ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

¯ Δε θα μακρυγορήσω με εκτεταμένο πρόλογο. Θα πω μόνο, ότι και η σημερινή στήλη θα ασχοληθεί με θέματα που προκαλούν το ενδιαφέρον, αλλά και προβληματίζουν τον αναγνώστη, που ζητάει να μάθει αλλά και να κρίνει.

¯Με πατριωτικό παλμό, με περηφάνια και εθνική έξαρση γιορτάσαμε και φέτος το ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ. Το λόγο βέβαια είχαν τα νιάτα με τις σχολικές τους γιορτές, αλλά και τις παρελάσεις, που σκόρπισαν ρίγη ενθουσιασμού και διετράνωσαν για μία ακόμη φορά, ότι σε τούτον τον τόπο όσα σκαμπανεβάσματα μας παρουσιάζονται ή και τα προκαλούμε και μόνοι μας, στα δύσκολα σαν μια γροθιά δίνουμε όλοι μαζί το παρόν.

Αυτό μας διαβεβαίωσε με το λεβέντικο παρουσιαστικό της και η σημερινή νεολαία που έδωσε τη μεγάλη αυτή μέρα το εθνικόν της παρόν. Ιδιαίτερα συγκινημένοι εμείς οι παλαίμαχοι εκπαιδευτικοί, που θυμηθήκαμε τα παλιά, θυμηθήκαμε τις προσπάθειές μας ώστε τα σχολεία μας, να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στην παρέλαση και να τύχουν επιβραβεύσεως από τους επισήμους και από τον κόσμο που παρακολουθούσε και να εισπράξουν πολλά χειροκροτήματα και επαίνους. Μπορούμε να τονίσουμε, ότι οι παρελάσεις απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας είναι εθνικό καθήκον αλλά και μήνυμα, προς αυτούς που έχουν άνομες βλέψεις εναντίον μας. Και διατρανώνουμε για μια ακόμη φορά. Εδώ είμαστε πανέτοιμοι. ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Και ενώ έπρεπε έτσι να τελειώσω και να πω φτάνουν αυτά που κατέθεσα μέχρι τούδε κάτι με παρακινεί να απευθυνθώ και σε εκείνους τους προοδευτικούς, νεοφιλελεύθερους, οπαδούς της θολοκουλτούρας, που είναι εναντίον των παρελάσεων, δεν τις θεωρούν απαραίτητες και τις ταυτίζουν με ένα διαγωνισμό καλλιγραφίας. Τι να τους αποδώσεις! Να τους πεις ότι είναι εντελώς απαράδεκτοι και δεν εμφορούνται από πατριωτικά αισθήματα;

Αν θέλουν κάτι να πάρουν, κάτι να αισθανθούν καλό θα είναι κάθε τέτοιον καιρό να βλέπουν την παρέλαση του μοναδικού μαθητή, απόγονου του Διγενή σε κάποιο ακριτικό νησί να παρελαύνει καμαρωτά κρατώντας την Ελληνική σημαία.

Αυτό κάτι θα του πει, αλλά κάτι λέει και στους απέναντι προαιώνιους εχθρούς μας. Σε μας λέει πολλά, αλλά και σε σας κ.κ. προοδευτικοί, κουλτουριάρηδες, πιστεύω κάτι σας λέει μέσα σας, αλλά δεν σας αφήνουν να το παραδεχτείτε οι νοσηρές, ιδεοληψίες σας.

Γι’ αυτό αλλάξτε βηματισμό. Ταχτείτε μ’ αυτά που μας οδηγούν σε υψηλές ενατενίσεις των εθνικών μας οραμάτων.

Εμείς όλοι οι Έλληνες, διότι εσείς είστε μια μικρή μειοψηφία σας το τονίζουμε, ότι στις 28 Οκτωβρίου και όχι μόνο θα βρισκόμαστε στο χώρο των παρελάσεων για να δούμε τα παιδιά μας να περνούν καμαρωτά μπροστά μας και  να δακρύζουμε. Ζήτω το έπος του  ‘40.

¯ Σε παρέα φίλων στο τραπέζι του καφενείου μεταξύ καφέ και συζήτησης ακούγονται πολλά. Μιλάμε για την επικαιρότητα, για τα πολιτικά δρώμενα, αλλά και για τα παλιά.

Ιστορίες από τη ζωή του καθενός μας, ευχάριστα και δυσάρεστα συμβάντα. Μιλάμε για τα ιστορικά γεγονότα, για πολέμους που έγιναν και έπρεπε με την πρυτάνευση της λογικής ν’ αποφευχθούν και ο καθένας καταθέτει απόψεις και γνώμες όχι μόνο γι’ αυτά, αλλά και για πολλά άλλα. Προχθές ένας της παρέας έφερε στη συζήτηση και το εξής: Παρατηρώ λέει, ότι πολλά απ’ αυτά που κυκλοφορούν στην αγορά και στο εμπόριο είναι εισαγόμενα.

Και δικαιολογημένα να εισάγουμε αυτά που δεν παράγονται στον τόπο μας, κυρίως βιομηχανικά ή και γεωργικά και κτηνοτροφικά που έχουμε ανεπάρκεια.

