Χρόνια ψυχρού πολέμου : Το ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα (ΕΚ.Σ.Ε.) στον πόλεμο της Κορέας

Γράφει ο
Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος
φυσικός

Πρόλογος

   Η Κορέα ως πολιτική ύπαρξη (κράτος) ήταν ενιαία από πολύ παλιά. Από αποικία της Ιαπωνίας, το 1945 με την ήττα της και την παράδοση σε αμερικανούς και σοβιετικούς εδραιώθηκε η διχοτόμησή της. Η ψυχροπολεμική αντιπαλότητα αυτών στα μεταπολεμικά χρόνια, εκτονώθηκε στην κορεατική χερσόνησο με τον πόλεμο κατά την περίοδο 1950-53, όπου συμμετείχαν και ελληνικές δυνάμεις.

   Στην παρούσα εργασία γίνεται παρουσίαση του κορεατικού ζητήματος, του πολέμου και των μεταπολεμικών προσπαθειών για ειρήνη και ενοποίηση των δύο κρατών της Κορέας. Δίνονται και τα διαθέσιμα στοιχεία από τη συμβολή του ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος.

   Η προσπάθεια αποδίδεται με όσο γίνεται σύντομο, αλλά και περιεκτικό τρόπο.

 1.    Σύντομη ιστορική διαδρομή μέχρι τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

   Η Κορέα που πριν αποτελούσε μια κρατική οντότητα, από το έτος 1905 τέθηκε κάτω από τη σφαίρα επιρροής της Ιαπωνίας (προτεκτοράτο) και κυβερνήθηκε από Ιάπωνες. Το 1910 προσαρτήθηκε και έγινε αποικία της. Η ιαπωνική κυριαρχία στην κορεατική χερσόνησο έληξε στις 15 Αυγούστου 1945 με τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

   Το 1945, στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και Σοβιετικές κατέλαβαν τα εδάφη της Κορέας, με αποτέλεσμα τη διχοτόμησή της. Ακολούθησε αβεβαιότητα για το μέλλον αυτής ως χώρας. Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι το 1950, προτάθηκε ο χωρισμός της σε 2 ζώνες κατοχής, τη Βόρεια και τη Νότια Κορέα, με όριο τον 38ο παράλληλο[1] κύκλο της γης.

 2.    Το γεωπολιτικό πλαίσιο της μεταπολεμικής περιόδου 1945-50

Πολιτικός χάρτης με τη Βόρεια και Νότια Κορέα

      Στη Μόσχα, το Δεκέμβριο του 1945 η Διάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών κατέληξε σε συμφωνία για μια μεταβατική επιτροπεία της Κορέας, διάρκειας έως 5 ετών. Ωστόσο, πολλοί παράγοντες ακύρωσαν το μοναδικό πλαίσιο που υπήρχε τότε για τη δημιουργία ανεξάρτητου και ενιαίου κορεατικού κράτους.  

   Το ψυχροπολεμικό κλίμα της περιόδου, ακόμα και η αντίθεση στη λύση αυτή που πρόβαλε η ίδια η Κορέα οδήγησαν τις αμερικανοσοβιετικές διαπραγματεύσεις σε αποτυχία. Το κορεατικό ζήτημα παραπέμφθηκε στον ΟΗΕ, ο οποίος απέτυχε να προτείνει μια λύση αποδεκτή από τη Σοβιετική Ένωση.

   Το 1948, έγιναν εκλογές στον αμερικανοκρατούμενο νότο (με την εποπτεία του ΟΗΕ). Τις κέρδισε ο Σίνγκμαν Ρι, που υποστηρίχθηκε από τους Αμερικανούς. Στη Βόρεια Κορέα που κατεχόταν από τη Σοβιετική Ένωση, διορίστηκε ως ηγέτης ο Κιμ Ιλ Σονγκ.

   Έτσι στις 15 Αυγούστου 1948 ιδρύθηκε η Δημοκρατία της Κορέας στο νότο και αμέσως μετά, στις 9 Σεπτεμβρίου 1948 ιδρύθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, στο βορρά. Ταυτόχρονα και οι δύο αυτές κυβερνήσεις αξίωσαν την κυριαρχία στο έδαφος ολόκληρης της κορεατικής χερσονήσου.

