Κάπου θέλουμε να πάμε μα δυστυχώς παραπατάμε

Γράφει η
Αρχοντούλα Ζωγραφοπούλου - Τσιάμη

Όλα τα είδαμε το 2024 που έφυγε, μια ποικίλη γεύση ασυνήθιστη, για να κλείσει με εκλογές για αρχηγό κομμάτων.

Κι εδώ συναντήσαμε και τα οξύμωρα π.χ. δεν θέλαμε τον Μητσοτάκη κι όμως τον βγάλαμε. Δε θέλαμε τον Ανδρουλάκη κι όμως τον βγάλαμε. Δεν θέλαμε τον ΣΥΡΙΖΑ κι όμως άφησε πίσω του τον Κασσελάκη, με το άλλα μου λες κι άλλα μου κάνεις, όπου πήρε την πληρωμή του από το λαό που τον ταρακούνησε και του έκοψε το χαμόγελο.

Με το ξημέρωμα του 2025 και πρωί πρωί με τη δροσούλα, άρχισαν τα όργανα με τις κακές κριτικές απ΄ όλα σχεδόν τα κόμματα με την  επιλογή του Κυριάκου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Τασούλα από το κόμμα του κι έγινε σάλος.

Και γιατί όχι, αφού από τη θέση ισχύος τα φέρνει όλα στα μέτρα του ο Κυριάκος, με το, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.

Όσο για τον Κακλαμάνη για Πρόεδρο της Βουλής, γι΄ αυτόν, ναι - άξιος ο μισθός του καθότι όλα τα πόστα απ΄ όπου πέρασε τα υπηρέτησε επάξια.

Για τον καλό εργάτη, τον ευγενή και ταπεινό, πάντα ο δρόμος του θα είναι φαρδύς.

Τώρα  με τη βουλιμία που έχουν όλα τα κόμματα να μαζέψουν οπαδούς θα δούμε ένα πανηγύρι, ένα αλισβερίσι με τους καιροσκόπους που πάντα κάποιες τέτοιες συγκυρίες χαίρονται, όπως τώρα με τα σκληρά παζαρέματα. Θα τα δούμε.

Ο Ελληνικός λαός ξέρει το τι τον περιμένει στο εξής, το θέμα είναι, θα το αντέξει;

Το 2025 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά.