Προσωπικά δεδομένα και αποτελέσματα

Για την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας που επικαλείται τα προσωπικά δεδομένα, για την μη δημοσίευση των αποτελεσμάτων των βαθμολογιών των υποψηφίων για τις ανώτερες και ανώτατες σχολές έχω κάποια ερωτήματα και κάποιους ενδοιασμούς, όσον αφορά στην ορθότητα της απόφασης να μην δημοσιευθούν τα ονόματα των υποψηφίων και κατ’επέκταση της μη δημοσιοποίησης των βαθμολογιών που επιτυγχάνει ο κάθε υποψήφιος.

Ποιός είναι ο λόγος τότε της ύπαρξης του διαγωνισμού;

Είναι για να επιτύχουν οι απόφοιτοι μαθητές των Λυκείων την είσοδό τους σε κάποιο ανώτατο ίδρυμα και στη συνέχεια την επιστημονική τους κατάρτιση ο καθένας ανάλογα με τα προσόντα του;

Όταν τα ονόματα όμως είναι μυστικά (άγνωστα) πώς διασφαλίζεται η εγκυρότητα των αποτελεσμάτων, αφού δεν γνωρίζουμε ποιός έχει πετύχει τί, για να κρίνουμε και να συγκρίνουμε τις επιδόσεις και την ποιότητα των μαθητών κατά το παρελθόν, σε σχέση με τα τωρινά αποτελέσματα;

Εάν κάποιος ασυνείδητος έχει «μαγειρέψει» τα αποτελέσματα για ίδιον όφελος, πώς θα το ελέγξουμε όταν ο Μπούφος θα βγαίνει Αετός;

Η δημοσίευση των αποτελεσμάτων με τα ονόματα των υποψηφίων διασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων, διότι οι καθηγητές των μαθητών και οι συμμαθητές τους μπορούν αμέσως να κρίνουν και να συγκρίνουν τα αποτελέσματα αν είναι ανάλογα με τις φανερές δυνατότητες των υποψηφίων.

Η άποψή μας είναι πως τα αποτελέσματα ενδιαφέρουν την κοινωνία των πολιτών και πρέπει να δημοσιοποιούνται για πολλούς και διάφορους λόγους.

Αυτή η απόφαση, μου θυμίζει τον μονόφθαλμο που θέλει από όλους να τους βγάλει το ένα μάτι και να γίνουν όλοι μονόφθαλμοι για να μην ξεχωρίζει αυτός.

Κατανοώ τη δυσχερή θέση αυτών των υποψηφίων που έχουν χαμηλές επιδόσεις να μην θέλουν να δημοσιευθεί η βαθμολογία τους, είναι μέσα στα όρια της λογικής και, εφόσον δεν το επιθυμούν (μετά από αίτησή τους) να μην δημοσιεύονται.

Από αυτό το σημείο όμως μέχρι εδώ που φτάσαμε, να απαγορεύεται δηλαδή η δημοσίευση των ονομάτων και να χρησιμοποιούνται κωδικοί που μόνο οι ίδιοι οι υποψήφιοι διαθέτουν και μπορούν να χρησιμοποιούν, έχουμε «αλλαγή καθεστώτος» και όχι μια απλή μεταρρύθμιση.

Η αδιαφάνεια όμως δεν είναι συστατικό στοιχείο των δημοκρατικών κοινωνιών και θέλει ιδιαίτερη προσοχή αυτή η απόφαση-εγκύκλιος που εφάρμοσαν φέτος στα σχολεία με τη μη ανάρτηση των ονομάτων μαζί με τις βαθμολογίες.

Η πρεμούρα κάποιων, δήθεν ευαίσθητων, να φανούν ότι είναι υπέρ των «αδυνάμων» μπορεί να οδηγήσει σε ισοπέδωση και αδιαφορία των υποψηφίων από την έλλειψη άμιλλας μεταξύ των μαθητών.

Υπάρχει κι άλλη ένδειξη που οδηγεί στην απρόσωπη μαζοποίηση (στη λογική του όλοι ίδιοι είμαστε που, ευτυχώς δεν είμαστε και έχει ενδιαφέρον ο κόσμος μας).

Να πώς φαλκιδεύεται η λειτουργία της Κοινωνίας στη Δημοκρατία (δημοκρατικός έλεγχος) με την επίκληση των προσωπικών δεδομένων. Επί Δαφέρμου απαγορεύτηκε η δημοσίευση ονομάτων και φωτογραφιών κατηγορουμένων και συλληφθέντων, επικίνδυνων για την κοινωνία. Πώς ξεχωρίζει όμως μια κοινωνία που λειτουργεί με δημοκρατικούς κανόνες από μια κοινωνία που φιμώνεται και στενάζει κάτω από δικτατορικό καθεστώς;

Η πρώτη ενημερώνει του πολίτες της και έχει και θεσμικά όργανα που έχουν αυτή την ευθύνη (Τύπος, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο κλπ.) για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ενώ στις κοινωνίες που τελούν υπό δικτατορικά καθεστώτα απαγορεύεται η ελευθεροτυπία και τα άλλα Μέσα Επικοινωνίας ελέγχονται από εντεταλμένους υποστηρικτές του καθεστώτος.

Κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους την «Ενημέρωση» (που ισούται με προπαγάνδα) κατά το δοκούν. Έτσι, παραπληροφορούν και αποπροσανατολίζουν τους πολίτες με στόχο να διαιωνίσουν την εξουσία τους και να αποκομίζουν οφέλη εις βάρος του Λαού.

Ο κ. Υπουργός της Παιδείας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός σ’αυτές τις προτάσεις των συμβούλων του. Τέτοιου είδους ζητήματα, ακόμη και όταν φαίνεται ότι έχουν ωριμάσει ως αίτημα μιας μερίδας πολιτών, καλόν είναι να περνάνε από διαβούλευση με τους πολίτες και η τελική απόφαση να είναι της Βουλής.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κατά το παρελθόν αρκετοί πολίτες που πίστευαν στην ελεύθερη έκφραση των ιδεών και στην πλουραλιστική ενημέρωση, βρέθηκαν κατηγορούμενοι και φυλακισμένοι ως επικίνδυνοι «δια την δημόσιαν υγείαν και δια το καλόν του Έθνους».

Εν κατακλείδι, πιστεύουμε πως η δημοσίευση των ονομάτων των υποψηφίων μαζί με τους βαθμούς πρέπει να μείνει υποχρεωτική όπως και κατά το παρελθόν και μάλιστα, τα στοιχεία να δίνονται υποχρεωτικά στα Μέσα Ενημέρωσης σε ψηφιακή μορφή, τα δε ονόματα των αριστούχων να δημοσιεύονται υποχρεωτικά με πληρωμή από το Υπουργείο στον τοπικό Τύπο ως επιβράβευση.

Εξ’ άλλου, αυτό είναι κάτι που γίνεται σε πολλά σχολεία σε επίσημες τελετές επιβράβευσης και με διάφορα έπαθλα και επαίνους, τα οποία δημοσιεύονται από τα Μέσα Ενημέρωσης που καλούνται για να παρουσιάσουν στους αναγνώστες, ακροατές και θεατές τους τις τελετές επιβράβευσης, πολλές φορές μάλιστα, παρουσία Ιερέων, Βουλευτών, Περιφερειαρχών, Δημάρχων και άλλων αξιωματούχων.

Όσον αφορά αυτούς που δεν θέλουν να δημοσιευθούν τα ονόματά τους, να μπορούν με μια δήλωση-αίτηση που θα καταθέτουν στο σχολείο τους και προς το Υπουργείο, να ζητούν τη μη δημοσίευση του ονόματός τους και έτσι να γίνεται.

Κατανοώ βέβαια, απόλυτα την επίκληση και εφαρμογή της μυστικότητας των προσωπικών δεδομένων στα θέματα υγείας, στα θέματα των προσωπικών σχέσεων, στις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις των πολιτών, όπως επίσης στην ιερότητα και μυστικότητα της ψήφου των πολιτών.

Ως ελεύθερα άτομα, ενταγμένα σε κοινωνία δημοκρατικών αρχών, έχουμε δικαιώματα και υποχρεώσεις (καθήκοντα). Μεταξύ αυτών είναι και ο σεβασμός της μυστικότητας των προσωπικών δεδομένων.

Η μη παρέμβαση στην ιδιαίτερη ζωή των άλλων και ο σεβασμός της ευπρέπειας, μας διασφαλίζει τη σωστή συμμετοχή μας στη Δημοκρατία και στην Κοινωνία.

Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα τώρα, αυτή η υπόθεση έχει χάσει τη χάρη της. Η όλη ιστορία της αναμονής, της αγωνίας για να δούμε και να μάθουμε τα αποτελέσματα, έχει χάσει το ενδιαφέρον των μαθητών και των πολιτών.

Είναι σαν να παρακολουθείς αγώνα από το ραδιόφωνο και ο εκφωνητής να μην λέει το όνομα αυτού που βάζει γκολ (χάνει πολλή από την ομορφιά του το θέμα).

Κύριε Υπουργέ,

μην υποβαθμίζετε το κύρος των Πανελλήνιων εξετάσεων. Είναι ένας θεσμός που από το 1974 τουλάχιστον δεν τον αμφισβήτησαν οι Έλληνες. Μέχρι να βρούμε έναν καλύτερο κανόνα, ας σεβαστούμε τη διαδικασία που πέρασαν εκατοντάδες χιλιάδες υποψηφίων κάθε χρόνο. Είναι η εγγύηση για το αδιάβλητο.

Σπύρος Ρίζος