Αριθμός Πιστοποίησης: Μ.Η.Τ. 242014
ΓΥΑΛΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ
Γράφει η
Γιώτα Τριανταφύλλου
ΓΥΑΛΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ
Αργά και αθόρυβα,
τα βήματα, πέρασαν το κατώφλι μου.
Αθόρυβα, ανοιγόκλεισαν τις ενοχές μου.
Ανεβασμένη σε σκαλοπάτι...
Εξέδρα!
Μοίρασα τη ζωή μου
μεταξύ φόβου κ' ανάγκης.
Άβατο...
Στη φοβιστική διαφάνεια
του γυάλινου θεάτρου,
που στήσαμε...
Ζήσαμε!
Ίχνη σιωπής...
Ίχνη σιωπής...
.Κρυμμένης!
Σε βιτρίνα οικειότητας
Βουβός θαυμαστής της στιγμής
έπνιξα την ηχώ μου.
Έψαξα μυστική έξοδο
απ' την αποκρουστική αλήθεια, που σερνόταν
πιασμένη στα βήματα μας.
Γύρισα την πλάτη κι ανέβηκα σκαλοπάτι.
Ήμουν πια μόνη,
με ξίφος περασμένο στη ζώνη μου.
Ενθύμιο πολέμου, χωρίς κερδισμένους.
Άφησα πίσω μου το γυάλινο θέατρο.
Άφησα πίσω το χειροκρότημα της ηχούς.
Πέρασα τη μυστική δίοδο
Κι έγειρα στο χορτάρι.
Ατένισα τον καμμένο κάμπο
και τα ιδρωμένα κορμιά,
που πάλεψαν με τις φωτιές.
Με τις άκρες των δακτύλων μου,
έκλεισα τα βλέφαρα τους.
Είχαν πια όλα τελειώσει!
Σε βιτρίνα οικειότητας
Βουβός θαυμαστής της στιγμής
έπνιξα την ηχώ μου.
Έψαξα μυστική έξοδο
απ' την αποκρουστική αλήθεια, που σερνόταν
πιασμένη στα βήματα μας.
Γύρισα την πλάτη κι ανέβηκα σκαλοπάτι.
Ήμουν πια μόνη,
με ξίφος περασμένο στη ζώνη μου.
Ενθύμιο πολέμου, χωρίς κερδισμένους.
Άφησα πίσω μου το γυάλινο θέατρο.
Άφησα πίσω το χειροκρότημα της ηχούς.
Πέρασα τη μυστική δίοδο
Κι έγειρα στο χορτάρι.
Ατένισα τον καμμένο κάμπο
και τα ιδρωμένα κορμιά,
που πάλεψαν με τις φωτιές.
Με τις άκρες των δακτύλων μου,
έκλεισα τα βλέφαρα τους.
Είχαν πια όλα τελειώσει!