 3.    Η σύρραξη του 1950

   Στις 25 Ιουνίου 1950 έγινε βορειοκορεατική εισβολή στη Νότια Κορέα. Μεραρχίες της Βόρειας Κορέας προήλασαν ταχύτατα εναντίον των νοτιοκορεατικών δυνάμεων, οι οποίες υπολείπονταν κατά πολύ σε άνδρες και σε δύναμη πυρός. Ήταν τανκς και αεροσκάφη σοβιετικής κατασκευής που ηγήθηκαν του βορειοκορεατικού στρατού, με σκοπό να επανενώσουν τη χώρα διά της βίας. Η πρωτεύουσα της Νοτίου Κορέας, η Σεούλ, κατελήφθη σε τρεις ημέρες.

Αμερικανός στρατιώτης στον 38ο παράλληλο

Ακολούθησαν αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., για να στείλουν βοήθεια στη Νότια Κορέα με σκοπό την απόκρουση της εισβολής. Η Ελλάδα (σε σύνολο 53 κρατών-μελών) στήριξε την απόφαση. Επίσης, σε σύνολο 21 κρατών, η Ελλάδα έστειλε και δυνάμεις. Οι περισσότεροι που συμμετείχαν με στρατιωτική βοήθεια (σε ποσοστό 90 % και πλέον) ήταν Αμερικανοί και Νοτιοκορεάτες.

   Η Κίνα βοηθούσε φανερά τους Βορειοκορεάτες, ενώ η Ε.Σ.Σ.Δ., με απόλυτη μυστικότητα, τους ενίσχυε με στρατιωτικό υλικό και με πληρώματα που επάνδρωναν τα αεροσκάφη MiG-15.

 4.    Προετοιμασία και αποστολή του ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος (ΕΚ.Σ.Ε.)

    Η ελληνική κυβέρνηση Νικολ. Πλαστήρα, στις 30 Ιουνίου 1950, αποφάσισε να στηρίξει τη Νότια Κορέα, με σκοπό να γίνει αποδεκτή η ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Το ίδιο επιθυμούσε και η Τουρκία, που επίσης έστειλε μικρή δύναμη στην Κορέα.

   Στην Αθήνα, στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος έγινε στις 25 Οκτωβρίου 1950 η τελετή παράδοσης της σημαίας του ΟΗΕ στο Ελληνικό εκστρατευτικό σώμα Κορέας. Οι φαντάροι μας είχαν εφοδιαστεί με Αμερικάνικες στολές, κράνη, τουφέκια Μ1, κλπ., για να πάνε και να … υπερασπιστούν την Ελλάδα στη Κορέα, όπως είχαν αποφασίσει οι Κεντρώες ελληνικές κυβερνήσεις των Νικολάου Πλαστήρα και Σοφοκλή Βενιζέλου.

Παράδοση σημαίας του ΟΗΕ στο ΕΚ.Σ.Ε. (Αθήνα, 25-10-1950)

   Το ΕΚ.Σ.Ε. ήταν η πρώτη ελληνική συμμαχική αποστολή στα πλαίσια του ΟΗΕ. Περιλάμβανε ένα τάγμα συνολικής δύναμης 1.000 ατόμων και ένα σμήνος της βασιλικής αεροπορίας (το 13ο Σμήνος Μεταφορών) από 67 άτομα, με 7 αεροσκάφη C-47 (Ντακότα). Οι Έλληνες στρατιώτες εκπαιδεύτηκαν στην περιοχή[2] της Λαμίας και στις 15 Νοεμβρίου 1950 επιβιβάστηκαν στο αμερικανικό οπλιταγωγό «GENERAL HAN» με προορισμό την Κορέα. Ανάμεσα τους βρίσκονταν και ιερείς, οι οποίοι ζήτησαν να ακολουθήσουν τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο της Κορέας.

Το ΕΚ.Σ.Ε. αναχωρεί για την Κορέα (15-11-1950)

   Η αρχική αποστολή του «Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδος στην Κορέα» (ΕΚ.Σ.Ε.) αναχώρησε από τον Πειραιά στις 15 Νοεμβρίου 1950, με 54 αξιωματικούς και περίπου 800 υπαξιωματικούς και άνδρες. Το ελληνικό τάγμα έφθασε στις 9 Δεκεμβρίου 1950 στην Κορέα, με το αμερικανικό οπλιταγωγό. Αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Πουσάν στη Νότια Κορέα.

