Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ. ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Γράφει ο 
Χρήστος Δελημπούρας
πρ. Σχολικός Σύμβουλος - Προϊστάμενος Π.Ε.

«Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την απελευθέρωση

της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω»

                                                                                              Θ. Κολοκοτρώνης

Στην ιστορική διαδρομή των λαών υπάρχουν περίοδοι ένδοξες, ηρωικές και λαμπρές. Υπάρχουν όμως και περίοδοι που μας θυμίζουν θλίψη και στενοχώρια. Η 29^η Μαΐου 1453 είναι για εμάς τους Έλληνες μια αποφράδα ημέρα. Σημαίνει το τέλος μιας ένδοξης χιλιετούς πορείας. Η 25^η Μαρτίου 1821 αποτελεί τον αντίποδα. Σημαίνει τον ερχομό μιας λαμπρής και ένδοξης πορείας.

Σήμερα πανηγυρίζει το Έθνος σύσσωμο – σε κάθε γωνιά της γης, όπου ζουν Έλληνες - τον ξεσηκωμό του γένους για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, και την ανάκτηση της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους και της προσωπικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας των Ελλήνων.

Σήμερα γιορτάζει η Πατρίδα και η Θρησκεία μας! Χαίρε ω χαίρε Ελευθερία! Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία!

Το θείο άκουσμα από τα χείλη του αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παναγία, τη σεμνή παρθένο της Ναζαρέτ να γεννήσει το φως της αλήθειας, το μεγάλο Δάσκαλο της Οικουμένης, το Σωτήρα των ψυχών και των σωμάτων. Αυτή τη λύτρωση, τη σωτηρία γιορτάζουμε. Λύτρωση και σωτηρία από τα σκοτάδια, από την αμάθεια, τις αμαρτίες, τα μίση, τις κακίες και τα πάθη. Αυτή είναι η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Αλλά οι κάμποι, τα βουνά, οι θάλασσες, τ’ ακρογιάλια, οι ραχούλες και οι ρεματιές λάμπουν, χαίρονται και τραγουδούν και για μια άλλη γιορτή. Είναι η γιορτή του Ευαγγελισμού και της Ανάστασης του Γένους. Είναι μοναδικό το φαινόμενο της ελληνικής αντοχής.

Στα μαύρα αυτά τετρακόσια χρόνια δεν ξέχασαν τη γλώσσα τους, δεν αλλαξοπίστησαν, δε λησμόνησαν το παρελθόν τους και την ιστορία τους. Αντίθετα, θέριεψε η αγάπη για την πατρίδα και τη λευτεριά, πήραν θάρρος και δύναμη να κρατήσουν δαυλούς και καριοφίλια, και είχαν την τόλμη και το θάρρος ν’ αντιμετωπίσουν μια πανίσχυρη αυτοκρατορία. Βασίστηκαν στην πίστη στην ακράδαντη και τη δυνατή ότι ο Θεός που είναι δίκαιος θα βοηθήσει τον αγώνα τους, γιατί είναι αγώνας τίμιος και δίκαιος, αγώνας σωτηρίας, αγώνας κατά των απίστων.

Προετοιμασμένες και φλογισμένες οι καρδιές από τους δασκάλους του Γένους, τα τραγούδια του Ρήγα και τους φλογερούς κήρυκες της Φιλικής Εταιρείας, πήραν την απόφαση του γενικού ξεσηκωμού.

«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»  (Ρήγας Βελεστινλής)

Ολόκληρο το σκλαβωμένο τότε Έθνος μας ανταποκρίθηκε σύσσωμο, χωρίς καμιά ξένη βοήθεια ή προστασία στον εθνικό αυτό συναγερμό, άοπλο με μόνα όπλα του τη θεία φλόγα των μεγάλων ενθουσιασμών και την αδάμαστη θέλησή του να νικήσει ή να πεθάνει.

Και αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι τη στιγμή που άρχισε το επαναστατικό αυτό ηφαίστειο του 1821, το κλίμα της Ευρώπης, τουλάχιστον στο χώρο των Κυβερνήσεων, ήταν καθαρά εχθρικό προς κάθε ιδέα φιλελευθερισμού εξαιτίας του πνεύματος της Ιεράς Συμμαχίας.

Μάταια οι Έλληνες απευθύνθηκαν στις ξένες κυβερνήσεις της Ευρώπης και ζήτησαν τη  βοήθειά τους. Για μια, ακόμη, φορά φάνηκαν αγνώμονες και αχάριστες στην πνευματική τους τροφό, την Ελλάδα.

                           «Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή!

