Πάθαμε, μάθαμε; (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Αν ισχύει ο αφορισμός του Αμερικανού κωμικού και συγγραφέα Γκράουτσο Μαρξ ότι “πολιτική είναι η τέχνη να ψάχνεις για μπελάδες και αφού τους βρίσκεις να κάνεις λανθασμένη διάγνωση και να εφαρμόζεις με λανθασμένο τρόπο τη λάθος θεραπεία” τότε αυτός ο αφορισμός περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τα όσα βίωσε ο ελληνικός λαός και η χώρα ολόκληρη την δεκαετία του 2010 πληρώνοντας τεράστιο οικονομικού πολιτικό και κοινωνικό κόστος.  

Δεν γίναμε τυχαία το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και παράδειγμα προς αποφυγή για τις άλλες χώρες. Φρόντισαν οι πολιτικοί με τις επιλογές τους και τις πολιτικές τους αποφάσεις για να φτάσουμε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής.

Θα μου πείτε, ήταν ανάγκη τώρα να βγάλει βιβλίο η πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, για να μας θυμίσει την οδυνηρή περιπέτεια των μνημονίων και των όσων δραματικών ζήσαμε την προηγούμενη εκείνη την δραματική περίοδο ;

Ευκαιρίας δοθείσης ανακαλούμε στη μνήμη μας τα όσα ζήσαμε πριν και μετά τη χρεοκοπία της χώρας για να δούμε σε τι κατάσταση βρισκόταν η Ελλάδα το 2010 και που βρίσκεται σήμερα μετα τα όσα υπέστησαν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις και συνολικά η ελληνική οικονομία.

Αθώοι του αίματος της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας δεν υπάρχουν ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ευρώπη και ούτε φυσικά στην Γερμανία !

Λάθη έγιναν απ’ όλους όσους κλήθηκαν να σηκώσουν το βάρος της διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, γνωρίζοντας φυσικά από την αρχή ότι κάθε χρεοκοπία έχει κόστος.

Στην ελληνική περίπτωση δεν έγιναν απλά λάθη. Έγιναν οικονομικά εγκλήματα, βυθίζοντας μια ολόκληρη χώρα σε μια παρατεταμένη ύφεση και στασιμότητα.

Όμως κανείς στην Ελλάδα, από τα κόμματα και τους πολιτικούς που κυβέρνησαν τη χώρα την περίοδο της κρίσης, δεν έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα τα λάθη του. Αντίθετα η κάθε πλευρά επιρρίπτει τις ευθύνες στους πολιτικούς της αντιπάλους.

Όμως σε δύσκολους καιρούς η αδράνεια και η αποτυχία των άλλων δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για τη δική μας αδράνεια και αποτυχία.

Φταίει η κυβέρνηση Καραμανλή που, την περίοδο 2004-2009, άφησε το δημόσιο χρέος να της ξεφύγει, ενώ το 2009 όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια μιας παγκόσμιας ύφεσης με την κατάρρευση της Lehmman Brothers, οι υπουργοί της κυβέρνησης Καραμανλή αντί να πάρουν μέτρα, μας διαβεβαίωναν ότι η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη !

Φταίει η κυβέρνηση Παπανδρέου που ενώ η βόμβα ήταν έτοιμη να σκάσει στα χέρια της, αυτή δεν είχε πάρει χαμπάρι για το τι ερχόταν. Αντίθετα ο τότε πρωθυπουργός μας διαβεβαίωνε ότι λεφτά υπάρχουν !

Φταίει η κυβέρνηση Σαμαρά που στην αντιπολίτευση έκανε καριέρα με τα Ζάππεια και ως κυβέρνηση φοβήθηκε το πολιτικό κόστος και δεν προχώρησε το 2014 τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Φταίει η κυβέρνηση Τσίπρα που έκανε όλα όσα του είχαν πει να αποφύγει, αυτοί που γνώριζαν το μέγεθος του προβλήματος, με αποτέλεσμα να κλείσουν οι Τράπεζες και να κινδυνέψει η χώρα με έξοδο από το ευρώ και να αναγκαστούμε να υπογράψουμε ένα τρίτο, αχρείαστο, μνημόνιο.

Ευθύνες όμως έχουν και οι τραπεζίτες που πλημμύρισαν τον κόσμο με δάνεια που πήγαιναν στην κατανάλωση χωρίς αναπτυξιακό αντίκρυσμα.

Χρειάστηκαν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις για να σωθούν οι Τράπεζες.

Επομένως ματαιοπονούν οι πολιτικοί όλων των κομμάτων όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι για την χρεοκοπία “φταίνε οι άλλοι”. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ χρεώνονται τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα την δεκαετία της κρίσης.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι δεν ήξερε και δεν γνώριζε. Όλοι γνώριζαν το πρόβλημα αλλά καμία ηγεσία δεν ήθελε να αναλάβει τις ευθύνες της. Όλοι ομφαλοσκοπούσαν χάνοντας πολύτιμο χρόνο. Αποτέλεσμα να μπούμε πρώτοι στα μνημόνια και να βγούμε τελευταίοι.

Στο βιβλίο της, η κυρία Μέρκελ, περιποιείται καταλλήλως τους τρεις πρωθυπουργούς που είχαν την “ατυχία” να υπογράψουν μνημόνια.

Από την κριτική της ... ξέφυγε ο Καραμανλής, γιατί χάνοντας τις εκλογές είχε εγκαταλείψει νωρίτερα το σκάφος πριν αυτό πέσει στα βράχια !

Ευθύνες όμως έχουν και οι διασώστες (Τρόικα, λεγόταν). Αντί να προσφερθεί στην Ελλάδα αρκετή βοήθεια από την αρχή, διαγραφή χρέους που δεν ήταν βιώσιμο και στήριξη του ιδιωτικού τομέα, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Θεώρησε το χρέος βιώσιμο και φόρτωσε την οικονομία με αβάσταχτους φόρους, με αποτέλεσμα μια βαθιά και παρατεταμένη ύφεση της πραγματικής οικονομίας.

Το ερώτημα είναι : Πάθαμε, μάθαμε ;

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος