Οι δολοφόνοι των γηπέδων! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Η είδηση που σόκαρε το πανελλήνιο τον Φεβρουάριο του 2022 ήταν η δολοφονία του Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια βίαιης επίθεσης εις βάρος αυτού και της παρέας του, από οργανωμένη ομάδα οπαδών του ΠΑΟΚ. 

Η είδηση που σόκαρε το πανελλήνιο το καλοκαίρι του 2023 δεν ήταν αλλη από τη δολοφονία του Μιχάλη, ενός νεαρού παιδιού που πήγε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας για να παρακολουθήσει την προπόνηση της ομάδας του. 

Τα όσα διαδραματίστηκαν την ημέρα της 7ης Αυγούστου είναι σε όλους γνωστά. Γνωστές είναι και οι ανακοινώσεις κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, κομμάτων, πολιτικών και διοικήσεων ποδοσφαιρικών σωματείων.

Η είδηση του χειμώνα, τον Δεκέμβριο του 2023, είναι ίδια με την είδηση του καλοκαιριού, μόνο που αυτή τη φορά το παιδί που χαροπαλεύει στην εντατική είναι ένας αστυνομικός που τραυματίστηκε σοβαρά απο θανάσιμη επίθεση χούλιγκαν στο Ρέντη. Αυτονόητη η καταδίκη των θλιβερών γεγονότων τον περασμένο χειμώνα στη Θεσσαλονίκη με το θάνατο του Άλκη Καμπανού, το καλοκαίρι στη Νέα Φιλαδέλφεια που είχε ως τραγική κατάληξη το θάνατο ενός ακόμη νέου ανθρώπου και σήμερα στο Ρέντη με τον τραυματισμό του αστυνομικού.

Τα καταδικάζουμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας. Τέτοια θλιβερά και αποτρόπαια γεγονότα ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν με τα ιδεώδη του αθλητισμού.

Πρόκειται για δολοφονικές επιθέσεις από κακοποιά στοιχεία με φασίζουσα νοοτροπία που πάνε στο γήπεδο όχι για να χειροκροτήσουν την ομάδα τους και να απολαύσουν ένα ποδοσφαιρικό θέαμα αλλά για να εκδηλώσουν τα πιο άγρια ένστικτα της ανθρώπινης φύσης τους.

Το μίσος για τον συνάνθρωπο, την μανία να βιαιοπραγήσουν, να σπάσουν, να καταστρέψουν, να σκοτώσουν, την εκδικητικότητά τους απέναντι στους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας.

Το ερώτημα όμως είναι πως αντιδρά μία οργανωμένη και ευνομούμενη κοινωνία απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Διότι οι αυτονόητες καταδίκες δεν απαντάνε στο πρόβλημα της οπαδικής βίας και του χουλιγκανισμού.

Χρειάζεται άμεση δράση με αυστηρά μέτρα πρόληψης και καταστολής.

Τι έκανε η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια για να πατάξει την οπαδική βία που εκδηλώνεται κάθε φορά με διαφορετικές μορφές ;

Τι μέτρα πήρε στους μήνες που μεσολάβησαν από τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, το επεισόδιο στη Νέα Φιλαδέλφεια το καλοκαίρι, μέχρι σήμερα για να πατάξει την οπαδική βία; Και γιατί να πιστέψουμε ότι αυτό που αμέλησε να κάνει όλα αυτά τα χρόνια (4,5 χρόνια κυβερνά), θα το πράξει τώρα;

Έχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση με τα μέτρα που ανακοινώνει κάθε φορά που έχουμε ξεσπάσματα οπαδικής βίας στους αθλητικούς χώρους το μόνο που κάνει είναι να περιφέρει την απροθυμία της ή μήπως την ανικανότητά της να χτυπήσει στη ρίζα του το φαινόμενο. Εφαρμόζει τη μέθοδο “πονάει δόντι, κόβει κεφάλι”, τιμωρώντας ουσιαστικά τις χιλιάδες των φιλάθλων που αγαπούν το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τα άλλα αθλήματα, αλλά και τις ομάδες που καμμία συμμετοχή δεν έχουν σε επεισόδια εντός ή εκτός γηπέδων.

Όταν έχεις να κάνεις με οργανωμένο έγκλημα, δεν συγχωρείται καμία αδράνεια και ολιγωρία από την πλευρά των οργάνων του νόμου και της τάξης.

Όταν μια ομάδα χουλιγκάνων μπορούν να διασχίζουν ανενόχλητοι τη μισή Ελλάδα παρακάμπτοντας με ευκολία το μέτρο της απαγόρευσης μετακίνησης φιλάθλων και φθάνουν στο κέντρο της Αθήνας αποφασισμένοι να προκαλέσουν επεισόδια, να καταστρέψουν, ακόμη και να σκοτώσουν, τότε το αίσθημα της ασφάλειας γίνεται κενό γράμμα.

Αν οι πολίτες δεν αισθάνονται σιγουριά και ασφάλεια στη γειτονιά τους και νιώθουν ότι απειλούνται από επιδρομές χουλιγκαν που σκοτώνουν για πλάκα επειδή τυχαίνει να βρίσκεται στο δρόμο τους ένας φίλαθλος ή οπαδός αντίπαλης ομάδας ή η ίδια η Αστυνομία, τότε η ισχύς του οργανωμένου κράτους απλά δεν υφίσταται και η χώρα έχει παραδοθεί στην ανομία.

Τεράστιες ευθύνες όμως για την οπαδική βία και τους χούλιγκανς των γηπέδων έχουν και οι διοικήσεις των ομάδων. Και αυτές δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από ανακοινώσεις με τις οποίες καταδικάζουν τη βία στα γήπεδα κάθε φορά που η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.

Τι έχουν κάνει μέχρι σήμερα για να απομονώσουν τους αρματωμένος χουλιγκάνους των γηπέδων ; Δεν θέλουν ή μήπως δεν μπορούν ;

Μπράβοι, νονοί της νύχτας και πάσης φύσεως κακοποιά στοιχεία συνωστίζονται στις ... αυλές τους. Άραγε γιατί τους ανέχονται ;

Στη Μεγάλη Βρετανία, χώρα όπου γεννήθηκε και θέριεψε το φίδι του χουλιγκανισμού αφαιρώντας πολλές ανθρώπινες ζωές στο πέρασμά του, το κράτος του νόμου και της τάξης αντέδρασε και επιβάλλοντας το νόμο κατάφερε να μετατρέψει τα γήπεδα της γηραιάς Αλβιόνας σε εκκλησίες. Όπου οι φίλαθλοι τραγουδούν τους ύμνους των ομάδων τους και χειροκροτούν ακόμη και τους ποδοσφαιριστές της αντίπαλης ομάδας.

Στην Ελλάδα που ζει ακόμη με τις συνέπειες της αχαλίνωτης οπαδικής βίας και του χουλιγκανισμού, βιώνοντας τραγωδίες, είναι η κυβέρνηση, η Αστυνομία, οι υπηρεσίες ασφαλείας και το δικαστικό σύστημα ικανά να αμυνθούν και να προστατέψουν τους πολίτες από τους “δολοφόνους των γηπέδων”, που κρύβουν τα άγρια ένστικτά τους κάτω από μια φανέλα ποδοσφαιρικής ομάδας ;

Χρήστος Αλεξανδρής