 5. Οι πολεμικές επιχειρήσεις – Η συμβολή του στρατού και της αεροπορίας

Έλληνες στρατιώτες, στον πόλεμο της Κορέας (ελήφθη από τη ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ)

   Αρχικά το ΕΚΣΕ ορίστηκε ως το τέταρτο τάγμα του 7ου Αμερικανικού Συντάγματος Ιππικού, της 1ης Αμερικανικής Μεραρχίας Ιππικού. Από τις 28 Νοεμβρίου 1951 υπήχθη στην 3η Αμερικανική Μεραρχία Πεζικού, αποτελώντας αρχικά μέρος του 65ου Αμερικανικού Συντάγματος Πεζικού. Αργότερα ήταν μία μονάδα του 15ου Αμερικανικού Συντάγματος Πεζικού.

   Η θητεία των ανδρών του ΕΚΣΕ στην Κορέα ήταν 6μηνη, με ανταμοιβή την 3μηνη μείωση του χρόνου θητείας τους. Κάποιοι από τους στρατιώτες ήταν εθελοντές, ενώ άλλοι επιλέχθηκαν. Για τους αξιωματικούς ο χρόνος παραμονής στην Κορέα υπολογιζόταν στο διπλάσιο, επηρεάζοντας την εξέλιξη και τη συνταξιοδότησή τους. Η δύναμη του ΕΚΣΕ σύντομα αυξήθηκε στους 1.000 περίπου αξιωματικούς και άνδρες και διατηρήθηκε σταθερή στα επίπεδα αυτά, για όλο το διάστημα του πολέμου.

   Στην Κορέα υπηρέτησαν περίπου 4.700 Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες (στην πολεμική περίοδο). Ενδιάμεσα γίνονταν επαναπατρισμός ή συμπληρώσεις στρατευμένων (για τις απώλειες) με 10 αποστολές μέχρι την ανακωχή στις 27 Ιουλίου 1953. Μετά την ανακωχή, πήγαν ακόμη 5.600 άτομα, και το ΕΚΣΕ πέρασε σε αριθμό τους 2.000 αξιωματικούς και στρατιώτες.

   Το ΕΚΣΕ έλαβε μέρος σε πολλές μάχες (οι σημαντικότερες δίνονται στον  Πίνακα 1). Η ανακωχή στις 27 Ιουλίου 1953 βρήκε το ΕΚ.Σ.Ε. στην πρώτη γραμμή. Όπως χαρακτηρίστηκε, ήταν μία από τις πλέον αξιόπιστες και αξιόμαχες μονάδες στην Κορέα. Η φονικότερη μάχη για τους Έλληνες ήταν αυτή στο ύψωμα Σκοτς (ύψωμα 313) που κράτησε επτά ημέρες. Μετά από αγώνα τριών ημερών με σφοδρές συγκρούσεις, στις 5 Οκτωβρίου 1951, οι Έλληνες στρατιώτες κατέλαβαν το ύψωμα Σκοτς (Scotch). Ο απολογισμός ήταν βαρύς : 85 άτομα τραυματίστηκαν και 28 έχασαν τη ζωή τους.

   Η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο της Κορέας άφησε το θλιβερό σημάδι της στη συνοικία των Αγίων Θεοδώρων της Λαμίας, με ένα νεκρό. Ήταν ο στρατιώτης[3] Ευάγγελος Κ. Νικολόπουλος ή Καραγιάννης, ετών 25, που φονεύτηκε το έτος 1952.

   Οι Έλληνες υποχώρησαν μόνο σε μια περίπτωση. Ήταν το Σεπτέμβριο του 1952, στη μάχη στο ύψωμα Μεγάλο Νόρι, όταν - κατά λάθος - δέχθηκαν επίθεση από τους Αμερικανούς συμμάχους !

