Θανάσης Βέγγος – «Κάτι είχε η φάτσα μου που έφερνε τον άλλον κοντά μου»

«Δεν είναι θέμα ταλέντου ό,τι γίνεται. Το έχω πει επανειλημμένα ότι δεν είναι θέμα ταλέντου, αλλά αυτός ίσως ο πρωτογονισμός που έχω μέσα μου» θα σχολιάσει μεταξύ άλλων ο Θανάσης Βέγγος, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 3 Μαΐου του 2011.

Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε από τη ζωή τον Μάιο του 2011. Στο λαϊκό προσκύνημα πλήθος κόσμου πήγε για να αποτίσει φόρο τιμής στον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη, καθώς και πάρα πολλοί ηθοποιοί που είχαν συνεργαστεί μαζί του. Ωστόσο μετά το τέλος του προσκυνήματος η σορός έφυγε με τη νεκροφόρα προς άγνωστη κατευθύνση. Όλα αυτά τα χρόνια όλοι μιλούσαν για διάφορους τόπους που είχε εκφράσει ο ίδιος πως θέλει να ταφεί.

Το μυστήριο, τελικά, γύρω από την σορό του Θανάση Βέγγου λύνει μετά από 13 χρόνια, το 2014, ο αδερφικός του φίλος, Γιώργος Σταυρόπουλος. Ο ηθοποιός μίλησε σε καθημερινή εφημερίδα και αποκάλυψε πως ο αγαπημένος ηθοποιός δεν ετάφη ποτέ, αλλά αποτεφρώθηκε.

Η τελευταία κατοικία και το μυστικό του Θανάση Βέγγου

«Είναι ένα μεγάλο μυστικό το οποίο γνωρίζουμε μόνο εγώ και η οικογένειά του. Δεν ξέρω αν μπορώ να το αποκαλύψω αυτή τη στιγμή», είπε αρχικά ο ηθοποιός Γιώργος Σταυρόπουλος.

Όταν ο δημοσιογράφος του ανέφερε διάφορες τοποθεσίες χωρίς ο ίδιος ο ηθοποιός να μιλάει καθόλου, του είπε για αποτέφρωση με την απάντησή του να είναι σχεδόν καταφατική. «Συ είπας», είπε ο Γιώργος Σταυρόπουλος στον Νίκο Νικόλιζα, κάνοντας έτσι γνωστό ότι αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία του Θανάση Βέγγου.

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το πού έριξαν την τέφρα του, ο Γιώργος Σταυρόπουλος απάντησε: «Την έχουν τα παιδιά του στο σπίτι».

«Υπήρξαν και άνθρωποι που επέμεναν να με αποκαλούν “κύριε Βέγγο”. Ε, εκεί γινόμουν έξω φρενών! Μα, Θανάση με λένε! Είναι δυνατόν να με φωνάζετε κύριε Βέγγο; Ένας λαϊκός άνθρωπος ήμουν»

Θανάσης Βέγγος / Wikimedia Commons

«Ήταν η αθωότητα προσωποποιημένη»

Ο δημοσιογράφος Κώστας Πάρλας είχε γράψει στην εφημερίδα «Το Βήμα», τον Μάρτιο του 1976: «Ο Θανάσης Βέγγος είναι ίσως ο μοναδικός έλληνας ηθοποιός, που εξαιτίας ακριβώς του εύρους του ταλέντου του, κατάφερε να ενσαρκώσει στην κάθε παρουσία του την πεμπτουσία του Έλληνα Ανθρωπάκου∙ αυτού που πρέπει συνεχώς να υποφέρει, που τρώει τα χαστούκια των εκάστοτε κραταιών (από οπουδήποτε κι αν προέρχονται), αυτού που φιλοσοφεί, που γελάει και κάνουν και τους άλλους να γελούν.

»Είναι ένα είδος σαλτιμπάγκου, μεταξύ Σαρλώ και Καραγκιόζη, που κινείται με την υπερηχητική, γκροτέσκα ταχύτητα που όμοια της δεν έχει βγει στην ελληνική οθόνη και θεατρική σκηνή».