Αλλά να εισάγουμε και προϊόντα που έχουμε υπερεπάρκεια και ακόμη μπορούμε να τα εξαγάγουμε δεν το καταλαβαίνω. Δικαιολογημένη η απορία του. Καθένας μας κατέθεσε γνώμη και άποψη.

Άλλος ότι είναι διακρατικές συμφωνίες, άλλος ότι ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όλα κυκλοφορούν ελεύθερα. Ο Θύμιος είπε ότι τα εισαγόμενα είναι πολύ φτηνότερα διότι εκεί που παράγονται έχουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Καθένας κατέθεσε τη γνώμη του αλλά σε τελικό συμπέρασμα δεν καταλήξαμε. Συμφωνήσαμε όμως όλοι ότι πρέπει να προτιμούμε αυτά που εμείς παράγουμε έστω και αν είναι λίγο ακριβότερα και αυτά να προωθεί το εμπόριο στην αγορά.

Έτσι δημιουργούνται θέσεις εργασίας, απασχολείται κόσμος μειώνεται η ανεργία. Αυτά ειπώθηκαν και ήρθε η ώρα της αποχώρησης για τη μεσημβρινή ανάπαυλα. Ο γράφων όμως που δεν τον ικανοποίησαν πλήρως τα συμπεράσματα, της αδαούς περί τα συζητούμενα παρέας, παρακαλεί αν κάποιος αναγνώστης της στήλης περί τα οικονομικά ασχολούμενος, μπορεί τεκμηριωμένα να μας κατατοπίσει ας το πράξει. Καλό είναι οι ημιμαθείς να έχουν ολοκληρωμένη άποψη.

¯ Να και κάτι που συζητιέται καθημερινά, απασχολεί προβληματίζει, αλλά και φοβίζει. Είναι η δράση των ΡΟΜΑ τοπικά, αλλά και ευρύτερα. Η παραβατικότητα αυτών των ατόμων έχει υπερβεί τα όρια.

Δεν περνάει μέρα, που τα τηλεοπτικά μέσα αλλά και ο έντυπος τύπος δεν θα σχολιάσουν εγκληματικές ενέργειες, κλεψιές, τραυματισμούς ακόμα και φόνους αθώων πολιτών, από την παραβατική κατηγορία των συμπολιτών μας. Δεν περνά μέρα που να μη συγκρουστούν με τα αστυνομικά όργανα, που προσπαθούν να τους επαναφέρουν στην τάξη και πολλές φορές έχουμε τραυματισμούς αστυνομικών, καταστροφή οχημάτων της αστυνομίας κλπ.  Ο κόσμος διαμαρτύρεται, φοβάται μήπως έρθει και η δική του σειρά και ζητά όχι μόνο προστασία από την πολιτεία, αλλά και λήψη σκληρών μέτρων. Δεν πάει άλλο ακούς να λένε μ’ αυτή τη ράτσα. Μέχρι τούδε η πολιτεία, με τα μέτρα που λαμβάνει, προσπαθεί με νουθεσίες, με την πειθώ, με το να οδηγεί τα παιδιά της στα σχολεία για να λάβουν μια άλλη αγωγή, να φέρει κάποιο αποτέλεσμα.

Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει επιτευχθεί κάτι. Βέβαια η προσπάθεια συνεχίζεται και πρέπει να συνεχιστεί. Αν όμως αυτή η μάστιγα που την ονομάζουμε ευήχως ΡΟΜΑ δεν πειθαρχεί στους νόμους, δεν αφήνει πουθενά χαλκό και σίδερο, δεν σταματήσει να ορμά και να κλέβει και να σκοτώνει ηλικιωμένους, τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν.

Να ληφθούν σκληρά, ναι σκληρά μέτρα. Φίλος αστυνομικός που υπηρετεί στην Ασφάλεια, μου έλεγε ότι αυτοί το μόνο που φοβούνται είναι το ξύλο. Ο νόμος όμως μας απαγορεύει να τους αγγίξουμε και πολλές φορές αυτοί μας ξυλοφορτώνουν. Βέβαια στην εποχή μας θα πει κάποιος δεν πρέπει να γυρίσουμε στους ξυλοδαρμούς. Συμφωνώ.

Όμως και αυτό αν ισχύσει να είναι εν μέτρω. Αλλά υπάρχουν και άλλα μέτρα λιγότερο σκληρά. Εξορίες σε ξερονήσια, απομόνωση κλπ.

Κύριοι ιθύνοντες. Τον κόσμο αυτό το θέμα τον καίει και ζητά άμεσα λήψη μέτρων, ζητά προστασία. Το ταχύτερο πάρτε αποφάσεις, έστω και λίγο σκληρές, έστω και λίγο αντιδημοκρατικές για να σταματήσει αυτή η μάστιγα των ΡΟΜΑ. Δεν πάει άλλο.

¯ Και ας συνοδέψει τη στήλη μικρός επίλογος, ο οποίος συμφωνεί με τις παραπάνω τοποθετήσεις και επισημάνσεις, διότι τα αναφερόμενα θέματα αιωρούνται στην καθημερινότητα και πρέπει να οδηγούνται σε σωστές λύσεις.