"Με λένε Φάνη και έχω κάτι να σας πώ"

Γράφει ο
Χρήστος Αλεξανδρής

“Με λένε Φάνη και έχω κάτι να σας πώ”. Κάπως έτσι ξεκίνησε την ομιλία του χθες ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας στη γενική συνέλευση της Ένωσης Περιφερειών.
Ανεβαίνοντας στο βήμα για να μιλήσει ξανασυστήθηκε: “Με λένε Φάνη, είμαι 41 ετών, πολιτικός μηχανικός και έχω τρία παιδιά”.
Τα όσα είπε στη συνέχεια είναι πιο απολαυστικά. “Τα τελευταία χρόνια η ζωή μου γίνεται καλύτερη σε πολλά πράγματα, δεν μπορώ να το αρνηθώ, αλλά πιστεύω είπε ο κ. Σπανός ότι ο κόσμος προχωρά από κοινωνίες και διοικήσεις, που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και πασχίζουν να το γεμίσουν.
Γι’ αυτό παρακαλώ, ακούστε μερικά από αυτά που περιμένω από εσάς.
Με στεναχωρεί να αισθάνομαι ότι οι αποφάσεις για τη ζωή μου λαμβάνονται από μια απρόσωπη γραφειοκρατία μακριά μου. Γιατί θέλω να αποφασίζουν οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκα και ψήφισα εγώ και οι συμπολίτες μου σε όλα τα επίπεδα. Και ιδιαίτερα οι πιο κοντινοί μου, αυτοί που γνωρίζω καλά και εκλέγω εδώ στον τόπο μου.
Δεν μου πάει όταν ζητάω έναν ασφαλή δρόμο και ένα σύγχρονο σχολείο να βλέπω τον Περιφερειάρχη ή τον Δήμαρχο να προβληματίζονται, επειδή δεν έχουν τα χρήματα να το φτιάξουν. Θέλω να μπορούν να κάνουν σοβαρά, σύγχρονα, ασφαλή έργα, χωρίς να τα μετράνε δραχμή δραχμή.
Δεν μου αρέσει να πηγαίνω να εξυπηρετηθώ στις υπηρεσίες και να φεύγω άπραγος, επειδή πήραν σύνταξη τέσσερις υπάλληλοι και ήρθε ένας μόλις καινούργιος που τρέχει και δεν φτάνει. Μου αρέσει να βλέπω σύγχρονες ψηφιακές υπηρεσίες – και μπράβο που το κάνετε – αλλά και καταρτισμένους εργαζομένους να μου τις παρέχουν.
Με κάνει να ανησυχώ όταν αυτοί που ψηφίζω είναι άτολμοι και φοβούνται ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούν μπλεγμένοι, μόνο και μόνο επειδή έκαναν τη δουλειά τους. Θέλω την Πολιτεία να τους προστατεύει· να αισθάνονται ισχυροί και έτοιμοι να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις σε κρίσιμες καταστάσεις.
Δεν μπορώ να ζω σε ένα κράτος, που δεν ξέρω ποιος πρέπει να κάνει τι, είτε γιατί δεν υπάρχουν κανόνες, είτε γιατί υπάρχουν, αλλά είναι ολωσδιόλου παράλογοι. Είδα πριν μερικές μέρες έναν δημοτικό υπάλληλο στο χωριό της μητέρας μου και όταν του παραπονέθηκα ότι είναι ακαθάριστο το γεφυράκι πάνω από το ρέμα που περνάει έξω από την πλατεία, μου απάντησε ότι δουλειά τους είναι να συντηρούν μόνο την άσφαλτο και όχι το από κάτω! Ξέρω ότι κάνετε σήμερα αυτή τη δουλειά και είναι πολύ σημαντική!
Θα μπορούσα να σας πω πολύ περισσότερα, αλλά παρακαλώ θερμά να θυμάστε ένα μόνο ακόμη. Θέλω τη στήριξή σας, με όλα όσα σας είπα και όσα ακόμη μπορεί και οφείλει να προσφέρει η Πολιτεία, για κάτι απλό. Για κάτι νομίζω στοιχειώδες. Αγαπώ όλη την Ελλάδα, αλλά θα ήθελα να μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά μου, εδώ που μεγάλωσα και εγώ. Και αν κάποτε φύγουν, να φύγουν από επιλογή. Όχι από ανάγκη διαβίωσης. Θέλω να μπορώ να ζήσω στον τόπο μου”.
