Πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο στην γέφυρα Τατάρνας - «Σώστε τις λίμνες του Αχελώου»
Με την συμμετοχή πολιτών, εκπροσώπων φορέων και συλλόγων πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο στην Γέφυρα Τατάρνας που διοργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα Ευρυτάνων και Αιτωλοακαρνάνων.
Με σύνθημα «σώστε τις λίμνες του Αχελώου - Όχι στον δεύτερο ξεριζωμό…» φορείς και κάτοικοι των περιοχών διαμαρτυρήθηκαν για την εγκατάσταση πλωτών φωτοβολταικών στις τεχνητές λίμνες Κρεμαστών, Καστρακίου και Στράτου καθώς και στους βοσκοτόπους της Βαλαώρας Αγράφων.
Όπως καταγγέλλουν “η καταστροφή αυτή θα είναι η οριστική ταφόπλακα ολόκληρης της υπαίθρου των Δήμων Αγράφων, Αγρινίου και Αμφιλοχίας, καθώς κάθε σπιθαμή γης και κάθε λίτρο νερού, δεσμεύονται μια για πάντα και μετατρέπονται σε αντικείμενα βιομηχανικής δραστηριότητας με μόνο σκοπό το εμπόριο ενέργειας.
Η Αιτωλοακαρνανία και η Ευρυτανία συνεισφέρουν εδώ και πολλές δεκαετίες στην παραγωγή καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας, και μάλιστα χωρίς να έχουν λάβει τις απαραίτητες κοινωνικές και οικονομικές αντισταθμίσεις σημειώνουν και προσθέτουν πως θυσιάστηκε μια για πάντα ένα τεράστιο τμήμα του θρυλικού ποταμού Αχελώου για την κατασκευή τριών αλλεπάλληλων Υδροηλεκτρικών Σταθμών, ήτοι Κρεμαστών, Καστρακίου και Στράτου, οι οποίοι στην ουσία αποτελούν ένα ενιαίο έργο συνολικής ισχύος 440+320+156= 916 MW, γεγονός που σε καμία άλλη περιοχή της Ελλάδας δεν έχει συμβεί έως τώρα”.
Πέραν της τεράστιας προσφοράς στον εξηλεκτρισμό της χώρας τα φαραωνικά αυτά έργα κανένα άλλο θετικό αντίκτυπο δεν έχουν επιφέρει, καθώς ολόκληρη η γύρω περιοχή έχει ερημοποιηθεί πλήρως, σημειώνουν οι διαμαρτυρόμενοι.
“Οι πρωτοφανείς επιπτώσεις των έργων αυτών (30 θανάσιμα δυστυχήματα, αφανισμός 15 χωριών, σεισμοί, κατολισθήσεις, περιβαλλοντική, οικονομική, & κοινωνική υποβάθμιση), συνετέλεσαν στον οριστικό ξεριζωμό της τοπικής κοινωνίας, στην μαζική αστικοποίηση και στην χαριστική βολή του πρωτογενούς τομέα της περιοχής, στον οποίο δραστηριοποιούνταν οι τότε κάτοικοι. Έκτοτε, η εναπομείνουσα τοπική κοινωνία προσπαθεί διαρκώς να ορθοποδήσει, χρησιμοποιώντας τις ελάχιστες δυνάμεις που της έχουν απομείνει.
Ερχόμενοι όμως στο σήμερα, ακριβώς πάνω στην χρονική στιγμή που δημιουργούνται προοπτικές για την ανάδειξη και την ήπια αξιοποίηση του μοναδικής ομορφιάς λιμναίου τοπίου που κυριαρχεί πλέον στην περιοχή, έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν δεύτερο ξεριζωμό και μια άνευ προηγουμένου οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή”.