   Η Πολεμική Αεροπορία συμμετείχε με το σμήνος των 7 αεροπλάνων C-47 (Dakota) και προσωπικό 67 ατόμων (25 ιπτάμενοι και οι υπόλοιποι προσωπικό εδάφους). Αρχηγός της αεροπορικής αποστολής, που ξεκίνησε στις 11 Νοεμβρίου 1950 από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, ήταν ο Επισμηναγός Ιωάννης Χατζάκης. Είχαν σημαντική συμβολή στη διάσωση της 1ης Αμερικανικής Μεραρχίας Πεζοναυτών (κυρίως τους τραυματίες), που εγκλωβίστηκε (όταν έγινε εκκένωση του αεροδρομίου του Χανγκάρι). Στον πόλεμο της Κορέας η Ελλάδα έχασε 4 αεροπλάνα και 12 άτομα. Το σμήνος επέστρεψε στην Ελλάδα το Μάιο 1955. Εκτέλεσε 2.196 αποστολές, στις οποίες μετέφερε 70.000 και πλέον επιβάτες, 9.743 τραυματίες και 5.000 τόνους εφοδίων περίπου.

6. Η εκεχειρία του 1953 – Λήξη των επιχειρήσεων

      Στη μεθοριακή γραμμή μεταξύ των δύο κορεατικών κρατών, όπου είναι το Πανμουντζόμ, “το χωριό της ειρήνης”, όπως το ονόμασαν, υπεγράφη η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στον πόλεμο της Κορέας στις 27 Ιουλίου 1953.

   Οι μάχες διήρκεσαν περισσότερο από τρία χρόνια (από 25 Ιουνίου 1950 έως 27 Ιουλίου 1953), προξένησαν περισσότερες από τρία εκατομμύρια απώλειες σε ανθρώπινες ζωές (οι περισσότεροι ήταν άμαχοι Κορεάτες) και άφησαν τη χώρα διαιρεμένη, περίπου εκεί όπου είχαν ξεκινήσει και με μια τεταμένη ανακωχή, αντί για μία συνθήκη ειρήνης. Η διαίρεση και η ένταση συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να παραμένουν ο κύριος σύμμαχος της Νοτίου Κορέας και την Κίνα να εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του βασικού υπερασπιστή της Βορείου Κορέας.

Το ελληνικό τάγμα στην Κορέα, ύψωμα 325 (17-3-1951)

   Στις 4 Μαρτίου 1955 οι Έλληνες επέστρεψαν στην πατρίδα. Στην πλατεία Κοραή πραγματοποιήθηκε επίσημη τελετή υποδοχής από τον ελληνικό λαό. Μαζί τους επέστρεψαν και τα οστά των συντρόφων τους, που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο. Τους νεκρούς υποδέχτηκαν στο λιμάνι του Πειραιά οι μαυροντυμένες μητέρες τους με τον Βασιλιά Παύλο και τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Μετά από την επιμνημόσυνη δέηση τα φέρετρα των οπλιτών μεταφέρθηκαν με πομπή στρατιωτών στο Γ’ νεκροταφείο της Κοκκινιάς και των αξιωματικών στο Α’ νεκροταφείο της Αθήνας.

   Στις 4 Μαρτίου 1955, τα 172 φέρετρα Ελλήνων οπλιτών και αξιωματικών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο της Κορέας, ήταν παρατεταγμένα στο λιμάνι του Πειραιά. Είχαν μεταφερθεί με το αμερικανικό πολεμικό πλοίο USS “General R. M. Blatchford” από την Νότια Κορέα στην Ελλάδα και ήταν τυλιγμένα με την ελληνική σημαία.

   Στις 8 Μαΐου 1955,  μετά από απόφαση της κυβέρνησης Αλεξ. Παπάγου, αποσύρθηκε από την  Κορέα το ελληνικό σμήνος.

 Επιστροφή πληρωμάτων και C-47 στο αεροδρόμιο Ελευσίνας (23 Μάη 1955)

   Τον Απρίλιο του 1955 το ΕΚ.Σ.Ε. που είχε μέγιστη δύναμη τους 2.163 άνδρες, μειώθηκε στους 850 άνδρες και σταδιακά από τον Ιούλιο μέχρι το Δεκέμβριο 1955 στους 191 άνδρες. Από τον Ιανουάριο του 1956 μέχρι το Μάιο του 1958 παρέμεινε ένα αντιπροσωπευτικό τμήμα αποτελούμενο από 1 Αξιωματικό και 9 οπλίτες.