Τελειώνοντας την. ..εξομολόγηση ξαναφόρεσε το καπέλο του Περιφερειάρχη και μίλησε ως αιρετός. Πιστεύω βαθιά είπε, ότι όλοι όσοι έχουμε μια ευθύνη στα κοινά πράγματα αυτού του τόπου, πρέπει να προσπαθούμε να πάρουμε θέσεις και αποφάσεις, σκεπτόμενοι τι προσδοκά από εμάς ο Φάνης. Ο κάθε Φάνης, ο Γιώργος, η Κατερίνα, ο Θοδωρής, ο Βασίλης… Κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας που θέλει να συνεργαζόμαστε για να τον υπηρετούμε αναπτυξιακά, κοινωνικά, έντιμα, αποτελεσματικά, δημοκρατικά».
Δεν νομίζω ότι έχουμε ακούσει πιο σοβαρή κριτική στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Τα λόγια του Περιφερειάρχη Φάνη Σπανού στη γενική συνέλευση της Εν.Πε. ήταν γροθιά στο στομάχι της κυβέρνησης. Διότι αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις παρατηρήσεις του Περιφερειάρχη, στο μόνο συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι ότι έξι χρόνια τώρα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει κάνει και πολλά πράγματα για την περιφερειακή ανάπτυξη και για να στηρίξει με θεσμικά εργαλεία τους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης.
Τους Δήμους και τις Περιφέρειες. “Δεν μπορώ να ζω σε ένα κράτος, που δεν ξέρω ποιος πρέπει να κάνει τι, είτε γιατί δεν υπάρχουν κανόνες, είτε γιατί υπάρχουν, αλλά είναι ολωσδιόλου παράλογοι” είπε ο κ. Σπανός. Αλλά αυτή την σκληρή πραγματικότητα βιώνουν σήμερα οι πολίτες στην Περιφέρεια καθώς οι υποσχέσεις για πολυεπίπεδη διακυβέρνηση αυτής της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον μεταρρυθμιστή πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη έμειναν κενό γράμμα! Ένα άδειο κέλυφος.
Απορώ όμως με τις τοποθετήσεις άλλων Περιφερειαρχών που μίλησαν για μια ευτυχή συγκυρία που στη θέση του Υπουργού Εσωτερικών βρίσκεται ο Θεόδωρος Λιβάνιος, ένας υπουργός που όπως είπαν, “αντιλαμβάνεται πλήρως την αναγκαιότητα να αλλάξουμε τα δεδομένα και να κινηθούμε γρήγορα μπροστά, όπως το απέδειξε και με το Νέο Κώδικα”. Μα καλά έξι χρόνια τι ακριβώς έκαναν στην κυβέρνηση για να στηρίξουν θεσμικά την Αυτοδιοίκηση; Να θυμίσουμε εμείς στους αγαπητούς Περιφερειάρχες ότι αυτά που είπε χθες ο υπουργός περί νέου κώδικα, τα είχε πεί και πριν ένα χρόνο στο συνέδριο της αυτοδιοίκησης στη Ρόδο. Πέρασε ένας χρόνος απραξίας και επανέλαβε τα ίδια ακριβώς πράγματα στη γενική συνέλευση της Εν. Πε. για να τον χειροκροτήσουν ξανά οι αυτοδιοικητικοί;
“Ως Ένωση Περιφερειών Ελλάδας, έχουμε θέσει τον πήχη ψηλά” σημείωσε ο πρόεδρος της Ένωσης κ. Χατζημάρκος, αλλά ακόμη συζητάνε για το αν πρέπει να κάνουν “το μεγάλο βήμα μπροστά, γιατί οι καιροί δεν περιμένουν καθώς κόσμος αλλάζει ραγδαία”.
Το “να κάθεσαι στα αυγά σου” δεν σε πάει στο μέλλον, πρέπει να σπάσεις αυγά, πρέπει να ξεφύγουμε από αγκυλώσεις ώστε να απελευθερώσουμε δυνάμεις που θα επιτρέψουν στις Περιφέρειές μας να αποδώσουν ακόμη περισσότερα προς όφελος των πολιτών”.
Συμφωνούμε όλοι με όλα αυτά τα ωραία λόγια, αλλά οι πολίτες που περιμένουν αποτελέσματα, έχουν ένα ερώτημα να τους κάνουν.
Ποιός τους εμπόδισε όλα αυτά τα χρόνια να κάνουν το μεγάλο βήμα μπροστά;
Οι πολίτες που τους ψήφισαν;