Επιδόματα ή' ένσκοπη εξαπάτηση ;

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Στεργίου,

Εκπαιδευτικός

Τα τελευταία χρόνια οι κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις βρίσκονται σε συνεχή σκληρή ανακύκλωση. Το κράτος πρόνοιας ως μηχανισμού αναδιανομής του δημοσίου πλούτου  προς όφελος των αδυνατούντων κοινωνικών τάξεων στην χώρα μας, δεν βρίσκονται στις οικονομικές επιλογές της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη.

Οι νεοσυντηρητικοί και οι νεοφιλελεύθεροι αμφισβητούν την κάθε ενσκόπιμη κρατική παρέμβαση για αρωγή στις χαμηλόμισθες οικογένειες γιατί θεωρούν ¨φυσική την ανισότητα¨ (Κ. Μητσοτάκης) και η κοινωνία αποτελείται από ¨άτομα¨ και δεν υπάρχει κοινωνική συλλογική δράση (Μ. Θάτσερ).

Το ρεύμα αρωγής και συμπόνιας που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, εγκαταλείφτηκε γρήγορα και ακολουθήθηκαν οικονομικές πολιτικές οι οποίες αποτελούσαν την αιτία της δημιουργίας των πολέμων.  

Στο σημερινό πολιτικό σημείο κρίσης και στασιμότητας των μισθών που βρισκόμαστε, οι νεοφιλελεύθεροι κατανοούν ότι οι εκλογές δεν κερδίζονται με κλειστή την οικονομική στρόφιγγα προς τους εργαζόμενους και άρχισαν να ψελλίζουν την λέξη επίδομα !

Σταμάτησαν λίγο να καταφέρονται κατά του δημοσίου τομέα ψιθύρισαν λίγα λόγια για την δημόσια υγεία και τους ηρωικούς γιατρούς. Κάποιοι από το κυβερνητικό στρατόπεδο εμφανίζουν τα επιδόματα ως κοινωνική πολιτική.

Η μειωμένη αγοραστική δύναμη του κόσμου αποδεικνύει ότι πρόκειται για ευκαιριακά προεκλογικά επιδόματα με στόχο την εκλογική εξαπάτηση και όχι την έντιμη κοινωνική στήριξη, με ένταξη των νέων ανθρώπων στην κοινωνικό και οικονομικό ιστό.