   Παράλληλα το ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα είχε επιδείξει και φιλανθρωπικό έργο στην Κορέα. Με έρανο που έγινε μεταξύ του προσωπικού του ΕΚ.Σ.Ε. πραγματοποιήθηκε η ανέγερση του ναού του Αγίου Νικολάου στο κέντρο της Σεούλ.

   Προς τιμήν της ελληνικής συμμετοχής η Νότια Κορέα ανήγειρε στην κοιλάδα των ηρώων, κοντά στην Σεούλ, ένα μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες μαχητές.

 7.    Θύματα - Αποτίμηση της προσφοράς του ΕΚ.Σ.Ε. (στρατού και αεροπορίας)

   Στους 32 μήνες και 15 μέρες πολεμικής περιόδου που το ΕΚ.Σ.Ε. βρισκόταν στην Κορέα (από τους 37 μήνες συγκρούσεων περίπου), οι συνολικές απώλειες μάχης ήταν 636 νεκροί και τραυματίες. Οι ελληνικές απώλειες αποτελούν περίπου το 4,5% των νεκρών των μη-αμερικανικών και μη-νοτιοκορεατικών δυνάμεων και περίπου το 4% των τραυματιών.

   Οι ελληνικές απώλειες ήταν βαριές: 186 άνδρες νεκροί (από τους οποίους 21 αξιωματικοί) και 566 (ή 614 σύμφωνα με άλλες πηγές) τραυματίες. Είναι όμως πολύ λιγότερες μπροστά στις απώλειες άλλων κρατών, όπως π.χ. της Τουρκίας, που σκοτώθηκαν 721 στρατευμένοι, τραυματίστηκαν 2.111, ενώ ήταν αγνοούμενοι 168 άνδρες.

   Το ΕΚ.Σ.Ε. τιμήθηκε με διακρίσεις : Διακεκριμένη Εύφημη Μνεία (Distinguished Unit Citation) από τις ΗΠΑ και Προεδρική Εύφημη Μνεία (Presidential Unit Citation) από την Δημοκρατία της Κορέας αντίστοιχα. Παρασημοφορήθηκαν για Διακεκριμένες Υπηρεσίες η σημαία του ΕΚ.Σ.Ε. ή άνδρες του Σώματος για διακεκριμένες υπηρεσίες με 6 πολεμικούς σταυρούς (Distinguished Service Cross), με 32 Αργυρά Άστρα (Silver Stars), και 110 Χάλκινα Άστρα (Bronze Stars). Στις αρχές του 1954, στη σημαία του Ελληνικού Τάγματος απονεμήθηκε και ο Ταξιάρχης του Αριστείου Ανδρείας της Ελλάδος.

   Για τη συμβολή της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας παρασημοφορήθηκαν 19 Έλληνες αεροπόροι από Αμερικανούς και το ελληνικό σμήνος, με εύφημη μνεία του Προέδρου των ΗΠΑ και αργότερα του Προέδρου της Νότιας Κορέας.

 8.    Η διχασμένη Κορέα

    Ο Πόλεμος της Κορέας ήταν μία άγρια σύγκρουση η οποία όξυνε σε μεγάλο βαθμό μία παγκόσμια κούρσα εξοπλισμών, αλλά απέτυχε να ικανοποιήσει τον πόθο των Κορεατών για εθνική ενότητα. Από μια διαφορετική άποψη, ο Πόλεμος της Κορέας έκανε τότε πολύ λιγότερο πιθανή να συμβεί, μία απευθείας σύρραξη μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης. Εξάλλου, ούτε οι κορυφαίοι ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών, ούτε εκείνοι της Σοβιετικής Ένωσης επιθυμούσαν μία απευθείας στρατιωτική σύγκρουση, γι’ αυτό ο πόλεμος ποτέ δεν επεκτάθηκε πέραν της Κορέας.

   Από τον πόλεμο, η Κορέα παρέμεινε διχασμένη κατά μήκος της Αποστρατιωτικοποιημένης Ζώνης. Ο Βορράς και ο Νότος διατήρησαν μια κατάσταση σύγκρουσης, με τα καθεστώτα τους να ισχυρίζονται ότι είναι η νόμιμη κυβέρνηση ολόκληρης της χώρας. Οι σποραδικές διαπραγματεύσεις απέτυχαν να οδηγήσουν σε διαρκή πρόοδο με σκοπό την επανένωση αυτών.

