Αμφισβητώντας το κυρίαρχο αφήγημα! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Γράφει ο
Χρήστος Αλεξανδρής

Με δύο κουβέντες, Καραμανλής και Σαμαράς, δύο πρώην πρωθυπουργοί, με τις ομιλίες τους στο Πολεμικό Μουσείο, αποδόμησαν την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Δεν συμφώνησαν σε κανένα σημείο με τις επιλογές και τις αποφάσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στα εθνικά θέματα.

Αμφισβήτησαν την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής των ήρεμων νερών που ακολουθεί η κυβέρνηση στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αμφισβήτησαν την στάση που τηρεί από την αρχή η Ελλάδα στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο, υποστηρίζοντας καθαρά τον αμυνόμενο, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.

Με λίγα λόγια εξέφρασαν ανησυχίες και προβληματισμούς για το κατά πόσο αυτή η πολιτική διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, προστατεύει πραγματικά τα εθνικά μας δίκαια, αναγνωρίζεται από τους συμμάχους μας στην Ευρώπη και γενικά φέρνει αποτελέσματα στην πράξη, εξομαλύνοντας τις σχέσεις μας με την Τουρκία, δεδομένου ότι η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά είχε χαρακτηριστικά προσωπικής κριτικής στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη γι’ αυτό και θα σταθούμε στις επισημάνσεις του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, πιστεύοντας ότι ανέλυσε με πολύ εύστοχο τρόπο τις διεθνοπολιτικές εξελίξεις.

«Σωστά καταδικάζεται η ρωσική εισβολή αλλά η συλλογική δύση δεν είναι αθώα του αίματος», ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός.

Συνέχισε λέγοντας πως «καμία αξιοπιστία δεν μπορεί να έχει η Ένωση όταν δαιμονοποιεί την Ρωσία και επιδοκιμάζει την Τουρκία» και είπε «όχι» στη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα.

«Είναι εξωφρενικό να ακούμε, αυτόν τον καιρό από κορυφαίους Ευρωπαίους αξιωματούχους», τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός, «ότι η Τουρκία πρέπει να συμμετάσχει στους αμυντικούς μηχανισμούς της Ένωσης, γιατί αποτελεί πυλώνα για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Ευρώπης! Αυτά θα πρέπει να απαντηθούν. Καμία αξιοπιστία δεν μπορεί να έχει η Ένωση όταν δαιμονοποιεί τη Ρωσία, ενώ κατευνάζει την Τουρκία».

Ανεξάρτητα από το πώς τοποθετείται κανένας απέναντι στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο, η αλήθεια είναι ότι οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες του πρώην πρωθυπουργού αγγίζουν ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Τρία χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και ξεπερνώντας το αρχικό σοκ της ρωσικής εισβολής, σήμερα δεν είναι λίγοι οι Έλληνες πολίτες που αναρωτιούνται για το τι κερδίζει η Ελλάδα από την εμπλοκή της σε αυτόν τον πόλεμο, στηρίζοντας με θέρμη τον αμυνόμενο. Επειδή ακριβώς η Ελλάδα δεν είναι Νορβηγία, πολλοί είναι αυτοί σήμερα που πιστεύουν ότι η Ελλάδα βρέθηκε μπλεγμένη σε έναν αυτοκαταστροφικό πόλεμο, αντίθετο με τα συμφέροντά της.

Φυσικά η αρχική αντίδραση φόβου όλων των Ευρωπαίων στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν απολύτως κατανοητή, κάτι που υποστηρίχθηκε και από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, στην ομιλία του στο Πολεμικό Μουσείο. Όσον αφορά τη στάση της Ελλάδας ήταν από την αρχή πολύ ξεκάθαρη. Για λόγους αρχής η χώρα μας είναι απέναντι σε κάθε παραβίαση της εδαφική ακεραιότητας, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας όλων των χωρών. Όμως τρία χρόνια μετά την ρωσική εισβολή πολλοί είναι αυτοί, πολιτικοί, βιομήχανοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, αναλυτές, νοικοκυριά, που εκφράζουν δημόσια πλέον τους φόβους τους ότι η διακοπή των ρωσικών προμηθειών φυσικού αερίου και η αύξηση του κόστους της ενέργειας απειλούν ότι έχει απομείνει από τη βιομηχανία μας, γονατίζουν οικονομικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και πιέζουν ασφυκτικά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μην έχει τελειωμό οι Ευρωπαίοι πολίτες και φυσικά οι Έλληνες πολίτες έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται πόσο ακριβά και για πόσο καιρό ακόμη θα πληρώνουν την αλληλεγγύη τους προς την Ουκρανία, βλέποντας τις υψηλές τιμές σε βασικά αγαθά τρόφιμα και ενέργεια να μην υποχωρούν και το κόστος της ζωής τους να γίνεται ολοένα και ακριβότερο. Αυτούς τους προβληματισμούς εξέφρασε με την ομιλία του και ο πρώην πρωθυπουργός, στεκόμενος απέναντι στο κυρίαρχο αφήγημα των κυβερνήσεων της Ευρώπης. Αλλά όποιος αμφισβητεί το κυρίαρχο αφήγημα της Ευρώπης και της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας δεν σημαίνει ότι είναι με τη Ρωσία και εκφράζει φιλορωσικές θέσεις, όπως έσπευσαν κάποια κυβερνητικά “παπαγαλάκια” να υπονοήσουν !

Τα εθνικά συμφέροντα έχει στο μυαλό του διαβάζοντας ωστόσο τις εξελίξεις με τον δικό του τρόπο. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό που ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Σωτήρης Ντάλης μας υπενθυμίζει ότι “επί εικοσιπέντε χρόνια οι Γερμανοί Σρέντερ και Μέρκελ μας είχαν πείσει ότι ο Πούτιν δεν συνιστά απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και σταθερότητα, εγκλωβίζοντας ολόκληρη την Ευρώπη σε μια απόλυτη ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία”.