Αιφνίδια έκκληση του Λεονιτ Μπρεζνιεφ

Του Συνεργάτη μας, Φοίβου Ιωσήφ

Επιτέλους ως λαός αντιληφθήκαμε τις μεγάλες ιδέες του μεγάλου Σοβιετικού ηγέτη. Τις αντιληφθήκαμε και τις εφαρμόσαμε αυθορί και παραχρήμα. Μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο τις ενστερνισθήκαμε και τις αφομοιώσαμε κατά μήκος και πλάτος αν και ήταν ένα δύσκολο ενχείρημα για όλον τον Ελληνικόν λαό.

Ο Ρώσος ηγέτης πίστευε στην κατάργηση και εξαφάνιση της ύπαρξης και λειτουργίας των λαϊκών εκλογών. Μας< το είχε πεί μία φορά, δύο φορές, χίλιες φορές και τέλος το χώρεσε το μυαλό μας.

Στις 9 Ιουνίου θα αποφάσιζε λέει ο λαός ποιος θα ήταν ικανός να συμμετέχει στην Ευρωβουλή και να αποφασίζει στο τι μέλλει γενέσθαι στα 27 αυτά κράτη.

Άκου τώρα σαχλαμάρα, λες και δεν υπάρχουν εξυπνότεροι και ικανότεροι από εμάς.

Καλά ποιος τα λέει αυτά, μήπως εκείνος ο γελοίος ο Κλεισθένης με τον γκόμενο της Ασπασίας τον Περικλή? Τι θα πεί Δημοκρατία κατά τους εξυπνάκηδες και δεν δέχονται τους θεόσταλτους αρχηγούς των κρατών μελών με την περίσσεια ευφυϊα . Και δεν ήταν μόνον ο Μπρέζνιεφ αλλά ήταν και ο Αλεξέϊ Κοσύγκιν που είχε τις ίδιες απόψεις και ίσως ακόμη καλλίτερες.

Όποιος ήθελε εκλογές στην πρώην Σοβιετική ένωση μπορούσε να τις αναζητήσει στον άλλον κόσμο, λίγο αργότερα. Προς διευκόλυνση των επειγουσών καταστάσεων προβλέπονταν εκδρομές στην Σαχαλίνη και την Καμτσάτκα, να σφίξει και λίγο το δέρμα πριν το άνοιγμα της κάλπης.

Μετά η κάλπη ξανάκλεινε και οδηγούνταν στην πλησιέστερη Νομαρχία στο αρχείο της αιωνιότητας.

Ωραία και ανόθευτα πράματα, όχι καταμετρήσεις, ανακοινώσεις, προβλέψεις και νικητές άνευ ηττημένων.

Όλοι τους βγαίναν νικητές, κανένας νικημένος, μόνον κάπου και που κανένας εξαφανισμένος.

Έτσι αποφάσισε ο Ελληνικός λαός να αποδεχθεί την ανωτερότητα του ομότιμου Ρωσικού λαού.

Οι έξ από τους δέκα πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Ακόμη και ανάμεσα σε σαράντα ψηφοδέλτια δεν τους δίνονταν η ευκαιρία να διαλέξουν.

Αυτοί ήθελαν το κάτι άλλο, αυτό που είχαν στο μυαλό τους και δεν συμπεριλαμβάνονταν ανάμεσα στα σαράντα δύο.

Φοβεροί διανοϊστές που ψάχναν το κάτι άλλο, ανίκητο, μεγάλο, μεγαλειώδες θα λέγαμε.

Σκέφθηκαν επίσης πως οι παραλίες είχαν μεγαλύτερη αξία από την μικρή και ασήμαντη έννοια της Δημοκρατίας. Η αμουδιά στο επίκεντρο των μεγάλων κοινωνικών αδικιών και διεκδικούμενων δικαιωμάτων. Αν συμπλήρωνε κανείς και μία παγωμένη μπύρα τότε σταματούσε η οποιαδήποτε σύγκριση με την έννοια του κράτους, του δικαίου και της εκπροσώπησης των μαζών.

Πρώτα η τέρψις του φάρυγγος και κατόπιν του ουροποιητικού συστήματος. Υπάρχουν βλέπετε τα ανώτερα και τα κατώτερα λειτουργικά συστήματα.

Υπάρχουν προτεραιότητες στις κοινωνικές όπως και στα φυσικές λειτουργίες. Δεν θα μπούν τα ούρα πριν από την πόση. Μπροστά πάντα η γαλάζια ακροθαλασιά.

Ο Πρόεδρος Λίνκολν έλεγε πως με μία σφαίρα σκοτώνεις έναν άνθρωπο, με μία ψήφο σκοτώνεις το έθνος σου.

Για μας το έθνος μας δεν κινδυνεύει αφού δεν ψηφίζουμε. Είμαστε υπεράνω εθνών, κρατών ακόμη κι ηπείρων.

Μόνον πανύβλακες δεν είμαστε!!