ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ: 25η Μαρτίου

Γράφει ο
Χ.Τ. ο Βιτ’λιώτης

25η Μαρτίου

Φωτίζει το παράλογο η εικοσιπέντε Μάρτη
κι ο νους μου πήρε τ’ άλογο και τρέχει, δίχως χάρτη.

Στην Άγια Λαύρα στάθηκε κι  από ψηλά κοιτάει,
Δεσπότη που θυμιάτιζε και τα σπαθιά βλογάει.
Τα παλικάρια όρκισε μπροστά στην Παναγία,
τη λευτεριά, τους όρισε να φέρουν με θυσία.

Τα βόλια είναι λιγοστά, πιο λίγα τα ντουφέκια,
τα παλικάρια πιο πολλά κι αμέτρητα τα στέκια.
Ο κόσμος μένει άναυδος μ’ αυτά που αντικρίζει
κι ο Τουρκαλάς, ο βάρβαρος, σφάζει και φοβερίζει.

Ο Γέρος κάτω στο Μοριά φυλάει το Δερβένι
κι απ’ του Ανδρούτσου τη Γραβιά,
Τούρκος περνά, πεθαίνει.
Του Διάκου βλέπω το σπαθί σπασμένο να φωνάζει
κι ο Τουρκαλάς κόβει σουβλί και στη φωτιά τον βάζει.

 Του Καραΐσκου… τα παιδιά τ’ ν Αράχοβα βαράνε
κι όλα τα τούρκικα σκυλιά στο αίμα κολυμπάνε.
Στης λευτεριάς μας το βωμό πέφτουν Μεσολογγίτες,
της λεβεντιάς τους τον θεό, θαυμάζουνε οι θύτες.
Και ξαφνικά ξεθώριασε η πίστη στην πατρίδα,
κι ο μύστης υποχώρησε και έγινε θρυαλλίδα.

Γιατί πάλι η πατρίδα μας είν’ αλυσοδεμένη;
Ποιοι στήσαν την παγίδα μας κι είμαστε εγκλωβισμένοι;
Οι ήρωες που χάθηκαν δεν άφησαν  εγγόνια;
Πώς έτσι μεταλλάχτηκαν και γίναν ξένων πιόνια;

 Γονείς, δασκάλοι και ταγοί απ’ την κληρονομιά μας
αρπάξατε τα τιμαλφή κι όλα τα δανεικά μας.
Μονάχα η παρέλαση του ήρωα Κωστάκη
δε φράζει την προέλαση στο εθνικό σαράκι.

«Θανάση Διάκο, ξύπνησε και συ Κολοκοτρώνη,
η λευτεριά μας λύγισε και το κακό ζυγώνει.
Και Συ Μανούλα Παναγιά με τ’ Άγιο Σου μαντάτο
ακόμα βόηθα μια φορά, δεν πάει παρακάτω».

 Απ’ το βιβλίο «’Εν τη …Ρήμα του λόγου», τροπ.
Εκδόσεις ΧΡΟΝΟΣ 2019