ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΤΖΙΑΧΡΗΣΤΑΣ 1939 - 2025 - Αγρότης, Συνεταιριστής, Αυτοδιοικητικός

Γράφει ο
Γιάννης Αναργ. Φράγκος

Ο μπάρμπα Γιάννης Τζιαχρήστας όπως συνηθίσαμε να τον αποκαλούμε στην Ένωση Γεωργικών Συν/σμών Λαμίας γεννήθηκε το 1939 στο Περίβλεπτο Μαγνησίας από Σαρακατσαναίους γονείς σκηνίτες, με καταγωγή από τον Καρβασαρά Δολόπων Ευρυτανίας.

Η περιοχή αυτή τώρα ανήκει στο Νομό Καρδίτσας.

Γονείς του ήταν ο Δημήτριος Τζιαχρήστας και η Χαρίκλεια Γιαταγάνα.

Το 1950 οι γονείς του εγκαταστάθηκαν στο χωριό Βελεσιώτες Δομοκού.

Το 1960 ο Γιάννης Τζιαχρήστας παντρεύεται τη Ζωή Δημοπούλου και αποκτούν δυο παιδιά τη Χαρίκλεια και το Δημήτρη(μετέπειτα Δήμαρχο Θεσσαλιώτιδας και Δομοκού).

Το 1967 σε ηλικία 28 ετών διορίζεται από την κυβέρνηση των συνταγματαρχών πρόεδρος της Κοινότητας Βελεσιωτών.

Τότε ήταν που απέκτησε το προσωνύμιο του «σκληρού δεξιού».

Η συμπεριφορά του όμως ήταν η ίδια σ΄ όλους τους συγχωριανούς του ανεξαρτήτως πολιτικών  πεποιθήσεων. Έτσι τον εξέλεξαν πρόεδρο της Κοινότητας Βελεσιωτών από το 1987 έως το 1998.

Το 1998 εκλέχτηκε Δήμαρχος Θεσσαλιώτιδας αφού με το σχέδιο Καποδίστριας η Επαρχία Δομοκού είχε τρεις Δήμους (Δομοκού, Ξυνιάδας και Θεσσαλιώτιδας). Ήταν Δήμαρχος έως το 2002.

Παράλληλα από το 1982 είχε αναπτύξει έντονη Συνεταιριστική Δράση. Εκλέχτηκε σύμβουλος στην Ένωση Γεωργικών Συν/σμών Λαμίας.

Άνθρωπος δυναμικός, σφριγηλός,  με γαλανά μάτια, διαπεραστικό βλέμμα και απλοϊκή συμπεριφορά εκλέγονταν στην Ένωση έως το 2000.

Παρ΄  ότι δεν είχε γραμματικές γνώσεις ήταν αυτό που λέμε άνθρωπος της αγοράς και της πιάτσας.

Ήτανε γι΄ αυτόν προνόμιο, το ότι πήρε το πτυχίο του από το πεζοδρόμιο.

Σ΄ όλα τα τεκταινόμενα ο Μπάρμπα Γιάννης ήταν μέσα. Αναγνώριζε την καθαρή δουλειά, τις αξίες και το κυριότερο είχε μπέσα.

Όταν σου ΄δινε το λόγο του πάντοτε τον κρατούσε.

Στην Ένωση Λαμίας ήτανε χρόνια αντιπρόεδρος. Από το 1987 έως το 2000. Πρώτα με πρόεδρο τον Παναγιώτη Σπαθούλα και μετά το 1991 με τον αείμνηστο Κώστα Ψάρρη. Τότε ήταν, που εκτοξεύτηκε η Ένωση οικονομικά.

Ήτανε τυχερός, ο Μπάρμπα Γιάννης στην Ένωση γιατί έτυχε να συνεργαστεί με καλούς συνεταιριστές και καλούς ανθρώπους όπως οι Αργύρης Ταγκούλης, Πέτρος Περλεπές, Στέλιος Αυλακιώτης, Γιώργος Έλληνας, Νίκος Στάϊκος, Βασίλης Βάρσος (Βίλλη) και Κώστας Ψάρρης (αείμνηστοι όλοι αυτοί) καθώς και με τον ευρισκόμενο στη ζωή, νεαρό τότε, Σύμβουλο της Ένωσης Δημήτρη Αργυρόπουλο από το Μοσχοχώρι, με ανθρώπους δηλαδή, που είχαν όραμα και σχέδιο για την ανάπτυξη της Ένωσης.

Ήτανε πρωτεργάτης της κατασκευής του Εκκοκκιστηρίου Ν. Μοναστηρίου(ήταν αντιπρόεδρος στην Ένωση με πρόεδρο τον Παναγιώτη Σπαθούλα).

Επίσης με την προεδρία του αείμνηστου Κώστα Ψάρρη (ήταν και τότε αντιπρόεδρος) ανέπτυξαν το παραπαίον  Εργοστάσιο Γάλακτος και το έκαναν ολόκληρη Βιομηχανία με πρατήρια σ΄ όλη τη Φθιώτιδα και όχι μόνο.

Υπήρξε μέλος του Συμβουλίου της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΚΕΣΠΥ καθώς και μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου.

Επίσης διετέλεσε μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής της ΝΔ από το 1986 έως το 1994.

Παρ΄ ότι η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Δομοκού το 1950 δέθηκε τόσο πολύ με τον τόπο αυτό. Φοβερός τοπικιστής.

Βοηθούσε τους συντοπίτες του με κάθε τρόπο.

Έτσι του κόλλησαν στην Ένωση το παρατσούκλι «Δομοκάρχης».

Πάρα πολλοί εργαζόμενοι της περιοχής οφείλουν την εργασία και  τη σύνταξή τους στον μπάρμπα Γιάννη τον Τζιαχρήστα.

Αν ο άνθρωπος αυτός ήξερε περισσότερα γράμματα θα έφτανε σίγουρα πιο ψηλά.

Είχε όμως αυτογνωσία. Γιατί παραχωρούσε πάντοτε την προεδρία σε ανθρώπους με περισσότερες γραμματικές γνώσεις (πρώτα στον Παναγιώτη Σπαθούλα και αργότερα στον αείμνηστο Κώστα Ψάρρη).

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε απώλεια μνήμης και ζούσε σε ίδρυμα της Νίκαιας Λάρισας.

Έτσι δεν μπόρεσε (ευτυχώς) να δει την οικονομική πτώση της Ένωσης, για την ανάπτυξη, της οποίας τόσο αγωνίστηκε

Ας είναι ελαφρύ το χώμα του κάτω Δομοκού, που τον έχει σκεπάσει.

Κανένας από αυτούς  που τον γνώρισαν πιστεύω δε θα τον ξεχάσει.

Οι άνθρωποι πεθαίνουνε όταν τους λησμονάνε

Εσύ όμως ΓΙΑΝΝΗ ΤΖΙΑΧΡΗΣΤΑ δεν ήσουν από τ΄ άτομα, που οι άνθρωποι ξεχνάνε.