Αφιερωμένο στη μνήμη του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΝΤΟΥ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (1957 - 2024)

Γράφει ο
Γιάννης Αναργ. Φράγκος

Το τελευταίο δίμηνο

ένας καλός άνθρωπος εχάθη

ήταν, από το Νεοχώρι Δομοκού

κι ετάφηκε στη Ξάνθη

Ήταν ο Γιάννης ο Κοντός

του Καϊμπαλή ο μικρός ο γιός

καθηγητής στα Τεχνικά Λύκεια

πράος με φωνή μειλίχια

Πριν από τριάντα χρόνια

γύριζα από τη Θάσο

και παρ΄ ότι δεν τον έβλεπα συχνά

δε μπορούσα να τον ξεχάσω

Έτσι είπα ότι θα ταξιδέψω

να γνωρίσω όλη τη Θράκη

αλλά η καρδιά μου ευφράνθη

όταν έφτασα στη Ξάνθη

Το πρώτο πράγμα, που έκανα

ήτανε να τον συναντήσω

γιατί ήθελα πάρα πολύ

και την οικογένειά του να γνωρίσω

Γνώρισα τη γυναίκα του

και τα δυο του παιδιά

κι ο Γιάννης αμέσως χωρίς ταλαιπώρια

με πήγε στα Πομακοχώρια

Γνώρισα όλο το Νομό

και μου ΄δωσε εξηγήσεις

πως μπορεί έναν τέτοιο άνθρωπο

να τονε λησμονήσεις

Ρωτούσε για τους χωριανούς

τους φίλους, τους συμμαθητές

χωρίς κανένα να λησμονήσει

γιατί τους είχε νοσταλγήσει

Τίμιος, ευθύς, ειλικρινής

παρ΄ ότι είμασταν αντίθετοι

στα πολιτικά πιστεύω

τη σκέψη του πάντα γυρεύω

Μου είπε τότε μια ατάκα

νόμιζα ότι μου ΄κανε πλάκα

αλλά μου μίλησε με ευκρίνεια

και αφοπλιστική ειλικρίνεια

Ο παππούς σου είπε ο Ματζακρίνος

για τα δεδομένα της εποχής

παρ΄ ότι ήτανε  Καραμανλής

ήτανε πιο αριστερός από πολλούς

της σημερινής εποχής

Ήταν πιστεύω το καλύτερο παιδί

από τ΄ αγόρια του Καϊμπαλή

μ΄ αυτό, που γράφω πιστεύω δε θ΄  αντιδράσει

ο  Τηλέμαχος με τον Θανάση

Φίλε έμαθα πολύ αργά

Ό τι έφυγες από κοντά μας

δε μπόρεσα να σε κατευοδώσω

και το στερνό αντίο να σου δώσω

Ας είναι φίλε μου ελαφρύ

το χώμα, που σ΄ έχει σκεπάσει

απ΄ αυτούς, που σε γνωρίσανε

κανένας δε θα σε ξεχάσει

Γιατί ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΝΤΕ να ξέρεις

ο  άνθρωπος είναι πεθαμένος

όταν απ΄  αυτούς, που μένουν

είναι λησμονημένος

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