H διαμόρφωση της επικοινωνιακής πολιτικής

Γράφει ο Νίκος Σόκολος

Δεν είναι μόνο ότι η κρίση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που έχει σχέση με τον  επαρχιακό τύπο  συνδέεται με την σταδιακή μετατόπιση του αναγνωστικού κοινού, από τα παραδοσιακά, στα νέα διαδικτυακά μέσα, καθώς και της μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, η οποία είχε και παραμένει  να έχει σχέση με το εισόδημα των πολιτών  όπως και  με την ακρίβεια, αλλά  και με  την φτώχεια.
Η άρνηση της κυβέρνησης να στηρίξει οικονομικά, τον επαρχιακό -περιφερειακό τύπο, και αντίθετα να προσφέρει 70 εκατομμύρια ευρώ, ως δώρο στα τηλεοπτικά κανάλια,  για να ενισχύσει την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης,  όπως και να άρει την  αρνητική κριτική κατά του πρωθυπουργού, φανερώνει τα προβλήματα επιβίωσης του επαρχιακού τύπου.
Αλλά πολύ περισσότερο  ότι δεν υπάρχει ίση μεταχείριση, διαφάνεια, και σεβασμός σε όλο τον επαρχιακό τύπο συγκριτικά με τον Αθηναϊκό, και τα μέσα τηλεοπτικής ενημέρωσης των μεγάλων αστικών πόλεων.
Η  είδηση αυτή ενισχύει την  άποψη, ότι η κυβέρνηση επενδύει για ακόμα μια φορά στην επικοινωνιακή πολιτική, χωρίς κατά βάση ουσία, επειδή στην πραγματικότητα, άλλα είναι τα μέσα που θα πρέπει να αφουγκραστεί για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Η διαμόρφωση της επικοινωνιακής πολιτικής, έχει γίνει ξαναζεσταμένο θέμα, το οποίο έχει χάσει την αύρα της, αλλά και την διαμόρφωση της σχέσης κράτους -πολίτη.
 Αν και το κράτος έχει αναγνωρισμένη πολιτική οντότητα, δεν μπορεί να κατέχει το μονοπώλιο της επικοινωνιακής πολιτικής, ως κυρίαρχος των εξελίξεων και των κατευθύνσεων, σε μια δημοκρατική πολιτεία.
Το αντίθετο μάλιστα θα λέγαμε, ότι η ελευθερία του τύπου και των τηλεοπτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, θα πρέπει να βασίζεται στην ανεξάρτητη και αμερόληπτη δημοσιογραφία, και όχι σε μια πολιτική κατάσταση, στην οποία η Ελλάδα, βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρώπης, σχετικά με την ελευθερία του τύπου, αλλά και των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης.
Η διαμόρφωση της επικοινωνιακής πολιτικής θα πρέπει να γίνεται με άλλα κριτήρια, προσαρμοσμένα στην διαφάνεια, στην αξιοπιστία και στην αληθινή καταγραφή των γεγονότων, τα οποία θα πρέπει να  μεταδίδονται στους πολίτες.
Κάθε τι άλλο, παραπέμπει σε δυσφορία, αλλά και στην οικονομική κατάρρευση του επαρχιακού και τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης.
Κάθε τι άλλο, προκαλεί δυσαρέσκεια και δυσπιστία στους πολίτες, την οποία θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη, η κυβέρνηση, για να αποτρέψει το κακό, να γίνει χειρότερο και ανάμεσα σε αυτά να μην εμπιστεύεται ο πολίτης κανένα θεσμό και φορέα της πραγματικής ενημέρωσης.