Να γίνουμε Βουλγαρία ;
Η ενεργειακή κρίση, οι αυξήσεις στα καύσιμα, η ακρίβεια, ο πληθωρισμός ήταν πάντα και παραμένει το αγαπημένο θέμα των λαϊκιστών πολιτικών. Αυτών που αρέσκονται να καβαλάνε το κύμα της αγανάκτησης και να εκμεταλλεύονται την δικαιολογημένη αντίδραση του κόσμου και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις σε μια συγκυρία παγκόσμια και κατά συνέπεια και ελληνική που στέκεται εμπόδιο και τροχοπέδη στις οικονομίες των χωρών.
Οι λαϊκιστές είναι οι διαδηλωτές των εύκολων λύσεων, αγνοώντας έναν βασικό κανόνα της οικονομίας που λέει ότι εύκολες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα δεν υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία κάποιων πολιτικάντιδων που καραδοκούν στη γωνία για να ψηφοθηρίσουν αυξάνοντας την επιρροή τους στο εκλογικό σώμα.
Για παράδειγμα σήμερα αυτό που προτείνουν είναι η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης για να ανακουφιστούν τα ευάλωτα νοικοκυριά.
Συγκρίνοντας τις τιμές στη βενζίνη στην Ελλάδα με τις τιμές της βενζίνης στη Βουλγαρία, αυτό που στην ουσία ζητούν είναι να γίνουμε κι εμείς Βουλγαρία.
Καμία αντίρρηση. Θα πρέπει όμως να πουν όλη την αλήθεια και να μην μιλάνε με μισόλογα.
Στη Βουλγαρία που η βενζίνη είναι πάμφτηνη, οι συντάξεις είναι στα 200 ευρώ και οι μισθοί στα 300 ευρώ. Βουλγαρία στις τιμές της βενζίνης αλλά Γερμανία στις συντάξεις και τους μισθούς ;
Δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή.
Απλούστατα γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά. Αυτό που συστηματικά και με επιτηδειότητα αποφεύγουν να πουν οι λαϊκιστές είναι ότι η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, σημαίνει αυτομάτως λιγότερα έσοδα για το κράτος και κατά συνέπεια λιγότερα χρήματα για συντάξεις, μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, λιγότερα χρήματα για την υγεία, την παιδεία, τα Νοσοκομεία, την κοινωνική πρόνοια, την ασφάλεια της χώρας.
Δεν υποτιμώ το πρόβλημα της ενεργειακής κρίσης που πλήττει και τη δική μας χώρα. Ξεκάθαρα πρόκειται για ένα πρόβλημα που δικαιολογεί την οργή, τη δυσφορία, την αγανάκτηση των πολιτών που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
Όμως ο λαϊκισμός κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ενώ πρόκειται για σύνθετο και δύσκολο στην αντιμετώπισή του θέμα, υποτιμά τα κόστη και υπερεκτιμά την ευκολία με την οποία θα μπορούσε να επιλυθεί το πρόβλημα των ανατιμήσεων μέσα από την κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης.
Αποφεύγουν να αναφερθούν στις επιπτώσεις και στην αναστάτωση που θα προκαλούσε μια τέτοια ανατροπή στις βασικές λειτουργίες του κράτους.
Εκτός κι αν πιστεύουν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η αναστάτωση τόσους περισσότερους ψηφοφόρους θα κερδίσουν στις εκλογές. Όμως τα απλοϊκά εκλογικά συνθήματα τα δοκιμάσαμε στο πρόσφατο παρελθόν και τσουρουφλιστήκαμε.
Βέβαια ξεκινώντας από τη λανθασμένη βάση ότι υπάρχουν απεριόριστοι πόροι και συνεπώς το κράτος μπορεί να τα κάνει όλα με ένα μαγικό ραβδί καταλήγουμε πάντα στην αγκαλιά των λαϊκιστών που έχουν στο τσεπάκι τους το φάρμακο δια πάσα ασθένεια.
Στην χώρα της ... ποίησης βέβαια, όπου η ανοησία έχει γίνει επάγγελμα όλα μπορούν να συμβούν. Λίγη φαντασία να διαθέτεις !
Χρήστος Αλεξανδρής
