Ο ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΕ ΤΟΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Γράφει ο
Λεωνίδας Κωστόπουλος

Η έκπτωση και η παρακμή του δημόσιου λόγου, τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε τοπικό, έχει συμπαρασύρει και τα δρώμενα στις θεσμικές διαδικασίες του Δήμου Λαμιέων και του Δημοτικού Συμβουλίου, με την κατάσταση να εκτροχιάζεται επικίνδυνα με αγοραίο λόγο, που εξαντλείται σε προσωπικές υποθέσεις και αντιπαραθέσεις, με κύριο χαρακτηριστικό την απουσία πολιτικής ευπρέπειας και φτάνει σε ανεξέλεγκτες υπερβολές που καταπατούν κάθε ίχνος πολιτικής δεοντολογίας.  

Σε λεκτικό επίπεδο, παρατηρείται ένας ευτελισμός των λέξεων και των φράσεων, που διανθίζονται από ύβρεις, προσβολές, υπονοούμενα και ακραίες συμπεριφορές λεκτικής βίας.

Αυτός μάλιστα ο ευτελισμός του πολιτικού λόγου αφορά και τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, η οποία κακοποιείται πολλαπλά και βάναυσα καθημερινά. Ο πολιτικός λόγος γίνεται πρόχειρος, συνθηματικός και αποτρεπτικός στην ανάπτυξη του επιχειρήματος. Προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί και οι ψηφοθηρικές πρακτικές, αξιοποιείται το δημαγωγικό όπλο του λαϊκισμού και της διχαστικής ρητορείας, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη υπόψη ο αντίκτυπος της τακτικής αυτής, που ενέχει τον κίνδυνο της πόλωσης και του φανατισμού των πολιτών.

Η συνήθης τακτική στη ρητορική του πολιτικού λόγου που απευθύνεται στο συναίσθημα του πολίτη, είναι η κινδυνολογία για ποικίλους επερχόμενους κινδύνους στην περίπτωση που επιλέξει τον εχθρό - αντίπαλο, με επιθέσεις στο ήθος του πολιτικού αντιπάλου, με μειωτικούς επιθετικούς προσδιορισμούς για τον ίδιο και το περιβάλλον του.

Ταυτόχρονα γινόμαστε μάρτυρες νέων πρακτικών από τα μέσα ενημέρωσης, που προάγουν το ευτελές πολιτικό ύφος και ήθος, ενώ εκφυλίζουν καθημερινά τον δημόσιο λόγο με αναρτήσεις και σχόλια, από τα οποία πολλές φορές απουσιάζει κάθε ίχνος σοβαρότητας και κοσμιότητας. Πρόχειρα στημένες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές με συζητήσεις για τα δημόσια πράγματα, που πλήττουν όχι μόνο τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά και κάθε έννοια διαλόγου στην κατεύθυνση της προσωπικής και κοινωνικής ευπρέπειας.

Τα παραπάνω, όπως είναι φυσικό κλονίζουν την αξιοπιστία των πολιτών και η διαχείριση της πολιτικής εμφανίζεται αναποτελεσματική και ανήμπορη να ανταποκριθεί στις ανάγκες των δημοτών. Απόρροια του γεγονότος αυτού, είναι η απαξίωση και η αδιαφορία μιας μεγάλης μερίδας πολιτών και ειδικά των νέων, που περιμένουν έργα τεχνικών, κοινωνικών και πολιτιστικών υποδομών, που θα βελτιώσουν τη ζωή τους και θα επιλύσουν καθημερινά προβλήματα, με αξιοκρατία και διαφάνεια.

Μονόδρομος για να αλλάξει το τοξικό αυτό πολιτικό τοπίο, είναι η άρθρωση ενός υγιούς πολιτικού λόγου που θα στηρίζεται στην πειθώ και την ουσία των επιχειρημάτων, με καινούργιες ιδέες και προτάσεις που θα δώσουν απαντήσεις στην καθημερινότητα των Δημοτών.

Ενός πολιτικού λόγου, όπου θα αξιοποιείται ο αποδεικτικός λόγος που εμπεριέχει επιχειρήματα και καθαρές αρχές, θέσεις ικανές να επιλύσουν τα σημαντικά και υπαρκτά προβλήματα του τόπου μας.