ΛΕΙΨΕΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ

Γράφει η
Γιώτα Τριανταφύλλου

Κλαίω
Φοβάμαι, μήπως κανείς δεν το κάνει για μένα.
Να εξοφλήσω ενοχές, που ακόμη χρωστάω.
Θυσία σε θεό αδικίας, με δύναμη ψυχής κουρασμένης, ξορκίζω τα λάθη.
Ματιές περιαστικές, στις σκιές που διάβηκαν το χρόνο, πλάι σε καντήλι που τρεμοπαίζει,στο κρύο των καιρών.

Τόσα ζευγάρια μάτια...
Πόσες ψυχές δανείστηκαν, στην μακρινή αλλαγή του χρόνου;

Πόση υπομονή να' ρθει η σειρά τους, στο ταξίδι της ακινησίας;

Λειψές αποσκευές...
Μια ζυγαριά όλο κι όλο!

Δεξιά έκατσαν οι καλές
(Έτσι πίστευαν οι άμοιρες)
Αριστερά οι κακές
(Αυτές ήξεραν)
Ήρθαν όμως και οι ανυπότακτες, άλλοτε θυμωμένες, άλλοτε με αφέλεια παιδιού να μας διδάξουν ζωή!

Κι εγώ;
Που ανήκω εγώ;

Μεταμορφώθηκα σε σκουλήκι, να χωθώ στο χώμα.
Μεταμορφώθηκα σε σε περιστέρι να ζευγαρώσω
στ' όνειρο.
Μεταμορφώθηκα σε ψάρι, να γλιστρίσω απ' τους δαίμονές μου.

Άλλοθι, στα κουρασμένα μάτια, στις ψυχές που έγιναν σκαμνί να ξαποστάσουν χελιδόνια.

Ξέρω πια!
Στα χελιδόνια ανήκω!
Μαζί τους θα πετάω!

@ Το σκίτσο είναι του Άγγελου Κορδογιάννη