Μνήμη - Ευθύνη για το έπος του ’40 - Τίμημα της Ελευθερίας η συνεχής επαγρύπνηση

Γράφει ο Αθ. Δ. Γκίκας, 

Μαθηματικός

Η Ελευθερία:

• Ως λέξη δεν θα πάψει να φλογίζει τις καρδιές των ανθρώπων.
• Ως σύνθημα θα βρίσκεται πάντα στο οπλοστάσιο της πολιτικής.
• Ως έννοια θα προβληματίζει τους στοχαστές.

Όλοι τασσόμαστε υπέρ της Ελευθερίας ^. χρησιμοποιούμε την ίδια λέξη χωρίς να εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα.

Η Ελευθερία δεν συμπίπτει:

• Ούτε με την ισότητα.
• Ούτε με τη δικαιοσύνη.
• Ούτε με την οικονομική αυτάρκεια και ευδαιμονία.

Ένα γάμο έχει συνάψει μόνο με τη δημοκρατία.

«Η Ελευθερία είναι η δόξα της δημοκρατίας» μας λέει ο Πλάτων.

Για την Ελευθερία της Πατρίδας βροντοφώναξαν οι Σαλαμινομάχοι.

«Ίτε παίδες Ελλήνων ^. ελευθερούτε πατρίδα …».

Πιστοί στη μνήμη των προγόνων, οι μαχητές του ’40 που δέχτηκαν τα πρώτα πυρά του πολέμου, έγιναν φρούριο και ασπίδα ελευθερίας των λαών.

Πίστη τους ήταν πως μόνη μέθοδος της ζωής ήταν η απόφαση του θανάτου για Ελευθερία.

«Με ορθή, μεσούρανη της λευτεριάς τη δάδα ανοίγεις δρόμο στον άνθρωπο Ελλάδα», το κάλεσμα του Σικελιανού. 

Τι κερδίσαμε από τις νίκες μας στα Αλβανικά βουνά;

Αποδείξαμε ότι δεν πλάθεται ιστορία με την άνανδρη βία και την επεκτατική παραφροσύνη.

Αυτή η επεκτατική παραφροσύνη της Τουρκίας μας απειλεί και σήμερα. Το χρέος μας απέναντι στους γιγαντομάχους του ’40 μας υπαγορεύει τι πρέπει να πράξουμε, αν ποτέ απαιτηθεί.

Τα εγκώμια για τους πεσόντες του ’40 δεν αφορούν μόνο αυτούς που έπεσαν, αλλά κύρια εμάς τους ζώντες. Είναι αναμέτρηση αντοχής με το βάρος της κληρονομιάς στους ώμους μας.

Σε οποιαδήποτε εποχή η αναμέτρηση είναι αναγκαία. Σήμερα περισσότερο από ποτέ επιτακτική.

Το επιβάλλει η κρισιμότητα των στιγμών, οι υπονομευτικές διεκδικήσεις, οι υποκινούμενοι από τους ηγήτορες εθνικισμοί γειτόνων.

Όπλο μας η επαγρύπνηση, η καλλιέργεια της συλλογικότητας και της ομοψυχίας, για περιφρούρηση και ενδυνάμωση της Εθνικής μας συνείδησης.

Μόνο τιμώντας το πνεύμα της θυσίας των αγωνιστών του ’40 ανανεώνουμε το εθνικό συμβόλαιο, ότι θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε, υπερασπίζοντας ενωμένοι και απτόητοι τους πολύπαθους βράχους και βραχονησίδες, στους οποίους μας όρισε η μοίρα να είμαστε γαντζωμένοι χιλιάδες χρόνια, παραμένοντας ελεύθεροι.

Αυτά τα βράχια σήμερα είναι τα σύνορα της Ε.Ε. που έχει τη συλλογική υποχρέωση να τα περιφρουρεί.

Η Ένωση της Ευρώπης κυοφορήθηκε σε έξοχα πνεύματα, αφοσιωμένα στην ελευθερία του ανθρώπου, και γεννήθηκε με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Έχουν περάσει από τότε σχεδόν 80 χρόνια χωρίς να έχουμε πλησιάσει το μεγάλο ιδεώδες ολοκληρωμένης πολιτικής ένωσης των λαών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, που υπήρξε η κοιτίδα της ελευθερίας, η κιβωτός των πνευματικών και πολιτιστικών αξιών.

Την αναβάλουμε αυτή την Ένωση κατατριβόμενοι με οξύτερα, αλλά βραχυχρόνια προβλήματα που μας απασχολούν (τοπικοί πόλεμοι, ενεργειακή κρίση κλπ).  

Πιστεύω βαθύτατα ότι μόνο με τη συνένωση του πολιτικού, του οικονομικού, του πολιτισμικού, και του στρατιωτικού δυναμικού της Ευρώπης, είναι δυνατό να ελπίζουμε ότι θα μπορέσει να επιβιώσει η ελευθερία και η δημοκρατία στον Πλανήτη.

Η Ευρώπη με την ανεκτίμητη πνευματική της παράδοση είναι εγγύηση ισορροπίας, είναι το μέτρο σε ένα κόσμο τρομακτικών μεγεθών και απειλών πυρηνικού πολέμου.