ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 17η ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ! ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!

Χρήστος Δελημπούρας

   πρ. Σχολικός Σύμβουλος – Προϊστάμενος Π.Ε.

Σήμερα, τιμούμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τιμούμε τους αγωνιστές της Δημοκρατίας, τον πολίτη, τον ανώνυμο Έλληνα που εγκαταλείπει το μικρόκοσμό του και το ατομικό συμφέρον για να υπηρετήσει το κοινωνικό, το συλλογικό, το εθνικό συμφέρον.

Τιμούμε τους φοιτητές, τους νέους και όλους τους απλούς πολίτες που πάλεψαν, σε πολύ δύσκολους καιρούς για κοινά ιδεώδη, κοινές αρχές και κοινές αξίες. Για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Ισονομία, την Παιδεία και την αξιοπρεπή διαβίωση.

Θυμόμαστε την εξέγερση της νεολαίας ενάντια στη Χούντα και το παράδειγμα του ξεσηκωμού που πρέπει να παραμείνει για πάντα ζωντανό. Θυμόμαστε 51 χρόνια και τιμούμε την εξέγερση της νεολαίας του Νοέμβρη του 1973, ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα.

Στις 21-4-1967 η διακυβέρνηση της χώρας πέρασε από το αστικό πολιτικό προσωπικό στους Συνταγματάρχες της Χούντας, για να εξυπηρετηθούν καλύτερα οι ανάγκες της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά και οι επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή.

Οι νόμοι και το δίκαιο, αγαθό ελληνικό και δίδαγμα, το Σύνταγμα, οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί μπαίνουν στο περιθώριο και ισχύει ο νόμος του «αποφασίζουμε και διατάσουμε», χωρίς την παραμικρή συνηγορία του λαού. Με την επιβολή της λογοκρισίας που ακολουθεί την κατάργηση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας, καταργείται ο ίδιος ο άνθρωπος. Η Δικαιοσύνη καταλύεται, οι εκπρόσωποι του λαού στη Βουλή καταργούνται και υπάρχει μόνο η Εκτελεστική εξουσία συγκεντρωμένη στο ίδιο πρόσωπο, του δικτάτορα και τα όργανά του, που γίνεται συγχρόνως και δικαστής και Βουλή με συντακτικές πράξεις αυθαίρετες, που επιβάλλονται με τα στρατοδικεία και τη στρατοκρατία.

Το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή του τέλους της δικτατορίας της 21-4-1967. Οι δικτάτορες της εποχής εκείνης εγκλημάτισαν κατά της Ιστορίας του Έθνους, καταργώντας τη Δημοκρατία. Η δικαιολογία ήταν ότι η χώρα κινδύνευε από εσωτερικούς εχθρούς, που στην πραγματικότητα ήταν απλά πρόσχημα με αποτέλεσμα η χώρα μας επί επτά ολόκληρα χρόνια έχασε τα εσωτερικά και εξωτερικά της στηρίγματα, σταμάτησε την πρόοδό της στον πνευματικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό χώρο και με την πολιτική και διπλωματική απρονοησία των δικτατόρων άνοιξαν την όρεξη στους αιώνιους εχθρούς μας, τους Τούρκους, με το γνωστό πραξικόπημα στην Κύπρο κατά του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, με αποτέλεσμα την εισβολή του Αττίλα 1 και 2 και την κατάληψη του 37% του κυπριακού εδάφους.

Η κατάλυση της δικτατορίας άρχισε από τη Νομική Σχολή το Φεβρουάριο και η πτώση της ολοκληρώθηκε το Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο.

«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων»! Ο λαός τους ακούει και κατεβαίνει στους δρόμους. Συμπαρίσταται στον αγώνα των παιδιών του. Το Πολυτεχνείο γίνεται σύμβολο Ελευθερίας και προπύργιο Δημοκρατίας. Φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές και απλοί πολίτες ανεβασμένοι στα κιγκλιδώματα κραυγάζουν συνθήματα με όλη τη δύναμη της φωνής τους: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», «Κάτω η Χούντα», «Θάνατος στο φασισμό». Η Χούντα τα χάνει, αλλά δεν παραδίδεται. Στηρίζεται στα τανκς, την ΕΣΑ, την Αστυνομία. Διατάζει το στρατό να πάρει θέσεις μέσα στην Αθήνα.

