Φανταστικές πόλεις και πόλεις - φαντάσματα

Γράφει ο
Παναγιώτης Ιακωβής

Η Ελληνική Πολιτεία, συνεχίζει ασύγγνωστα να συγκεντρώνει Υπηρεσίες, Πανεπιστήμια, Υποδομές και Υπουργεία στην υδροκέφαλη Αθήνα, που ασφυκτιά, ενώ η επαρχία ερημώνει.

Χαρακτηριστικά, στο Λεκανοπέδιο κυκλοφορούν 6 εκατομμύρια οχήματα, ενώ μπορεί να αντέξει μόνο το 1/3 αυτών.  

Στην Αττική, συγκεντρώνονται πάνω από 20 Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα του Δημοσίου, συν τα νεότευκτα Ιδιωτικά Κολλέγια. Σχεδόν το σύνολο των Υπουργείων εδρεύουν στην Αθήνα, ενώ μείζονες Σχηματισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων εδρεύουν σε μια πόλη όπου ουδεμία αξία έχουν.

Ποιο ακριβώς το νόημα και η χρησιμότητα όλου αυτού του συγκεντρωτισμού;

Πώς ακριβώς, εξυπηρετούν την Πατρίδα;

Από την άλλη πλευρά, η εγκατάλειψη της Στερεάς Ελλάδας και προνομιακών πόλεων όπως η Λαμία, που στενάζουν υπό το βάρος της κρατικής αδιαφορίας, η οποία τείνει να λάβει χαρακτήρα ανοιχτής εχθρότητας.

Η μοναδική Έδρα Περιφέρειας χωρίς έδρα Πανεπιστημίου, χωρίς Επίνειο, χωρίς επαρκή σιδηροδρομική ή αεροπορική κάλυψη, με ένα Νοσοκομείο που αρχίζει και ομοιάζει με Κέντρο Υγείας, περικυκλωμένη ασφυκτικά από Διόδια σχεδόν μέσα στα όρια του Δήμου, με τους μεγάλους οδικούς άξονες να κάνουν ελιγμούς «αποφυγής» της πόλης, με τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα Ιστορίας, Θερμαλισμού, Γεωστρατηγικής και Logistics, να είναι αφημένα στην τύχη - ατυχία τους και με σχεδόν το σύνολο των Υπηρεσιών της Περιφέρειας να μεταφέρονται στη Θεσσαλία.

Μια Παραμεθόρια πόλη στο Κέντρο της Ελλάδας, για να μπορούν οι Υπουργοί , τα αργόσχολα golden boys και οι παρατρεχάμενοι, να πίνουν το καφεδάκι τους το πρωί στην Πλατεία Κολωνακίου αναπτύσσοντας φιλολογικά επιχειρήματα για την Περιφερειακή Ανάπτυξη.

Οι Πολίτες, έδωσαν «λευκές επιταγές» και στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και στην Δημοτική Αρχή Λαμιέων, για να αναλάβουν μεταρρυθμιστικό έργο. Αντ' αυτού, συναντούν μια Κυβέρνηση που βυθίζεται στην διαφθορά και ασχολείται με τα Μεγάλα Συμφέροντα και μια Δημοτική Αρχή που τα βάζει με τους απλούς Πολίτες, αντί να ορθώνει ανάστημα στην υδροκέφαλη Λερναία Ύδρα του Αθηνοκεντρισμού.

Διοίκηση δεν είναι «to go with the flow», ενώ η «Διαχείριση Μιζέριας» καταλήγει αναπόφευκτα στην αποτυχία.