 9.    Προσπάθειες για επανένωση των δύο κρατών

    Το έτος 2000 εμφανίστηκε η προοπτική ενοποίησης της Κορέας σε ένα κυρίαρχο κράτος. Αυτό φάνηκε  με την 15η Κοινή Δήλωση των δύο κρατών της Κορέας. Αυτή η επιθυμία επιβεβαιώθηκε, αλλά 18 χρόνια αργότερα, στην περίφημη Συνάντηση του Πανμουντζόμ στις 27 Απριλίου 2018. Στο Πανμουντζόμ έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες γύροι κυβερνητικών, στρατιωτικών και ανθρωπιστικών συνομιλιών από το 1971 και λειτουργεί απευθείας γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας για μεθοριακά επεισόδια.

   Στα τέλη του 2011, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Κιμ Τζονγκ-Ιλ, που είχε την εξουσία της Βόρειας Κορέας την περίοδο 1941-2011, ανέλαβε ο γιος του Κιμ Γιονγκ Ουν.

Κιμ Γιονγκ Ουν, Μουν Τζε-Ιν (χειραψία στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, 2018)

   Στις 27 Απριλίου 2018, οι ηγέτες της Βόρειας και της Νότιας Κορέας (Κιμ Γιονγκ Ουν και Μουν Τζε Ιν, αντίστοιχα) συναντήθηκαν στην αποστρατικοποιημένη ζώνη, στο “Σπίτι της Ειρήνης”, στο χωριό Πανμουντζόμ, όπου το 1953 είχε υπογραφεί η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Με τη Διακήρυξη του Πανμουνζόμ που υπέγραψαν μετά, οι δύο ηγέτες ζήτησαν τον τερματισμό των μακροχρόνιων στρατιωτικών συνοριακών επεισοδίων και την επανένωση της Κορέας. Από τεχνική άποψη, η Βόρεια Κορέα και η Νότια Κορέα παραμένουν ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση. Η επανέναρξη των συναντήσεων μελών οικογενειών, που χωρίστηκαν εξαιτίας του πολέμου αποτέλεσε άλλο ένα θέμα αναφέρθηκαν.

   Με σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη και εν δυνάμει ενοποίηση της Κορέας, τον Ιούνιο του 2018 συναντήθηκαν στη Σιγκαπούρη, για πρώτη φορά,  οι πρόεδροι Τραμπ (ΗΠΑ) και Κιμ Γιονγκ Ουν (Β. Κορέας). Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας τάχθηκε υπέρ της "πλήρους αποπυρηνικοποίησης της κορεατικής χερσονήσου", γενικά, χωρίς κάποιο χρονοδιάγραμμα. Στη συνέχεια, οι διαπραγματεύσεις φάνηκε ότι βάλτωσαν.

   Τον Αύγουστο του 2018, δόθηκε άδεια και Νοτιοκορεάτες μεγάλης ηλικίας ταξίδεψαν στη Βόρεια Κορέα για να συναντηθούν με μέλη των οικογενειών τους, από τα οποία χωρίστηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας (1950-53). Ήταν 89 ηλικιωμένοι Νοτιοκορεάτες που συναντήθηκαν με συγγενείς τους μετά από 70 και πλέον χρόνια, κοντά στις ανατολικές ακτές της Βόρειας Κορέας, σε ένα θέρετρο για 3 μέρες μόνο. Μετά δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ. Η Νότια Κορέα ζήτησε διάλογο, ώστε να μπορέσουν να ενωθούν οι χωρισμένες οικογένειες.

   Στις 26 Φεβρουαρίου 2019, στο Ανόι του Βιετνάμ έγινε η 2η Σύνοδος Κορυφής μεταξύ των προέδρων Τραμπ (ΗΠΑ) και Κιμ Γιονγκ Ουν (Βόρ. Κορέας), με σκοπό τη δέσμευση αυτής για να εγκαταλείψει το πυρηνικό πρόγραμμα και οπλοστάσιο. Η Βόρ. Κορέα ζήτησε άρση των οικονομικών κυρώσεων από τις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα αυτής ήταν αποτυχία. Η πρώτη Σύνοδος είχε γίνει στη Σιγκαπούρη τον Ιούνιο 2018.