                      Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί» (Δ.Σολωμός)

Εξαίρεση, βέβαια, αποτελούν οι λίγοι Φιλέλληνες, οι οποίοι υλικά, ηθικά ή και προσωπικά ήρθαν στη χώρα μας και βοήθησαν τους Έλληνες στον απελευθερωτικό τους αγώνα. Αυτούς τους ευγνωμονούμε!

Εφτά χρόνια η Ελλάδα γίνεται το θέατρο της μεγάλης εποποιίας του αίματος και της φρίκης. Ήταν ένας αγώνας άνισος και σκληρός, αδυσώπητος και τιτάνιος, αιματηρός και πολύνεκρος, γεμάτος αυτοθυσίες και ολοκαυτώματα. Οι Έλληνες και με τη βοήθεια της Μεγαλόχαρης δημιούργησαν ελεύθερο και ανεξάρτητο ελληνικό κράτος και έγιναν και πάλι οι σκαπανείς του καινούργιου νεοελληνικού πολιτισμού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πάνω από 800.000 ψυχές θυσιάστηκαν στον αγώνα, για να ελευθερώσουν περίπου 1.500.000 λαού, που στην πλειοψηφία του ήταν άστεγος, πεντάφτωχος και χαροκαμένος.

Γι’ αυτό το 1821 κι ο αγώνας μέχρι το τέλος του για εθνική ανεξαρτησία δεν είναι παρελθόν. Είναι παρόν και μέλλον. Τα διδάγματά του είναι πάντα μεγάλα μηνύματα, που πέρασαν από γενιές σε γενιές, από στοχασμούς και καρδιές και τα φέρνουν να τ’ αποθέσουν στους πόθους και τις ελπίδες του σήμερα. Μηνύματα άπειρα και ιερά που ξεπετάχτηκαν από τους αγώνες και τις θυσίες του λαού μας. Μηνύματα που ξεκινούν απ’ το Ζάλογγο και το Σούλι, απ’ το Κούγκι και το Μεσολόγγι, απ’ την Αλαμάνα και τη Γραβιά, απ’ τα Δερβενάκια και την Τριπολιτσά, απ’ το Μανιάκι και το Ναυαρίνο, απ’ το Αρκάδι και τα Ψαρά, κι από κάθε αιματοβαμμένη γωνία της πατρίδας μας, για να περάσουν τα ελληνικά σύνορα και να γίνουν σύμβολα αιώνια στους ουρανούς της πανανθρώπινης ιστορίας. Τα μηνύματα αυτά μας εμπνέουν να διατηρούμε άσβηστες τις λαμπάδες της εθνικής ανεξαρτησίας, για να φωτίζουν το δρόμο μας προς τα πεπρωμένα της φυλής και τα ιδανικά του έθνους.

Σ’ όλη τη διάρκεια της βαρυσήκωτης σκλαβιάς η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έγινε η ιερή κιβωτός, όπου διαφυλάχτηκαν τα ιερά και τα όσια της φυλής μας και εξασφαλίστηκε η εθνική μας επιβίωση.

Στους κόλπους της εκκλησίας αναπτύχθηκε ό,τι μεγαλύτερο γέννησε η Ρωμιοσύνη στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς. Το εικοσιένα, που δίκαια ονομάστηκε «το θαύμα του κόσμου», παραμένει η μέγιστη ώρα του λαού μας.

Η επανάσταση του 1821 υπήρξε πανεθνική εξέγερση στην οποία πήραν μέρος όλοι οι Έλληνες. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτούς και να πανηγυρίζουμε με λαμπρότητα. Σ’ αυτούς τους ήρωες, τους γνωστούς και τους άγνωστους, που έσπειραν της λευτεριάς το σπόρο, φτεροκοπά την ώρα τούτη η σκέψη μας και νιώθοντας το χρέος μας απέναντί τους, γονατίζουμε νοητά μπροστά στις ιερές μορφές τους και τους προσφέρουμε το θυμίαμα του θαυμασμού και του σεβασμού μας, της αιώνιας ευγνωμοσύνης μας για το ακριβό δώρο της λευτεριάς που μας χάρισαν, πληρώνοντάς το ακριβά με το αίμα τους. Δόξα και τιμή ανήκει σ’ όλους τους γνωστούς και άγνωστους ήρωές μας, θα μας εμπνέουν και θα μας καθοδηγούν, πάντα στον εθνικό μας δρόμο και, ότι θα φανούμε άξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων. Ας μη λησμονούμε ποτέ τις πολύτιμες παρακαταθήκες του αγωνιστή του ’21 Στρατηγού Ι. Μακρυγιάννη:

«Είμαστε στο Εμείς και όχι στα Εγώ. Τούτη την πατρίδα την έχομεν

όλοι μαζί και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί

και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι…».

Ας αναφωνήσουμε όλοι:

ΖΗΤΩ η 25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!