Η λαϊκή Αποκριά και οι ξενόφερτες καρικατούρες...

Γράφει ο
Kώστας Μαστροκώστας

✎ Κάποτε που λέτε παιδιά, ήταν οι Απόκριες. Ετοιμάζονταν οι άνθρωποι για την νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και κουβαλώντας τα κατάλοιπα της Διονυσιακής λατρείας συνέδεαν το αρχαιοελληνικό ξεσάλωμα με την ενοχική εγκράτεια των χριστιανών.

Μια πλήρης αντιφατική συμπεριφορά όπως οι αντιφάσεις της ζωής. Ξεσάλωμα και νηστεία.

Η λαϊκή Αποκριά όμως είχε Διονυσιασμο, μεταμφιέσεις, πειράγματα, σκωπτικά τραγούδια και αθυροστομία. Γλεντοκόπια σπιτικά, κοινωνική συνοχή και σύσφιξη των σχέσεων μπροστά στις δυσκολίες και την ανάγκη.

Ήταν περισσότερο κοινωνική άμυνα με μορφή γλεντιού παρά επιδερμικό ξεφάντωμα.

Με το πέρασμα των χρόνων όμως και με την βίαιη δυτικοποίηση της χώρας, όλα αυτά ξεχάστηκαν και κυριάρχησε το κετελαπόγκο.

Πολίχνες και μικρά χωριά στις εσχατιές της επικράτειας ξέχασαν τις ρίζες και την παράδοση και επιδόθηκαν σε ανταγωνισμό με τα καρναβάλια της Βενετίας και του Ρίο. Κακέκτυπες αντιγραφές και κύριο υλικό το φελιζολ και οι αγροτικές πλατφόρμες. Κοστούμι αλλουνών που ντε και καλά μας ταιριάζει ξεχνώντας από πού ερχόμαστε και κυρίως που πάμε.

Χαμένοι στο χωνευτήρι της παγκοσμιοποίησης ψάχνοντας μην ξέροντας τι. Τρώγοντας τον άμπακα την Κυριακή σε ζωικές πρωτεΐνες και το ίδιο την Καθαρά Δευτέρα σε θαλασσινά...

Όλα στο χωνευτήρι και όλα στο πρόγραμμα, χωρίς έρμα και χωρίς πυξίδα. Τουρλουμπούκι το λοιπόν, όπως η εποχή και η κατάσταση μας. Τουρλουμπούκι
Σαρακοστιανό!!!