Επίλογος

   Η Κορεατική Χερσόνησος πλήρωσε το τίμημα των ξένων επεμβάσεων από τις αρχές του 20ού αι. μέχρι σήμερα. Η εξάρτηση παραμένει με δύο κράτη-μοντέλα των πολιτικών συστημάτων των “μεγάλων δυνάμεων” της γης. Λειτούργησε ως πεδίο εκτόνωσης των κρίσεων των μεγάλων, για να αποφύγουν την άμεση σύγκρουση, με περισσότερα θύματα τους Κορεάτες.

   Η πολυπόθητη ενοποίηση παραμένει μακρινό όνειρο, ενός λαού, που από το 1945 τα δύο κράτη της Κορέας χώρισαν οικογένειες και μέχρι σήμερα – μετά από 80 χρόνια - τα μέλη τους δεν μπόρεσαν να συναντηθούν. Δεν υπάρχει σκληρότερη στάση από το χωρισμό αδερφών και συγγενών, από το χωρισμό κρατών, που απαγορεύουν την επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους. Αυτός ήταν ο λόγος που θέλησα να παρουσιάσω αυτή την εργασία, σαν μια διαμαρτυρία στους άδικους γεωπολιτικούς αφέντες της γης, που εφαρμόζουν τη ρωμαϊκή αρχή “διαίρει και βασίλευε”.

    Κρίμα στους λαούς …

----------------------------------------

   Βιβλιογραφία – Αναφορές - Ιστοσελίδες

1. Ιστοσελίδα (20-8-2018)   www.iefimerida.gr/news/438402/epanenosi-oikogeneion-voreias-kai-notias-k...">https://www.iefimerida.gr/news/438402/epanenosi-oikogeneion-voreias-kai-...
2. William Stueck, καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια :  “Διεθνείς ανταγωνισμοί σε κορεατικό έδαφος”.
3. Στέφανος Xελιδόνης (επιμέλεια): “Ο Πόλεμος της Κορέας, σηματοδότησε τη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολικού συνασπισμού σε μια κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου”.
4. Γεώργιος Α. Καζαμίας αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου : “Η ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας υπό τη σημαία του ΟΗΕ”.
5. Ιστορική Σύνοδος Κορυφής Νότιας & Βόρειας Κορέας, ιστοσελίδα www.naftemporiki.gr/">https://www.naftemporiki.gr/
6. “Διχοτόμηση της Κορέας”, Βικιπαίδεια
7. Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού : Ιστορία του Ελληνικού Στρατού, 1821-1967. Αθήνα 1997.
8. Κωνσταντίνου Αθ. Μπαλωμένου : “Περιστατικά βίαιων θανάτων στη Λαμία”, εφ. ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, 11 & 12 Οκτωβρίου 2013, Λαμία.
9. Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδας στην Κορέα, Βικιπαίδεια
10. «Ελληνικά Φτερά στον πόλεμο της Κορέας», έκδ. 2005.
11. “Γιατί απέτυχε η σύνοδος Κιμ-Τραμπ;” στην ιστοσελίδα www.dw.com/el/">https://www.dw.com/el/ (1 Μαρ. 2019)
12. Βιβλίο Αποβιώσεων του Ι.Ν. Αγίων Θεοδώρων Λαμίας (1928-1998)
13. Πανμουντζόμ : Το χωριό της εκεχειρίας και των δολοφόνων με τα τσεκούρια (www.lifo.gr/now/world/panmoyntzom-horio-tis-ekeheirias-kai-ton-dolofonon...">https://www.lifo.gr/now/world/panmoyntzom-horio-tis-ekeheirias-kai-ton-d...">LifO Newsroom 26.4.2018)
14. Ιστοσελίδα  www.cnn.gr/">https://www.cnn.gr/
15. Ιστοσελίδα  www.news247.gr/history/mixani-tou-xronou">https://www.news247.gr/history/mixani-tou-xronou
16. Μιχάλης Στούκας  (3-9-2017): “Ο πόλεμος της Κορέας (1950-1953) και η ελληνική συμμετοχή”, σε protothema.gr
17.  Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ, τόμος 35, έκδ. 1989.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