ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Γράφει η
Γιώτα Τριανταφύλλου

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Για μια σταγόνα ευτυχίας,
βυθίστηκα στο ωκεανό μου.
Δίχως γυρισμό.
Βαθιές ανάσες καταδιώκουν
παρόν και μνήμη!
Γονατίζουν τακτοποιημένη ζωή
Φορώντας κατάσαρκα
χειροποίητη θηλιά συκοφάντη.
Δική μου είπα, περήφανα...
Τυλίχτηκε στο λαιμό μου...

Μ' έπνιξε!
Θύμωσα!

Άγουρη επιθυμία, θεριεύει τη φωνή
Ζωντανεύει την σκέψη.

Πολέμησα να νικηθώ
Διαβαίνοντας, νικήθηκα.
Μου' ταξα να θυμάμαι!
Εραστής ζωής,
στην αιώνια άνοιξη της θλίψης,
αρνούμαι να δειλιάσω.

Για μια σταγόνα ευτυχίας ,
γύρισα την πλάτη στην αλήθεια.
Φοβήθηκα τα όρια,
ως που να κινδυνέψω,
Άφησα τις μέρες να φλέγονται...
Θάνατος σε θέα
Γλώσσες πύρινες προφήτες,
χαιρετίζουν παραισθήσεις θριάμβου.
Για μια σταγόνα ευτυχίας,
θα με πάρω από το χέρι.
Με το βλέμμα της μάνας θα μ' αγκαλιάσω
Σα μικρό παιδάκι θα με παίξω
Θα γαληνέψω με δάκρυα τον ωκεανό μου,
δαμάζοντας τους φόβους μου.

Και ξαναχύνομαι στη μάχη!