“Γυνή, το ήμισυ του παντος”

Γράφει η Eυμορφία Ρουποτιά
Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Λαμίας

Καθε 8 του Μάρτη εορτάζεται η γυναίκα, μια ημερομηνία που αποτελεί σημείο τιμής στο ένα από τα δύο όντα που έχουν αναλάβει έναν ρόλο πολυσύνθετο ως προς την οικοδόμηση του μέλλοντος της κοινωνίας. Δεν είναι ένα αόρατο ον η γυναίκα, αλλά ένα ον που αναλαμβάνει πολλούς ρόλους και τους φέρνει σε πέρας.

Ως γυναίκα λόγω του κάλλους της έχει υμνηθεί, τραγουδηθεί, έχει εικονοποιηθεί, έχει ζωγραφιστεί, έχει χαλκευτεί και χαραχθεί σε έργα κορυφαίων δημιουργων, έχει χορογραφηθεί, έχει εμπνεύσει ποιητές και μέσα από όλες αυτές τις αποδόσεις γίνεται σαφές ότι το εύμορφον και εύτυπον της γυναικείας ομορφιάς μόνον ως αντικείμενο ποίησης με την ευρύτερη έννοια του όρου πρέπει να θεωρείται και ποτέ με διαθέσεις εκμετάλλευσης, κακοποίησης εκδηλώνοντας πάνω του ταπεινά ένστικτα ενός αφρενου όντος.

Δεν είναι, όμως, το εξωτερικό κάλλος που καταξιώνει τη γυναίκα, όσο εκείνη η εσωτερική ομορφιά, το ενδοθεν κάλλος που μεταξιώνει το "φαινεσθαι" σε ιδέα.

Ο Βίκτωρ Ουγκώ, μάλιστα, έλεγε: "αγναντεύεις το αστέρι, γιατί λάμπει και είναι ασύλληπτο, αλλά δίπλα σας βρίσκεται λάμψη πιο εκθαμβωτική και μυστικό βαθύ: η γυναίκα"

H γυναίκα είναι μητέρα. Από την πρώτη στιγμή που σκιρτά μέσα στη μήτρα της η ζωή νιώθει να τελεσιουργειται ένα θαύμα και αμέσως ενστερνιζεται το υπέρτατο χρέος να φροντίσει και να διασώσει αυτή τη ζωή, ώστε ύστερα από εννιά μηνες να χαρεί το μεγαλείο της γέννησης ενός νέου ανθρώπου.

Η γυναίκα-μητέρα από την πρώτη στιγμή αναπτύσσει την ενσυναισθηση καθώς για τα επόμενα χρόνια είναι εκεί πάντα ακλόνητος βράχος, άοκνος φρουρός παρεμβαίνοντας, για να βοηθήσει στο πρώτο κλάμα, στο πρώτο βήμα, στην πρώτη λέξη, στα πρωτόλεια βήματα στη γνώση, στο πρώτο σκίρτημα της καρδιάς, στις έγνοιες, στις λύπες και στις χαρές οφείλοντας πάντα σε αυτό το παιδί τη διακριτική παρουσία, δίνοντας φτερά για να πετάξει και να αυτοπροσδιοριζει τη θέση του απέναντι στις κοινωνικες αξίες.

Η Ντόροθι Κάνφιλντ Φίσερ είπε: "η μητέρα δεν ειναι πρόσωπο για να στηρίζεσαι πάνω του, αλλά εκείνη που σε βοηθάει για μη χρειάζεσαι στηριγματα"

Η γυναίκα είναι σύζυγος. Βρισκεται κάτω από έναν ζυγό, μια λέξη παρεξηγημένη που προέρχεται από το αρχαιο ρήμα ζεύγνυμι που σημαίνει ενώνω και άρα η συζυγία είναι ένωση σωμάτων και ψυχών.

Σε μια συζυγια έλκονται άτομα με ετερόκλητα χαρακτηριστικά και για να επιτυγχάνεται η οικογενειακή νηνεμία απαιτείται σεβασμός αυτών.

Η γυναίκα με την εκ φύσεως ευαισθησία γνωρίζει τη διαφορετικότητα και συναισθάνεται την ανάγκη αυτή να αποτελεί στοιχείο εμπλουτισμού του γάμου, οικογενειακού πλουραλισμού και όχι αφορμή για αλαζονεία, εγωισμό και κακοποίηση. Όταν, όμως, η συζυγία γίνεται μονοζυγία, τότε επιβάλλεται η λύση της με ευπρέπεια και αξιοπρέπεια.

 Η γυναίκα είναι νοικοκυρά, που ως όρος σε μια δόση ακρατου φεμινισμού μπορεί να φαντάζει και γελοία. Ωστόσο, δεν είναι, διότι η γυναίκα είναι πλοηγός της οικίας και η έγνοια της για την καθαριότητα και καλαισθησία την καταξιώνει μεταβάλλοντας την σε ιδανικό για τους οικείους της. Εκείνο, όμως, που χρειάζεται είναι η αναγνώριση του έργου της και η συνδρομή και των υπολοίπων μελών στο έργο της καλλιοψης της οικίας.

Ο Ν. Καζαντζακης έλεγε "Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα."

 Τέλος, η γυναίκα βρίσκεται στις επάλξεις του κοινωνικού και πολιτικού χώρου. Ως εργαζόμενη διακρίνεται για τη συνέπεια, την υπευθυνότητα, τη σύνεση, την επινοητικότητα, την ευστοχία, τις καινοτόμες και ρηξικέλευθες ιδέες, πρωτοστατεί στις μελετες, στις έρευνες, στο χώρο των τεχνών και των επιστημων, αναλαμβάνει ρόλους ουσίας και ηγεσίας, αναδεικνυεται σε άριστο συνεργάτη και συνάδελφο.

Είναι ενεργό μέλος σωματείων, συλλογων, συνδέσμων μέσω των οποίων προωθεί τα εργασιακά δικαιώματα, αγωνίζεται για λύσεις σε κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα δουλευοντας τη δημοκρατια στην καθημερινοτητα, ενώ αποτελεί τον πιο θερμό θιασώτη της παράδοσης.

Από όποιο μετερίζι και αν αγωνίζεται η γυναίκα είναι δυνατή, καθώς κατορθώνει να συνδυάζει με έναν μοναδικό τρόπο τόσους πολλούς ρόλους χωρίς να χάνει ποτέ εκείνη την ξεχωριστή ικανότητα να απλώνει γύρω της ένα πέπλο προστασίας και ευαισθησίας.

Και επειδή φέτος η γιορτή αυτή επισκιάζεται από το τραγικό δυστύχημα που δοκιμάζει τον πιο ιερό και πιο συμπαντικο ρόλο της γυναίκας, αυτόν της μητέρας να ευχηθώ από τα βάθη της καρδιάς μου και με τον πιο βαθυ πονο όλες αυτές οι μανούλες να καταφέρουν να βρουν μια οδό παραμυθιας!

Η σκέψη μας κοντά σας!