ΜΝΗΜΗ ΔΑΣΚΑΛΟΥ – ΚΩΣΤΑ ΜΗΤΣΙΟΥ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

____

Ζει ο νεκρός, όταν γι’ αυτόν

κάποιες καρδιές πονούνε

κι αναμνήσεις ζωντανές

πάντα τον καρτερούνε.

Ο θάνατος κλείνει τη γήινη παρουσία του ανθρώπου και γεμίζει θλίψη την ψυχή μας, αλλά και περισυλλογή για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, που δακρύβρεκτοι αποχαιρετούμε.

Το φθαρτό υλικό στοιχείο του ανθρώπου, επιστρέφει στη γη, ενώ η ψυχή του, το άυλο και πνευματικό στοιχείο πετά στο Δημιουργό του.

Ο θάνατος είναι ένα κλείσιμο και συγχρόνως ένα άνοιγμα. Αυτό τονίζει και η εκκλησία μας με τα λόγια: «Ύπνος, το πράγμα εστίν, ου θάνατος, μετάστασις, απώλεια, αποδημία, από των ελαττόνων επί τα βελτίω».

Αυτόν  τον δρόμο ακολούθησε και ο αγαπητός μας Κώστας Μήτσιος, καθώς έφυγε προ ημερών από κοντά μας. Έφυγε για το μακρύ και αιώνιο ταξίδι. Και όπως κάθε τόσο φεύγουν από ανάμεσά μας πολλά αγαπημένα πρόσωπα και αφήνουν πίσω τους κενό και αλησμόνητες θύμησες το ίδιο ισχύει και για τον Κώστα ένα σπουδαίο εκπαιδευτικό και άνθρωπο.

Ύστερα από μια πορεία αρετής και προσφοράς 90 χρόνων εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο ο σπουδαίος δάσκαλος και άνθρωπος Κώστας Μήτσιος.

Θα προσπαθήσω λίαν περιληπτικά να ξεφυλλίσω την ανέμη της πολύχρονης ζωής του, όπως έζησε, σκορπίζοντας παντού στο πέρασμά του αγάπη, προσφορά, καλοσύνη, ανθρωπιά, πνευματική προσφορά ιδιαίτερα, αφήνοντας μνήμη αξέχαστη, μνήμη ζωντανή, μνήμη ωραία.

Με το πλούσιο βιογραφικό του το οποίο θα καταθέσω, πιστεύω, ότι θα δώσω μια πλήρη εικόνα του οδοιπορικού του, αν και αυτός δεν ζήτησε επαίνους και αναγνωρίσεις, αλλά έφυγε αθόρυβος και ταπεινός, όπως ήρθε και στη ζωή.

 Ο Κώστας Μήτσιος γεννήθηκε στη ΒΡΑΧΑ Ευρυτανίας, αλλά μεγάλωσε στα γειτονικά ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ όπου υπηρετούσε ο ιερέας πατέρας του. Ο γενέθλιος Ευρυτανικός χώρος σφράγισε ανεξίτηλα τον ψυχισμό του. Τελείωσε με άριστα την Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας και τη Σχολή επιμορφώσεως εκπαιδευτικών.

Παντρεύτηκε τη συνάδελφό του Μαρία Δρόσου και δημιούργησαν άριστη οικογένεια με τις δύο κόρες του καθηγήτριες με προσφορά στα πνευματικά δρώμενα του τόπου μας.

Υπηρέτησε σε σχολεία της Ευρυτανίας, της Φθιώτιδας και της Λαμίας.

Αρθρογραφούσε επί 40 χρόνια σε καθημερινές και εβδομαδιαίες εφημερίδες και περιοδικά. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Ένωσης συντακτών Ελληνικού Τύπου, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων και συγγραφέων Τουρισμού και της Πανελλήνιας Ένωσης Δημοσιογράφων και ανταποκριτών. Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος της Πανευρυτανικής Ένωσης, της εταιρείας Ευρυτάνων επιστημόνων, της Εταιρείας Στερεοελλαδικών Μελετών, του Οργανισμού για τη διάδοση της Ελληνικής γλώσσας και μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και συγγραφέων Φθιώτιδας. Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί ότι συνέγραψε και βιβλία κοινωνικοηθικού περιεχομένου και όχι μόνο, με όραμα πάντα μια καλύτερη ζωή για τον άνθρωπο και για μια κοινωνία ανθρωπιάς, αγάπης, σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιών της ζωής.

Τιμήθηκε με μετάλλια δυο φορές από την Ι.Μ. Φθιώτιδας, με μετάλλιο από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών και συγγραφέων, από την Ένωση δημοσιογράφων Τουρισμού Ελλάδος, από την Πανελλήνια Εταιρεία Πολιτισμού, Γραμμάτων και Τεχνών, από το Σύνδεσμο Ευρυτάνων Φθιώτιδας και από άλλους φορείς.

Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια και πάντοτε αθόρυβα εργαζόταν για την πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου μας με προβληματισμούς και ανησυχίες για την ανθρώπινη πορεία. Η πάντα καθοριστική παρουσία του σε όλους τους τομείς της ζωής, κοινωνικής, ιστορικής, θρησκευτικής κλπ. άφησαν ζωντανό το αποτύπωμά του.

Όπως έζησε ταπεινά, χωρίς εγωιστικές τάσεις και προβολές, έτσι έφυγε και από τον μάταιο τούτο κόσμο που τόσες υπηρεσίες του προσέφερε. Η μνήμη του θα μείνει πάντα ανάμεσά μας, αξέχαστη, ζωντανή και προ πάντων δημιουργική. Στην αξιότιμη σύζυγό του Μαρία και την οικογένειά του, πέραν των συλλυπητηρίων ευχών, τους ζητούμε να είναι περήφανοι για τον τόσο προικισμένο, αξιόλογο, δημιουργικό άνθρωπό τους.

Και ο γράφων λίαν συγκινημένος τον ευχαριστεί που τον τιμούσε με την αγάπη του και τη φιλία του και του εύχεται το αιώνιο πλέον οδοιπορικό του να είναι καλοτάξιδο.