Στις τρεις παρά τέταρτο ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών σιωπά. Στις τρεις ακριβώς το τανκ επιτίθεται. Οι φοιτητές αντικρίζουν το τανκ να ορμά στη σιδερένια αυλόπορτα του Πολυτεχνείου και να την γκρεμίζει. Η ωμή βία, ο παραλογισμός και τα σκοτεινά σχέδια των δικτατόρων στο εσωτερικό της χώρας ολοκληρώνονται. Η θυσία των φοιτητών και σπουδαστών δεν πήγε χαμένη. Το Πολυτεχνείο ζει! Τα μηνύματά του είναι διαχρονικά!

-     Το κύριο αίτημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» εξακολουθεί και σήμερα να έχει επικαιρότητα, όσο εξακολουθεί να υπάρχει φτώχεια, ιδιαίτερα τις ημέρες μας όσο η δημόσια εκπαίδευση δεν επαρκεί, δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως στις ανάγκες των μαθητών και φοιτητών.

-     Το μήνυμα της επετείου της 17^ης του Νοέμβρη παραμένει επίκαιρο και μας δείχνει το δρόμο προς την ελευθερία και τη δημοκρατία.

-     Το Πολυτεχνείο ζει στις καρδιές μας ως συλλογική μνήμη.    

-     Δεν ξεχνάμε, γιατί η μνήμη είναι προϋπόθεση ενός καλύτερου μέλλοντος!

-     Θυμόμαστε ότι τίποτε δε χαρίστηκε!

-     Η ελευθερία και η δημοκρατία μας είναι χτισμένες πάνω στο αίμα και στους αγώνες των προηγούμενων γενεών, για τις οποίες είμαστε περήφανοι και οφείλουμε να ακολουθούμε το παράδειγμά τους.

-     Ο αγώνας των Ελλήνων κατά της δικτατορίας, της οπισθοδρόμησης και του αυταρχισμού δικαιώνεται μόνο μέσα από τη θεσμική πρόοδο και την κοινωνική συνοχή.

-     Οι νέοι ξεσηκώθηκαν, εναντιώθηκαν στη χούντα και διεκδίκησαν το αιώνιο δικαίωμα στην ελευθερία. Και υπήρξαν θύματα. Υπενθύμισαν στους Έλληνες να διεκδικούν και να ελπίζουν.

-     Η επέτειος αποτελεί μια σταθερή παρακαταθήκη, μια διαχρονική αναφορά, μια ευθύνη, που επιβάλλει την εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και την προστασία του δημόσιου συμφέροντος απέναντι σε απόπειρες αποσταθεροποίησης και δημιουργίας ανασφάλειας για τον πολίτη.

-     Τέλος, την ώρα που οι εργαζόμενοι σηκώνουν στις πλάτες τους δυσβάσταχτα βάρη, οι συνταξιούχοι ζουν με συντάξεις πείνας, οι άνεργοι χάνουν κάθε ελπίδα για το αύριο και οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους να υποθηκεύεται, το κύμα ακρίβειας συνεχίζει να σαρώνει όλα τα εισοδήματα και να εξανεμίζει την αγοραστική δύναμη εκατομμυρίων χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων, οι τιμές των ενοικίων και των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη και τόσα άλλα κοινωνικά θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» καθίστανται επίκαιρα και διαχρονικά.

Οι ελεύθεροι άνθρωποι οφείλουν να μάχονται κατά της βίας και να διατηρούν στη μνήμη τους τα διδάγματα – μηνύματα από την επέτειο του Πολυτεχνείου.

«Κι εσείς που θέλετε

τη χώρα να τιμάτε,

μια κι αυτή να σας τιμά

δεν πρέπει κάποιος να ξεχνά»!

ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!