ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

 õΚαι πάλι η στήλη θα σχολιάσει λίγα, ελάχιστα από τα θέματα της καθημερινότητας, που προκαλούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και επικεντρώνεται η προσοχή μας περισσότερο.

Ίσως βέβαια και δικαιολογημένα το ενδιαφέρον άλλων επικεντρώνεται σε άλλα θέματα. Θα προσπαθήσουμε σε άλλη στήλη να καλύψουμε κατά το δυνατόν και τα δικά τους ενδιαφέροντα.

õΜε θλίψη η κοινωνία της Λαμίας αποχαιρέτησε  και απηύθηνε το ύστατο χαίρε σε ένα πραγματικά χρήσιμο για τον τόπο άνθρωπο το γιατρό Τάσο Χρονά. Θα ήταν παράλειψη και της στήλης εάν δεν συμμετείχε στη θλίψη όλων και αν δεν κατέθετε και λίγες θέσεις της στη μνήμη του εκλιπόντα.

Και το οφείλει περισσότερο διότι ο γράφων μαζί με τον αείμνηστο Τάσο συμμετείχαν στο Δ/κό Συμβούλιο των συνταξιούχων του Δημοσίου του Νομού Φθιώτιδος. Με το γιατρό Χρονά πριν τη συμμετοχή μας στο Δ/κό Συμβούλιο των συνταξιούχων, υπήρχε  μια τυπική και μόνο γνωριμία.

Με τη συνεργασία μας αυτή γνωριστήκαμε συνδεθήκαμε προσωπικά και αυτά που αφιερώνω στη μνήμη του, δεν είναι ακούσματα, ούτε πληροφορίες από άλλους που έζησαν κοντά του, αλλά προσωπικές εμπειρίες και βιώματα.

Ο εκλιπών γιατρός υπήρξε ένας τέλειος άνθρωπος, λάτρης του καλού και του σωστού, λάτρης του συνανθρώπου του και αφιέρωσε τη ζωή του στην εξυπηρέτηση του πλησίον του, στην εξυπηρέτηση αυτού που είχε την ανάγκη του και όχι μόνο. Στο οδοιπορικό του, όχι μόνο στον κλάδο της ιατρικής, αλλά και στον κλάδο των διοικητικών δρώμενων προέτασσε, το σωστό, το δίκαιο, το πρέπον και άφηνε πίσω του ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις. Τον όρκο του Ιπποκράτη τον τήρησε ακριβώς όπως τον έδωσε και δεν παρεξέκλινε ούτε κεραία απ’ αυτόν.

Αγαπήθηκε από όλους τους συνανθρώπους του και από όλους τους συμπολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών θέσεων και κομματικών τοποθετήσεων.

Και αυτό απεδείχθη στο ύστατο κατευόδιο από τον μάταιο τούτο κόσμο.

Όλη η κοινωνία της Λαμίας μακριά από κομματικές θέσεις τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία. Και οι πολλοί επικήδειοι λόγοι που εκφωνήθηκαν στη σωρό του, γύρω από αυτό που πίστευε και υπηρέτησε περιεστράφησαν.

Άλλωστε και αυτό, εάν ήταν δυνατόν, θα ζητούσε ο ίδιος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υστεροφημία για τον καθένα μας, που φεύγει από τη μάταιη τούτη ζωή, να ακούγονται τα καλύτερα.

Και ο γράφων με σεβασμό στη μνήμη του καταθέτει ότι με όλους όσους μίλησε και άκουσε και μίλησε με πολλούς, από κανέναν δεν ειπώθηκε και ο ελάχιστος απαξιωτικός λόγος. Και είναι απορίας άξιον για άνθρωπο, που ασχολήθηκε επί πολλά χρόνια με τα κοινά να εισπράττει τέτοια υστεροφημία.

Κύριοι που ασχολείστε με τα κοινά, ιδού παράδειγμα δόξης λαμπρόν.

Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα Τάσο Χρονά, γιατρέ αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωπε.

Και εν επιλόγω ας κατατεθεί και το ρηθέν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο: «Οι δημόσιοι άνδρες πρέπει να παρέχουν τους εαυτούς τους ως υπόδειγμα τιμιότητας και άριστον παράδειγμα του καλώς πολιτεύεσθαι και του καλώς βιούν». Και αυτό ετήρησε επακριβώς ο εκλιπών, ακριβός συνεργάτης μας ΤΑΣΟΣ ΧΡΟΝΑΣ.

õ Σε επιστολή του σε αθηναϊκή εφημερίδα αναγνώστης αυτής επικρίνει ή μάλλον διαφωνεί με τον ξεσηκωμό του κράτους, της εκκλησίας, των οργανώσεων αλλά και των Ελλήνων γενικώτερα να βοηθήσουν τους σεισμόπληκτους της πληγείσης γείτονος χώρας, της Τουρκίας. Και υποστηρίζει, ότι δεν χρειαζόταν τέτοια κινητοποίηση για έναν κακό γείτονά μας, που πάντα επιζητεί το κακό μας και έχει στραμμένα τα όπλα του διαρκώς εναντίον μας. Η στήλη θα συμφωνήσει με τον επιστολογράφο σε όσα καταλογίζει στη γείτονα χώρα, θα διαφωνήσει όμως μαζί του, με το ότι κακώς ξεσηκωθήκαμε και με κάθε τρόπο συμπαρασταθήκαμε στην τραγωδία του τούρκικου λαού. Και εξηγείται. Μπροστά σε τέτοιες τραγωδίες ο άνθρωπος δεν έχει ταυτότητα, εθνικότητα, παρά μόνο ανθρωπιά. Ο ελληνικός λαός καλώς στάθηκε δίπλα στον Τουρκικό. Η Ελληνική Κυβέρνηση σωστά έπραξε για να βοηθήσει την Τουρκική, κατά βάσιν βέβαια το λαό. Γιατί ανεξάρτητα από πολιτικές ή εθνικές διαφορές η Ελλάδα πάντοτε έχει αποδείξει, πως στα ανθρώπινα και στα μεγάλα είναι πάντοτε παρούσα.

Και όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και όλος ο πολιτισμένος κόσμος σε τέτοιες θεομηνίες πρέπει να στέκεται αρωγός, με πράξεις και όχι λόγια.

Στη μανία του εγκέλαδου δεν υπάρχουν άλλα όπλα εκτός από χέρι βοήθειας που θα δώσει ο Έλληνας στον Τούρκο. Και καλώς ο πρωθυπουργός ως ηγέτης της χώρας, παρέβλεψε τις προκλήσεις του Τούρκου Προέδρου και λειτούργησε ως σημαιοφόρος της ελληνικής αλληλεγγύης. Την ώρα αυτή σωστά είμαστε στο πλευρό της Τουρκίας και της Συρίας βέβαια.

Φίλε επιστολογράφε προβληματίσου μ’ αυτές τις θέσεις της στήλης και όχι μόνο και σίγουρα θα αναθεωρήσεις απόψεις και θα ταυτιστείς σίγουρα μ’ αυτά που η Ελληνική ψυχή πρεσβεύει και γι’ αυτό πάντα βρίσκεται στο βωμό της προσφοράς και του καθήκοντος.

õ Και ας κλείσουμε και το σημερινό μας οδοιπορικό ελπίζοντας πως και στη σημερινή στήλη η ζυγαριά θα γέρνει προς αυτό που πάντα στοχεύει: ΣΤΑ ΚΑΛΑ.