Ο Νίκος Κούνδουρος είχε σχολιάσει: «Ήταν η αθωότητα προσωποποιημένη. Δεν πήρε ποτέ χαμπάρι πως τον αγαπούσε όλη η Ελλάδα. Η φύση του δεν του επέτρεψε να ενσωματώσει αυτή τη δόξα. Δεν είχε παράπονα γιατί και όσους επάινους άκουσε πίστευε πως δεν τους δικαιούταν, πως ήταν για άλλον».

Ο Θανάσης Βέγγος μέσα από τα ίδια του τα λόγια

«Ο Βούλγαρης, ο Κούνδουρος, ο Κατσουρίδης, έφεραν τη ζωή μου άνω κάτω. Ειδικά ο Κούνδουρος. Είμαστε μαζί στη Μακρόνησο. Μου είπε: “Θανάση, θα γυρίσω μια ταινία και θα σε βάλω να παίξεις”. Τι λέει ο άνθρωπος; Σκέφτηκα. Ύστερα από χρόνια εμφανίζεται ο Κούνδουρος στην Καλλιθέα όπου δούλευα σε ένα πατάρι επισκευάζοντας τσάντες γυναικείες, πορτοφόλια και με έκανε ηθοποιό».

«Όταν ήρθε να με βρει, δεν είχα καμία διάθεση πια και αρνήθηκα. Η επιμονή του όμως ήταν τέτοια που στο τέλος με κατάφερε. Γυρίστηκε η “Μαγική πόλη” και βρέθηκα μέσα σε έναν καινούργιο κόσμο, που ταυτόχρονα αποτελούσε λύση στο οικονομικό μου πρόβλημα. Έπαιζα τρίτους ρόλους και δούλευα σαν φροντιστής για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτή είναι η αρχή. Χειρότερες μέρες δεν θυμάμαι στη ζωή μου».

«Πείνασα πολύ κι εγώ και η οικογένειά μου. Πολλά χρόνια. Μην κοιτάτε πού μένω τώρα. Γεννήθηκα στο Νέο Φάληρο, το ’27. Για μια 20ετία η φτώχεια ήταν πολύ μεγάλη. Στην αρχή, με τη γυναίκα μου, μέναμε σε ένα δωμάτιο».

«Μακελεμένος λειτουργούσα. Βολεμένος ποτέ».

«Ήθελα να είμαι δουλευταράς. Να δουλεύω με ταχύτητες μεγάλες».

«Κάτι είχε η φάτσα μου που έφερνε τον άλλον κοντά μου. Ίσως, όταν έπεφτε η ματιά τους επάνω μου, ήξεραν ότι είμαι ένας πολύ εντάξει άνθρωπος. Υπήρξαν και άνθρωποι που επέμεναν να με αποκαλούν “κύριε Βέγγο”. Ε, εκεί γινόμουν έξω φρενών! Μα, Θανάση με λένε! Είναι δυνατόν να με φωνάζετε κύριε Βέγγο; Ένας λαϊκός άνθρωπος ήμουν».

«Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω ταλέντο κανένα, μόνο αυτή τη φάτσα που, κοίταξέ την, κοίταξέ την καλά και διάβασε. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα»

Ο Βέγγος στην ταινία «Δικτάτωρ καλεί Θανάση»

«Δεν είναι θέμα ταλέντου ό,τι γίνεται. Το έχω πει επανειλημμένα ότι δεν είναι θέμα ταλέντου, αλλά αυτός ίσως ο πρωτογονισμός που έχω μέσα μου. Πώς γίνεται και ο κόσμος με ανέχεται τόσα χρόνια; Το ξαναλέω. Είναι θέμα φάτσας και όχι ταλέντου. Και κάτι άλλο. Ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι πάνω στον Βέγγο υπάρχει μια εντιμότητα, ότι ο Βέγγος δεν έχει προσπαθήσει ποτέ να τον κοροϊδέψει. Πίσω από κάθε προσπάθεια υπάρχει η ηθική προσπάθεια που με καταβάλλει»

«Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω ταλέντο κανένα, μόνο αυτή τη φάτσα που, κοίταξέ την, κοίταξέ την καλά και διάβασε. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα. Κάποιο βράδυ με πλησιάζει έξω από το σινεμά ένας γέρος.“Καλέ μου άνθρωπε”, μου λέει, “είμαι συνταξιούχος και βλέπω με τη γυναίκα μου τις ταινίες σου. Σ΄ ευχαριστώ. Μόλις βγαίνω από το σινεμά έχω ξαλαφρώσει για τρεις μέρες”. Αυτό το “καλέ μου άνθρωπε” έγινε σήμα κατατεθέν του Θανάση. Έτσι,αγαπητέ, φτιάχτηκε σιγά-σιγά ο Θανάσης. Παρατηρώντας τους ανθρώπους μέσα στον χώρο που κινούνται. Στις λαϊκές αγορές,στις γειτονιές, στο σινεμά…».

«Μακελεμένος λειτουργούσα. Βολεμένος ποτέ»

Photo: Αρχείου

«Δεν είμαι σωστός καλλιτέχνης. Δεν είμαι δηλαδή επαγγελματίας ηθοποιός. Καθαρά και ξάστερα. Είμαι ερασιτέχνης. Ένας ερασιτέχνης που είναι παθιασμένος με τη δουλειά του. Είμαι ένας άνθρωπος που δίνεται ολόκληρος σε αυτό που κάνει. Και πάθος για την τελειότητα. Την τελειότητα που πολλές φορές δεν χρειάζεται… Δεν χρειάζεται να ξεσκονίζω το ντεκόρ πριν από το γύρισμα ενός πλάνου. Εγώ το ξεσκονίζω. Κάποτε έβαλα όλο το συνεργείο να ξεσκονίσει τις Θερμοπύλες. Ναι, μα τον Θεό. Ξεσκονίσαμε τις Θερμοπύλες».

«Ο Παντελής (Βούλγαρης) μού έστειλε ένα σημείωμα ότι γυρίζει την ταινία και θα ήθελε να εμφανιστώ. Είκοσι πλάνα όλα κι όλα. Αλλά με ήθελε κοντά του. Μου λέει ο μικρός μου γιος, ο Χάρης, πατέρα ούτε να το συζητάς. Πρέπει να πας. Και πήγα. Παρά το γεγονός ότι έχω στην πλάτη μου αρκετά εγκεφαλικά επεισόδια… Θυμάστε και το ατύχημα με το τρένο; Γυρίζαμε με τη γυναίκα μου από την Κόρινθο. Εκείνη κινδύνεψε πολύ. Εκ των υστέρων κατάλαβα πόσο πολύ. Ό,τι είναι σήμερα καλά οφείλεται κυρίως σε έναν γιατρό που το πήρε προσωπικά και δεν έφυγε από δίπλα της.»

«Βλέπω πολύ σινεμά. Έξι με εφτά ταινίες τη βδομάδα. Δε γίνεται αλλιώς, εκεί μέσα καταλαβαίνεις καλύτερα τα πράγματα. Παίζω στο θέατρο επειδή έχω ανάγκη από λεφτά. Τίποτα δε με συγκινεί εκεί και δεν έχω σκοπό να συνεχίσω».

«Απέκτησα δυο γιους, τον Βασίλη και τον Χάρη  Από τον Βασίλη έχω δύο εγγόνια που λατρεύω. Την Αγγελική και τον Θανασάκο» (Ο Θανάσης Βέγγος παντρεύτηκε το 1956 την «Ασημίνα του»).

«Με αγάπησαν 4 εκατομμύρια άνθρωποι και με μίσησαν τρεις».

ΠΗΓΗ ΙΝ.GR