστία για τον οίνο.
Ο οποίος, όπως λέει ο Δαβίδ, «οίνος εφραίνει καρδίαν ανθρώπου και άρτος στυρίζει αυτόν».

Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος