Η δημοκρατία εχει πρόβλημα ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Πως το ελεγαν οι αρχαίοι ημων πρόγονοι : Ενός κακού μύρια επονται .Πιο απλά οπως το είπε ο Σοφοκλής ''οταν αρχίζει ενα κακό , ακολουθούν και πολλά αλλα '' . Ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα τρείς ημέρες μετά τις ευρωεκλογές το πολιτικό σύστημα της χώρας ή για να ακριβολογούμε οι βασικοί παίκτες της πολιτικής σκηνής , Νέα Δημοκρατία , ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ . Στην πολιτική υπάρχουν καλές και κακές ημέρες . Μια απο τις χειρότερες μέρες είναι αυτές που βιώνουμε μετεκλογικά οπου φαίνεται να μεγαλώνει η πολιτική ρευστότητα και η αβεβαιότητα . Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν βρισκόμαστε παραμονές ενός μεγάλου μετασχηματισμού που θα τα αλλάξει ολα στον πολιτικό στίβο , ουτε μπορούμε να ξέρουμε αν πρόκειται στο επόμενο διάστημα να εμφανιστούν νέοι παίκτες και νέα κόμματα στο προσκήνιο που θα κάνουν ...θαύματα . Εκείνο ομως που διαισθανόμαστε ειναι οτι διανύουμε μια σοβαρή κρίση κοινοβουλευτικής δημοκρατίας , μακράν τη σοβαρότερη που ζήσαμε στα πενήντα χρόνια της μεταπολίτευσης . Ο δικομματισμός της μεταπολίτευσης που ορισε τις πολιτικές εξελίξεις για σαράντα περίπου χρόνια με την εναλλαγή δύο κομμάτων στην διακυβέρνηση της χώρας στηρίχθηκε στην υψηλή συμμετοχή των πολιτών . Το σύστημα αυτό διασφάλισε την πολιτική σταθερότητα , τη δημοκρατική ομαλότητα και την οικονομικη ευημερία , την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική ειρήνη στη σύγχρονη ελληνική ιστορία ακριβώς γιατί τα μεγάλα λαικά κόμματα με τις ισχυρές κοινωνικές βάσεις προσέφεραν εγγυήσεις για την μεγαλύτερη δυνατή εκπροσώπηση των συμφερόντων του λαού . Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ επι σαράντα χρόνια σε ολες τις εκλογικές αναμετρήσεις συγκέντρωναν αθροιστικά εκλογικά ποσοστά πάνω απο το 80% . Το σύστημα αυτό του ισχυρού δικομματισμού κατέρρευσε στις εκλογές του 2012 οταν τα δύο αυτά κόμματα μόλις και μετά βίας ξεπέρασαν αθροιστικά το 32% των ψήφων . Ακόμη και τότε ομως που γκρεμίστηκε ο δικομματισμός οπως τον ξέραμε η συμμετοχή των πολιτών ηταν σε ποσοστά μεγαλύτερη απο την αποχή !
Εκτοτε ο δικομματισμός περιορίζεται σε χαμηλές πτήσεις με τα κόμματα που πρωταγωνίστησαν στις εξελίξεις τα τελευταία 15 χρόνια αρχής γενομένης απο την εκδήλωση της μεγάλης οικονομικής κρίσης το 2009 να βλέπουν τις δυνάμεις τους απο εκλογή σε εκλογή να συρρικνώνονται . Τη φήμη τους στην κοινωνία να απαξιώνεται , τους πολιτικούς να μην εμπνέουν και την κοινωνία να αναζητά διέξοδο στην αποχή , στην απόρριψη και στη συνολική αμφισβήτηση του πολιτικού μας συστήματος . Μέσα σε αυτή την αρνητική συγκυρία είναι ενθαρρυντικό το γεγονός οτι η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να είναι το κόμμα με τη μεγαλύτερη ανθεκτικότητα , διατηρώντας ενα υψηλό για τα δεδομένα της εποχής εκλογικό ποσοστό .
Οταν το 2010 βρεθήκαμε με μια οικονομική χρεοκοπία στα χέρια , χρειάστηκαν οκτώ ολόκληρα χρόνια για να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας αφου πρώτα πληρώσαμε ενα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος με χιλιάδες επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να χάνουν τις δουλειές και τα σπίτια τους . Σήμερα δεν είναι υπερβολικό να πούμε οτι αντιμετωπίζουμε την χρεοκοπία του κομματικού μας συστήματος και δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει πόσα χρόνια θα χρειαστούν αυτή τη φορά για να ξεπεράσουμε την πολιτική κρίση αντιπροσώπευσης που αντιμετωπίζει η Κοινοβουλευτική μας δημοκρατία .
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που στηρίζεται στη συμμετοχή των πολιτών και οταν αυτή η συμμετοχή γίνεται αποχή , τότε η δημοκρατία εχει πρόβλημα . Σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία η πολιτική και τα κόμματα είναι το θεμέλιο της συλλογικής μας δράσης για την ασφάλεια , την ευημερία των πολιτών και την κοινωνική συνοχή . Οταν ομως αυτό το θεμέλιο δεν το εμπιστεύονται οι πολίτες , τότε καραδοκεί το χάος και η αναρχία . Το πρόβλημα σήμερα για τη δημοκρατία μας είναι η θηριώδης αποχή του 60% , γεγονός ακρως ανησυχητικό για την κοινωνία .
Οσο κι αν κοιτάξουμε πίσω δεν υπάρχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου οπου η αποχή να ξεπερνά σε ποσοστό τη συμμετοχή . Οι μετακινήσεις ψηφοφόρων απο ενα κόμμα στο αλλο είναι κάτι φυσιολογικό σε μια δημοκρατία που λειτουργεί με κανόνες . Σήμερα ομως ζούμε κάτι πρωτοφανές . Την μαζικότερη μετακίνηση πολιτών μακριά απο τις κάλπες .
Αυτό συμβαίνει σε μια δημοκρατία οπου το υψηλότερο αξίωμα είναι αυτό του πολίτη . Αν οι περισσότεροι πολίτες δεν συμμετέχουν στις εκλογές , πόσο δημοκρατικό είναι την τύχη μιας χώρας είτε προς το καλύτερο , είτε προς το χειρότερο να την ορίζουν οι λιγότεροι που πάνε να ψηφίσουν ; Οι ανθρωποι που δεν πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές είναι σαν να στερούν οι ιδιοι απο τον εαυτό τους τα πολιτικά τους δικαιώματα και αυτό που πρέπει πραγματικά να μας σοκάρει είναι οτι για πολλούς πλέον συμπολίτες μας , αυτή η κατάσταση με τη μεγάλη αποχή θεωρείται κάτι φυσιολογικό . Τα κόμματα και οι πολιτικοί οφείλουν να επανεξετάσουν εκ βάθρων την αποστολή τους , αν θέλουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα !
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
