ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΜΙΑΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ

Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος 

- Ο υπερετών εις τας τάξεις του στρατου συμπολίτης μας ζωγράφος κ. Α. Κοντόπουλος μας απέστειλε
τα κάτωθι προς δημοσίευσιν εξ αφορμής της εν τω Παρθεναγωγείω εκθέσεως ζωγραφικής του κ. Αλ. Κερμίδα -

Πρό εβδομάδος σε μια αίθουσα του Παρθεναγωγείου εξέθεσε περί τους 80 πίνκας ζωγραφικής ο ζωγράφος κ. Άλκης Κεραμίδας. Η σεμνή αυτή έκθεσις – που πρώτη φορά βλέπει ανάλογη η Λαμία - θα έπρεπε να δώση αφορμή στο κοινό σ’ ένα γενικώτερο ενδιαφέρον για την τέχνη. Είνε το ενδιαφέρον αυτό για την τέχνη που εκδηλώνει τον πολιτισμό και τη μόρφωση του κοινού.

Μεγαλύτερες κοινωνίες μας καταδείχνουν την αλήθειας αυτή πολύ δε σήμερς που ένας τεράστιο ενδιαφέρον μεταπολεμικό για την τέχνη κατέκλυσε τον κόσμο ολόκληρο ζητώντας σε μια λεπτή αισθητική αγωγή να κατευθύνη έναν ευγενέστερο πολιτισμό και μια ευτυχέστερη ζωή…

Για μας που μεσ’ τη στενότητα του περιβάλλοντος που ζούμε δεν μας παρέχονται τα μέσα της διαπαιδαγωγήσεως των πολλών, έπρεπε το γεγονός μια εκθέσεως καλλιτεχνικής να α ποτελέση κοινό ενδιαφέρον… Δεν πρέπει-ίσως- να ειπωθή τίποτε για το έργο του κ. Κεραμίδα…

Ήταν ανώτερο της αισθητικής αγωγής του κοινού προ του οποίου ενεφανίσθη. Ενείχε την τόλμην ενός νέου ζωγράφου που με μια ζηλευτή επίγνωση του τι πράγματει προσήρμοσε προσωπικά τις νέες κατευθύνσεις της τέχνης στο ελληνικό ύπαιθρο και στην ελληνική ζωή. Ο ζωγράφος είνε νέος. Πρέπει τάχα να ειπωθή ότι ο νέος δεν είνε ποτέ μεγάλος; … Αλλά δεν γεννάται ένα τέτοιο ζήτημα.
Παρομοία αντίρρηση θα εδημιουργείτο όταν θα υπήρχε μία κατάδηλος αισθητική αγωγή στο κοινό προς το οποίον απετάνθη ο καλλιτέχνης … Αλλά ατυχώς δεν υπάρχει μια τέτοια αγωγή. Το γύρω θέαμα δεν μας το λέγει. Τα σπίτια αποτελούν μίαν αρχητεκτονικήν διαστροφήν. Η διακόσμηση είνε ψεύτικη. Φραγκολεβαντίνικη, νόθος.

Αι ενασχολήσεις της ανάπαυλας ανιερές.

Μια κάπου πνευματική ζωή δεν φαίνεται πουθενά… Μόνο φωτεινό σημείο οι προσπάθειες του κ. Μακροπούλου.

Στην Ελλάδα παρόμοιες πόλεις σαν τη Λαμία, αμιλλώνται και αυτήν την πρωτεύουσαν σε ζητήματα πνευματικής ζωής και αισθητικής διαπαιδαγωγήσεως του κοινού.

Για τη Λαμία το φαινόμενο είνε λυπηρό. Πιο πολύ γιατί η Λαμία προσμένει στο κέντρο μιας ευρείας περιφέρειας, η οποία ελπίζει να δεχθή απ’ αυτή ένα βαθμό πολιτισμού.

Ακομα τώρα τελευταία υψώθηκε μπροστά στην κεντρική πλατεία ένας κακόσχημος όγκος μαρμάρων. Το μοναδικό θέατρο σφηνώθηκε κοντά στο πέτρινο Παρθεναγωγείο, χρόνια τώρα ημιτελές και μόλις τώρα το πλούσιο ενδιαφέρον του κ. Δημάρχου πρόκειται να αποτελειώση με την ευγενική προθυμία του Αρχιτέκτονος κ. Λάσκαρη. Κι’ αυτά παραμένουν οι μοναδικές ενέργειες κοντά στην άπειρη αδιαφορία όλων.

Αν ένας νέος π’ έρχεται μ’ όλο τον άδολο ενθουσιασμό που του γεννά η νειότη, να καταθέση μια πολύμοχθη εργασία στο κοινό της ιδιαίτερης πατρίδας του και δέχεται έτσι οδυνηρά την αδιαφορία αυτού του κοινού – ας μη μιλήσουμε για τις λιγοστές εξαιρέσεις – οι λιγοστές ατομικές προσπάθειες είνε αναπόφευκτο να πηγαίνουν να καταθέτουν τους κόπους τους αλλού.

Δεν θα απομείνει τότε στο κοινό αυτό της ραστώνης και της ανίας παρά το τέλμα μιας ζωής ενεργούσης γύρω στους καθιερωμένους τύπους και στην περιορισμένη ενέργεια των κατά συνθήκην επαγγελμάτων.

Αλ. Κοντόπουλος.
«ΕΠΑΡΧΙΑ» α. φ. 106, 5-1-1929.

Ο Λαμιώτης διεθνούς κύρους ζωγράφος Αλέκος Κοντόπουλος
γεννήθηκε το έτος 1904 και απεβίωσε το 1975.