Οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Ζούμε σε καιρούς ρευστούς και αβέβαιους. Το κλίμα αλλάζει διεθνώς. Παντού στον κόσμο ενισχύονται οι φωνές που ζητούν περισσότερη κρατική παρέμβαση, περισσότερη ρύθμιση προκειμένου να διαφυλαχτούν ορισμένα δημόσια αγαθά.
Το βλέπουμε να συμβαίνει στη μητέρα του καπιταλισμού, την Αμερική. Το βλέπουμε να συμβαίνει στις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρώπης.
Δεν είναι τυχαίο ότι στη Γερμανία συζητούν εθνικοποίηση μεγάλων ενεργειακών ομίλων προκειμένου, διαμέσου αυτής της οδού, να αντιμετωπιστεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα η ενεργειακή κρίση.
Στη Γαλλία, η κυβέρνηση Μακρόν ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες την κρατικοποίηση της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, το ένα πακέτο στήριξης επιχειρήσεων και νοικοκυριών διαδέχεται το άλλο.
Το ζήσαμε με την πανδημία. Το ζούμε με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση. Οι κυβερνήσεις υποχρεώνονται να επιστρέψουν άρον - άρον στον κρατικό παρεμβατισμό και να εγκαταλείψουν τις νεοφιλελεύθερες συνταγές, εφαρμόζοντας πρωτόγνωρα μέτρα για να στηρίξουν τις οικονομίες τους προκειμένου έτσι να αποτρέψουν την κατάρρευση του παραγωγικού και κοινωνικού συστήματος. Και όταν αυτό συμβαίνει στις πιο φιλελεύθερες οικονομίες της Ευρώπης δεν θα μπορούσε η Ελλάδα, με παράδοση κρατισμού και προστατευτισμού, να αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.
Πάνω σε αυτή τη βάση θα εξελιχθεί, κατά την άποψή μας, και η πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης και κομμάτων της αντιπολίτευσης στο δρόμο προς τις εκλογές. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που κλήθηκε από την αρχή να αντιμετωπίσει μία σειρά κρίσεων, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τα πιστεύω της περί ελεύθερης οικονομίας και να προσχωρήσει στη λογική του κρατικού παρεμβατισμού, υλοποιώντας μία οικονομική πολιτική πού στηρίζεται στις έκτακτες ενισχύσεις, τα επιδόματα και τις παροχές.
Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι υπάρχει μεγαλύτερο περιθώριο για δημόσια παρέμβαση, τόσο στη φορολογία όσο και στην ενίσχυση του κράτους πρόνοιας, γι’ αυτό και από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε, με την ομιλία του και τις τοποθετήσεις του στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, να κάνει ευδιάκριτη αυτή τη διαχωριστική γραμμή πάνω στην οποία θα εξελιχθεί η πολιτική αντιπαράθεση τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες, ενόψει της τελικής αναμέτρησης στις εκλογές της άνοιξης.
Έτσι, λοιπόν, μίλησε για επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα η ενεργειακή κρίση που πλήττει επιχειρήσεις και νοικοκυριά, δεσμεύτηκε για μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης αλλά και για ανακατανομή των πόρων του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης προς όφελος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.
Η Κυβέρνηση, προφανώς αιφνιδιασμένη από το εύρος της παροχολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσε να κατηγορήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για “δημοσιονομικό λαϊκισμό”, ξεχνώντας ότι η ίδια μέσα σε δύο χρόνια έχει δαπανήσει πάνω από 50 δισεκατομμύρια σε πακέτα στήριξης της οικονομίας των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών με έκτακτες ενισχύσεις παροχές και επιδόματα και μην λαμβάνοντας, προφανώς, υπόψιν ότι τα οριζόντια μέτρα που ευνοούν τους πάντες, εύπορους και μη, στερούν πόρους από εκείνους που τους έχουν πραγματικά ανάγκη.
Στη συγκυρία που ζούμε τα πακέτα στήριξης και διάσωσης εταιρειών και οικονομιών, προφανώς αυξάνουν το δημόσιο χρέος κάθε χώρας και αυξάνουν και τα ελλείμματα. Όμως οι κυβερνήσεις και φυσικά και οι αντιπολιτεύσεις που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν, αδιαφορούν προσώρας για τις επιπτώσεις που θα έχουν όλα αυτά τα προγράμματα στήριξης στα δημοσιονομικά της χώρας. Αυτό είναι μία άλλη συζήτηση που θα γίνει στο μέλλον, αφού σήμερα αυτό που προέχει είναι να βγουν οι οικονομίες από το τέλμα της ενεργειακής κρίσης γι’ αυτό και με την άδεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν χαλαρώσει όλοι οι κανόνες που ίσχυαν μέχρι σήμερα και έχει ανάψει το πράσινο φως για περισσότερη κρατική ενίσχυση σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας.
Το πόσο θα αυξηθεί ο λογαριασμός της επόμενης μέρας, τον οποίο θα κληθούν να πληρώσουν και πάλι οι φορολογούμενοι πολίτες, δεν είναι μία συζήτηση που δεν θα γίνει προεκλογικά. Εκείνο όμως που θα καθορίσει εν πολλοίς και το αποτέλεσμα των εκλογών είναι το κεφάλαιο αξιοπιστίας κάθε κόμματος, που διεκδικεί την ψήφο του ελληνικού λαού, να υλοποιήσει αυτά που υπόσχεται.
Και εκεί, κακά τα ψέματα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει ένα σημαντικό προβάδισμα.
Φυσικά η αλλαγή των συνθηκών και η έξοδος της χώρας από τα μνημόνια επιτρέπει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ισχυρίζεται σήμερα ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.
Την τελική απόφαση, όμως, θα την πάρουν οι ψηφοφόροι.
Χρήστος Αλεξανδρής
