Το Αυγουστιάτικο κύμα της Ορθοδοξίας

Σε μια εποχή που το αντιχριστιανικό πνεύμα επικρατεί, καλό θα ήταν στην πλάνη των σκοτεινών δυνάμεων, και της επικράτησης του πνεύματος του κακού, να συσπειρωθεί ο Χριστιανικός Ορθόδοξος κόσμος, γύρω από τον ίδιο τον Θεό, γύρω από την Ορθόδοξη Εκκλησία, γύρω από τις σημερινές προκλήσεις, ώστε να αντιμετωπίσουν άλλες συμπεριφορές και αντιλήψεις γύρω από την Εκκλησιαστική ζωή, τους πειρασμούς, αλλά και τις άλλες θρησκείες που επέλεξαν διαφορετικούς δρόμους, διαμορφώνοντας την δική τους ταυτότητα. 

Και αυτό με αφορμή την ομογενοποίηση του πολιτιστικού μας ήθους, από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, η οποία προωθείται με την μορφή του Οικουμενισμού, με την μείωση της δύναμης της Εκκλησίας, ώστε να μην γίνεται εμπόδιο στα σχέδια της, με το να δημιουργείται σύγχυση στο θέμα της Θρησκείας, ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός αποδυναμώνεται.

Κυρίως μέσα από τον διαθρησκειακό διάλογο, και πιο πολύ μέσα από την συνάντηση των διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων, καθεμία από τις οποίες είναι φορέας μοναδικής εμπειρίας του ”Ιερού”, γίνεται απαραίτητη προϋπόθεση, (σύμφωνα με τις απόψεις του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου), για την αντιπαράθεση, με μια παγκοσμιοποιημένη έλλειψη νοήματος, για την επανόρθωση ενός λόγο που τολμά να μιλάει, για αγάπη, συμπόνια, έλεος, συγχώρεση, αυτοθυσία, όχι ώς αφηρημένες ηθικές αξίες, αλλά ως ενεργά στοιχεία μιας πληρέστερης πραγματικότητας.

Γιατί πως αλλιώς ο διαθρησκειακός διάλογος αφορά την διαλεκτική σχέση των ιδεολογιών των διαφορετικών θρησκειών, στην οποία εμπλέκεται και η Χριστιανική Ορθόδοξη θρησκευτική ιδεολογία, οι διαφορετικές αξιώσεις που επηρεάζουν την ελληνική κοινωνική ισορροπία, τις έντονες διεκδικήσεις, τις θρησκευτικές ρυθμιστικές αποφάσεις, που μπορούν να επηρεάσουν την ιστορική πορεία του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, όπως και τους σημαντικούς σταθμούς της.

Επίσης παρότι υπάρχουν εκφάνσεις του διαθρησκευτικού διαλόγου, με αρνητικό προσανατολισμό, όπως προπαγάνδα, πολιτιστικός ιμπεριαλισμός, και το ότι η συστηματοποιημένη πλέον μορφή που λαμβάνει χώρα κυρίως, με την συνάντηση των διαφόρων θρησκευτικών ηγετών, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, κατανοούμε όπως προκύπτει από το τελευταίο διάστημα, τα σημαντικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την προβολή της διαθρησκευτικής αυτής διπλωματίας.

Σε μια εποχή, που τα θρησκευτικά γεγονότα, μεγάλης κλίμακας, ενέχουν μια ιδιαίτερη μεγάλη συμβολική διάσταση, που λειτουργεί ως παράγοντας με πολλαπλά νοήματα, με αντίστοιχα πολλαπλούς αποδέκτες, δεν είναι φρόνιμο από τις εργασίες αυτής της συνάντησης, να μην αναπτυχθεί η πνευματικότητα του Ιερού προσώπου της Παναγίας, στο Αυγουστιάτικο κύμα της Ορθοδοξίας, που σαρώνει τις αιρέσεις και τις οριοθετήσεις μιας άλλης Θρησκευτικής ελευθερίας.

Τον Οικουμενισμό που επιδιώκει την ενότητα και την συνεργασία μεταξύ των διαφόρων και όχι μόνο Χριστιανικών Εκκλησιών και ομολογιών, την παγκόσμια κίνηση, που έχει ως σκοπό την ενότητα των Ορθοδόξων, Παπικών, Προτεσταντών, και προχαλκηδόνιων Εκκλησιών, τις ισχυρές πολιτικοοικονομικές δυνάμεις, που προβάλλουν το μοντέλο μιας ενοποιημένης ανθρωπότητας, με άλλες κουλτούρες και πιστεύω.

Επειδή οι εξελίξεις αυτές στον κόλπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό, καλό θα ήταν η Χριστιανική και Ορθόδοξη ζωή, να αφυπνίζεται κάτω από τις πνευματικές του ρίζες, κάτω από την σκέπη της Παναγίας στο δεκαπενταύγουστο που έρχεται, γίνοντας ένα με το Αυγουστιάτικο κύμα της Ορθοδοξίας, που μπορεί να καταστρέψει την διαλεκτική σχέση των θρησκευτικών και των κοσμικών ιδεολογιών, περιορίζοντας τις διαστάσεις αυτού του φαινομένου, όπως και τις σύγχρονες αιρέσεις που γίνονται η εσωτερική πληγή της Εκκλησίας.

Σόκολος Νίκος