Νέο πολιτικό σκηνικό (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Την ατζέντα στην πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή ορίζει πλέον η τραγωδία των Τεμπών. Είναι το μοναδικό θέμα συζητησης ανάμεσα στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων κυβερνησης και αντιπολίτευσης στη βάση των προτάσεων που έχουν κατατεθεί και ψηφιστεί για σύσταση προανακριτικής επιτροπής προκειμένου να διερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του υφυπουργού παρα τω πρωθυπουργό Χρήστο Τριαντόπουλο και η κατάθεση πρόταση δυσπιστίας κατα της κυβέρνησης που συζητήθηκε στη βουλή και απορρίφθηκε με ονομαστική ψηφοφορία το βράδυ της Παρασκευής 7 Μαρτίου 2025.   

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των πολιτών ακριβώς την ημέρα που συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την εφιαλτική εκείνη νύχτα που συνέβη το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα με τους 57 νεκρούς συνανθρώπους μας, δρομολόγησε εξελίξεις. Υποχρέωσε την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί και να συναισθανθεί το βάρος της πολιτικής της ευθύνης και να αφουγκραστεί την αγανάκτηση, την οργή και το θυμό της κοινωνίας για το γεγονός ότι έχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια από τότε και όλα παραμένουν σε εκκρεμότητα, αναφορικά με την ασφάλεια του ελληνικού σιδηρόδρομου.

Ο πολιτικός χρόνος κύλησε τελικά σε βάρος της κυβέρνησης παρά τις αντίθετες εκτιμήσεις κυβερνητικών στελεχών ότι η τραγωδία των Τεμπών είχε καταστεί μπαγιάτικο θέμα και δεν ενδιέφερε και τόσο πολύ τον κόσμο.

Δύο χρόνια μάλλον δεν είχαν καταλάβει τίποτα και δεν είχαν πάρει χαμπάρι τις κοινωνικές διεργασίες. Σιγόβραζε το θέμα στην κοινωνία και αυτοί σφύριζαν αδιάφορα.

Από την αλλη πλευρά οι μαζικές κινητοποιήσεις των πολιτών έγιναν αφορμή να έρθουν πιο κοντά τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ενώ μέχρι σήμερα διαφωνούσαν για όλα τα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, τα Τέμπη τους υποχρέωσαν να συννενοηθούν και να συμφωνήσουν σε ένα κείμενο για την κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης μετά και τα όσα ήρθαν στην δημοσιότητα με το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Δυστυχημάτων.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σήμερα αν η συμφωνία αυτή θα μπορέσει να αποτελέσει μια βαση συνεννόησης και για ευρύτερες συνεργασίες στο χώρο της κεντροαριστεράς. Η αλήθεια είναι πάντως ότι μετά τα παλλαϊκά συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου όλα αλλάζουν στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.

Ενδεχομένως να ζήσουμε ανατροπές που δεν τις περιμέναμε.

Από όποια οπτική γωνία κι αν το προσεγγίσουμε την κινητοποίηση της κοινωνίας, θα συμφωνήσουμε ότι ήταν ένα κατακλυσμιαίο γεγονός που δρομολογεί σοβαρές πολιτικές εξελίξεις. Μπορεί ακόμη να είναι νωρίς να αποτυπωθεί στις δημοσκοπήσεις αλλά όσο θα προχωράμε προς τις εκλογές οι τασεις αυτές θα κινούνται προς την διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού σκηνικού, ίσως όχι τόσο κατακερματισμένου όσο φαίνεται σήμερα.

Η πρόταση δυσπιστίας που κατατέθηκε από έναν συνασπισμό κομμάτων που κινούνται πολιτικά στο χώρο της κεντροαριστεράς, απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία με 157 ψήφους, έναντι 136 βουλευτών που υπερψήφισαν την πρόταση. Κανείς φυσικά δεν ανέμενε μια διαφορετική εξέλιξη και η κυβέρνηση θα συνεχίσει και τα δύο επόμενα χρόνια να απολαμβάμει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ωστόσο η καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας, κατά την ταπεινή μας άποψη, δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς από την πλευρά της κυβέρνησης.

Το γεγονός ότι την κοινωνική αντιπολίτευση που εκφράστηκε στα ογκώδη συλλαλητήρια και τις συγκεντρώσεις και αποτυπώνεται στις δημοσκοπικές έρευνες με το 52,5% να δηλώνει ότι θα επιθυμούσε να στηθούν πρόωρες κάλπες και το 67,7% να απαντά θετικά στο ερώτημα αν η κυβέρνηση έχει χάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να προβληματίσει και να ανησυχήσει τους κυβερνώντες.

Χωρίς να διαφωνούμε με τη δήλωση του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής ότι «μας ψήφισε ο λαός και έχουμε κοινοβουλευτική πλειοψηφία μέχρι τις επόμενες εκλογές», ωστόσο αυτή η δήλωση δεν περιγράφει πλήρως την νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Και αυτό γιατι ποτέ ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν εμποδίζει τις κοινωνικές διεργασίες.

Στο διάστημα των δύο χρόνων που μεσολάβησαν από τις εθνικές εκλογές του 2023, συνέβησαν γεγονότα και εξελίξεις που ένα πράγμα μαρτυρούν. Ότι ο χρόνος κυλά σε βάρος αυτής της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του 41%.

Στις ευρωεκλογές που μεσολάβησαν τη Νέα Δημοκρατία την ψήφισαν ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι λιγότεροι και η κυβερνητική πλειοψηφία του 41% κατρακύλησε στο ταπεινωτικό ποσοστό του 28%, ενώ στις αυτοδιοικητικές εκλογές χάθηκαν 6 από τις 13 Περιφέρειες και σήμερα στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του κόμματος συνεχίζουν την πτωτική τάση. Έχουμε φτάσει στο σημείο να επαίρονται οι κυβερνητικοί ότι το μεγάλο τους πολιτικό πλεονέκτημα είναι η αδυναμία της αντιπολίτευσης να κάνει ...αντιπολίτευση καταθέτοντας μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ωστόσο σε αυτή τη συγκυρία η πολυμορφική αντιπολίτευση της ετερόκλητης συμμαχίας των 136 ψήφων που συγκέντρωσε η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, φαίνεται να είναι περισσότερο εναρμονισμένη με το πνεύμα της κοινωνικής αντιπολίτευσης και της απαίτησης του κόσμου για αλήθεια και δικαιοσύνη.

Μπορεί να μην φυσάνε - προς το παρόν - άνεμοι πολιτικής αλλαγής, αλλά όλα δείχνουν πως βρισκόμαστε στην αρχή μιας καινούριας κοινωνικής πραγματικότητας που αργά ή γρήγορα θα αναζητήσει και ισχυρή πολιτική έκφραση.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος