Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας …. 2024 ….

Γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Η πρόταση για την κατασκευή Αιολικού Πάρκου, κατά μήκος των κορυφογραμμών «Τρικοκιά, Ψηλή Κορφή, Λιακομνήματα, Ζαχαράκι, Σαμαρά, Γαλατά, Λάπατο» της Δυτικής Φθιώτιδας δεν έχει καμιά σχέση με το οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό γίγνεσθαι της περιοχής. Ας σημειωθεί ότι πρόκειται για το ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους ελατόδασος στο ενδιάμεσο των οροσειρών της Πίνδου και της Όθρυος που είναι και το «καμάρι» του Νομού μας. Επίσης ότι πρόκειται για το εδαφικό σύνολο της Κεντρικής Ελλάδας που πριν από πολλές δεκαετίες έχει χαρακτηρισθεί ως περιοχή «προστασίας της άγριας ζωής». Εάν στην ευρύτερη ενότητα θέλουμε να λέμε ότι προσδοκάται η όποια ανάπτυξη, η σημερινή καθαρότητα του φυσικού της περιβάλλοντος είναι το συγκριτικό της πλεονέκτημα.

Οι λόγοι «ακύρωσης» των προοπτικών εγκατάστασης του προτεινόμενου αιολικού πάρκου είναι ιδιαίτερα ισχυροί και κοινωνικά δίκαιοι. Σε βαθμό που η Ελληνική πολιτεία θεωρείται αδιανόητο να μην τους λαμβάνει υπόψη. Ενδεικτικά αναφέρονται το έλλειμμα κοινωνικής συνέργειας, οι χωροταξικές αδικίες, οι ανάγκες για την ανάδειξη των πλεονεκτημάτων που σε αυτή την εδαφική ενότητα απλόχερα χάρισε η φύση αλλά και το γεγονός ότι με τις έως τώρα αδειοδοτήσεις των Α.Π.Ε. έχουμε υπερβεί κάθε μέτρο.

Με τις προβλεπόμενες κατασκευαστικές παρεμβάσεις και τα «συνοδά» έργα, αλλοιώνονται πλήρως τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά της περιοχής αλλά και του ευρύτερου ορεινού εδαφικού ανάγλυφου που ανήκει στα νότια Άγραφα. Η συγκεκριμένη δασωμένη ενότητα δεν θα έχει πλέον κανένα μέλλον ως «περιοχή προστασίας της άγριας ζωής», με τη θεσμοθέτηση των μεγαλύτερων σε έκταση «καταφυγίων» της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Όχι μόνο λόγω της κατασκευής των έργων (Οδοποιίας, γηπέδων, θεμελιώσεων κ.λπ.) αλλά και λόγω των ευνόητων απαιτήσεων για τη συντήρηση και λειτουργία του αιολικού πάρκου που θα τη «στεφανώνει». Πρόκειται για το σπάνιο ελατόδασος μεταξύ των οικισμών της Φουρνάς, Πιτσιωτών, Περιβλέπτου και Ροβολιαρίου.

Η μελέτη δεν διακατέχεται από την αντίληψη μίας τεκμηριωμένης ανάλυσης για τη διάθεση της απαιτούμενης χρηματοδότησης, σε συνδυασμό βέβαια και με το προσδοκώμενο δημόσιο όφελος. Πόσο εκτιμάται χωρίς αοριστολογίες ότι σε βάθος χρόνου θα είναι το συνολικό κόστος για την κατασκευή και συντήρηση του Αιολικού Πάρκου και ποιά θα είναι τα οικονομικά οφέλη από τη λειτουργία του ; Αξίζει τελικά τον κόπο η ύπαρξη της επένδυσης ; Πως και με ποιο τρόπο θα αναληφθούν οι πιθανές ευθύνες σε ότι αφορά την αξιοπιστία αυτών των προσεγγίσεων ;

Η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι με την πρόταση κατασκευής του συγκεκριμένου αιολικού πάρκου πολύ απέχουμε από τη σωστή και δίκαιη αντιμετώπιση των προβλημάτων μας. Στην περίπτωσή μας μάλιστα μαζί με τις σημερινές επιλογές προέχουν και οι ανάγκες συνεκτίμησης των υλοποιημένων αποφάσεων του παρελθόντος. Όπως είναι όσα από την περιοχή έχουν ιστορικά προσφερθεί στον τομέα της «καθαρής» ενέργειας με την κατασκευή των γνωστών Υδροηλεκτρικών φραγμάτων και όχι μόνο. Γιατί να επιβαρύνεται υπέρμετρα η ευρύτερη ενότητα της Ευρυτανίας ; Για ποιους λόγους να βιώνουμε διαχρονικά την έλλειψη ενός κατ’ ελάχιστο δίκαιου σχεδίου χωροταξικών προτεραιοτήτων ;

Τα αιολικά πάρκα τιτλοφορούνται ως μονάδες παραγωγής «καθαρής, πράσινης ενέργειας». Παράλληλα δημοσιοποιείται, ότι για κάθε Ανεμογεννήτρια χρειάζονται γύρω στους 4 έως 5 τόνους χαλκού και όχι μόνο. Οι ζημιές που προκαλούνται στο γήινο περιβάλλον για την απόκτηση αυτών των υλικών δεν θα πρέπει να συνεκτιμώνται ;

Αρμοδίως γίνεται με πολλούς τρόπους παραδεκτό ότι οι μονάδες των ΑΠΕ που στη χώρα μας αδειοδοτήθηκαν είναι υπεραρκετές. Την περασμένη Άνοιξη για παράδειγμα ο ΑΔΜΗΕ είχε περικόψει ισχύ 2,5 GW από μονάδες ΑΠΕ. Ταυτόχρονα, έδωσε εντολή στον ΔΕΔΔΗΕ για περικοπή επιπλέον 1,5 GW. Δηλαδή συνολική περικοπή 4 GW από συνδεδεμένες στο δίκτυο μονάδες των ΑΠΕ. Για να διασφαλισθεί η ευστάθεια του «συστήματος», λόγω συνδυασμού της παραγωγής αυξημένης «πράσινης» ενέργειας και μικρής ζήτησης ….

Στην Ελλάδα οι λειτουργούσες μονάδες των ΑΠΕ είναι συνολικής ισχύος περίπου 11 GW. Σύμφωνα με δημοσιεύματα έχουν λάβει όρους σύνδεσης μονάδες ισχύος 16 GW. Δηλαδή αθροιστικά έχουμε μονάδες ισχύος 27 GW οι οποίες βέβαια υπερκαλύπτουν το στόχο του 2030 που είναι 24,5 GW. Για ποιους λόγους η πολιτεία επιμένει στη χορήγηση νέων αδειών ΑΠΕ, με μεγάλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε ολόκληρες περιοχές της ενδοχώρας, όταν υπάρχει υπερκάλυψη των στόχων και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ;

Με βάση τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ και ενδεικτικά, το 2023 οι ενεργειακές ανάγκες της χώρας μας φέρεται ότι δεν ξεπέρασαν τις 11 GW (μέγιστη ανάγκη, στις 26/7/23). Γιατί επιδιώκεται να χορηγούνται νέες άδειες όταν οι απαιτήσεις είναι πολύ χαμηλότερες των δυνατοτήτων παραγωγής; Γιατί οι αναπτυξιακές μας προσπάθειες δεν στρέφονται και σε άλλους τομείς οι οποίοι δεν έχουν «υπερκορεσθεί» ; Δεν θα ήταν δικαιότερο αλλά και χρησιμότερο να υπάρχει ένα μέτρο ; Γιατί κάποιοι από τους πόρους των ΑΠΕ (ίδια κεφάλαια, επιχορηγήσεις, δάνεια κ.α.) να μην αξιοποιούνται στον πρωτογενή τομέα ή στον τομέα της Βιομηχανίας ;

Η δημόσια διαβούλευση της πρότασης λήγει στις 30 Αυγούστου. Θεωρείται σκόπιμο να σημειωθεί ότι με καταγωγή από τη Δυτική Φθιώτιδα προτιμήθηκε η δημόσια τοποθέτηση. Επίσης πρέπει ιδιαίτερα να αναφερθεί ότι τα παραπάνω στοιχεία του ΑΔΜΗΕ και αρκετές από τις συνακόλουθες διαπιστώσεις «αντλήθηκαν» από τις δημοσιοποιημένες απόψεις του έγκριτου συναδέλφου κ. Δημήτρη Λαθούρη. Κάποιοι
έχουν κάθε διάθεση να προσεγγίζονται τα προβλήματα με τον σωστότερο δυνατό τρόπο. Η πολιτεία μας είναι αυτή που
κωφεύει…..