ΜΝΗΜΗ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΚΩΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

___

Άφησες μνήμη αγαθή
ποτέ δε σε ξεχνούμε
λίγα είναι τα παινέματα
όσα και να σου πούμε.

Ζωή και θάνατος, θάνατος και ζωή είναι το τραγικό παιγνίδι όλων των ζώντων πλασμάτων, αλλά και της δικής μας μοίρας, της ανθρώπινης. Αγκαλιασμένοι στη ζωή και ξαφνικά φτάνει ο θάνατος και μας αποχωρίζει.

Αυτό έγινε και με το χαμό ενός καλού ανθρώπου, ενός εξαίρετου εκπαιδευτικού, ενός συναδέλφου, ενός εκλεκτού φίλου του δάσκαλου Κώστα Οικονόμου ο οποίος έφυγε πριν λίγες ημέρες από κοντά μας και βύθισε σε θλίψη, οικείους, φίλους συναδέλφους. Ο Κώστας Οικονόμου καταγόταν από το χωριό Παλαιά Γιαννιτσού Δυτικής Φθιώτιδας, γυιός ιερέα και μέλος πολυμελούς οικογένειας.

Οικογένεια που με μύριες στερήσεις κατάφερε να ορθοποδήσει να ξεφύγει από τη φτώχεια και τη μιζέρια και όλα τα παιδιά της να ακολουθήσουν το δρόμο της προόδου και της κοινωνικής ανόδου. Ένα από τα πολλά παιδιά της, ο φίλος Κώστας με μεγάλη προσπάθεια και κόπο σπούδασε παιδαγωγικά και ακολούθησε το επάγγελμα – λειτούργημα του δασκάλου.

Γαλουχημένος με το πνεύμα της προσφοράς και της δημιουργικής παρουσίας διετήρησε σ’ όλη του τη ζωή το ήθος της ηθικής γαλήνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Άκαμπτος και όρθιος διετήρησε σ’ όλη του τη ζωή, την εντιμότητα, την προσφορά στον συνάνθρωπό του, όχι μόνο από το μετερίζι της παιδαγωγικής επιστήμης αλλά και από την πλευρά της ανθρωπιάς και της καλοσύνης.

Λίαν αγαπητός στον κοινωνικό του περίγυρο ενσάρκωνε το χαρακτηρισμό του Πλούταρχου: «Τοις λόγοις αδιάβλητος, τοις εμπειρίες άριστος και τοις τρόποις ανεπιτήδευτος».

Υπηρέτησε σε πολλά σχολεία της υπαίθρου και αρκετά χρόνια σε σχολεία της Γερμανίας, όπου κλήθηκε να διδάξει στα εκεί ελληνόπουλα, εκτός από τη γλώσσα και Ελλάδα και πατρίδα και θρησκεία αλλά και παράδοση και Ιστορία.

Επίσης πολλά χρόνια υπηρέτησε και σε σχολεία της Αθήνας, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Δεν δημιούργησε δική του οικογένεια αλλά ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τα αδέλφια του, τις οικογένειές τους και τα ανίψια του. Ιδιαίτερα αδυναμία του και ήταν περήφανος γι’ αυτόν είχε στον ανιψιό του Γιάννη Οικονόμου γυιο του αδελφού του Δημήτρη, ο οποίος διαπρέπει στην πολιτική. Εχρημάτισε και υπουργός και νυν βουλευτής και είναι ένα από τα καλύτερα μέλη του Κοινοβουλίου και του πολιτικού μας συστήματος.

   Και άλλα θα μπορούσε να καταθέσει ο γράφων, αλλά και ο θανών πάντα ταπεινός και μετριόφρων, δεν θα το επιζητούσε.

Άλλωστε ουκ εν τω πολλώ το ευ.

Ο προσφιλής μας Κώστας θα μείνει ενθρονισμένος στις καρδιές συγγενών και φίλων, όσο θα υπάρχουμε σε τούτη τη ζωή.

Καλύπτουμε τη μνήμη του με τα άνθη της αγάπης και της τιμής μας και βρέχουμε τον τάφο του με τα δάκρυα της ψυχής μας αποχαιρετώντας τον με το:

Άλλο δεν έχω για να πω
στου λόγου μου τη ρύμη
παρά την άγια επωδό
αιωνία σου η μνήμη.