ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, 1888.

Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος.

(Συνέχεια από το προηγούμενο). «… Τα ποινικά δικαστήρια του βασιλείου της Ελλάδας επιβάλλουν αρκετά συχνά τη θανατική ποινή. Εδώ και μερικά χρόνια, κυρίως όταν βρίσκεται ο κύριος Τρικούπης στην εξουσία, οι ποινές εκτελούνται.

Ο εκτελεστής του υψηλού αυτού έργου είναι ο ίδιος ένας καταδικασμένος σε θάνατο. Δεν μπόρεσαν να βρούν ποτέ στην Ελλάδα ένα άνθρωπο αξιοσέβαστο που να κάνει με τη συγκατάθεσή του αυτό το επάγγελμα. Δυσκολεύτηκαν μάλιστα να βρουν, μεταξύ των αυθεντικών εγκληματιών, έναν δήμιο πρόθυμο. Πριν από μερικά χρόνια, ένας δολοφόνος, από τον οποίον απαίτησαν να επιλέξει μεταξύ της γκιλοτίνας και του χρέους να εκτελεί τους άλλους, προτίμησε το πρώτο. Η γυναίκα του είχε πάει να τον συναντήσει στη φυλακή και τον είχε εξορκίσει, με όλους τους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να μη δεχτεί τέτοια ατίμωση και να αφήσει, τουλάχιστον στα παιδιά του ένα αξιοσέβαστο όνομα… Πριν από είκοσι χρόνια περίπου, αποκεφαλίστηκαν δεκαεφτά κατάδικοι μέσα σε ένα πρωινό, στο Πεδίον του Άρεως. Ήταν η σπείρα του περίφημου Νταβέλη, που είχε πάρει μαζί της στα βουνά πολλούς Άγγλους και είχε σκοτώσει, πριν παραδοθεί, καμιά τριανταριά χωροφύλακες.

- Δεν κάνει ζέστη, κύριε, το μαχαίρι θα είναι κρύο, σήμερα.  Ήταν δύο κατακόρυφα δοκάρια της γκιλοτίνας. Το μαχαίρι δεν φαινόταν. Από διακριτικότητα το είχαν καλύψει με ένα κόκκινο πανί. Από μακριά έμοιαζε με αποκρουστική πορτούλα. Από εκεί θα περνούσαν οι τρείς άντρες στην αιωνιότητα. .. Βρισκόταν εκεί όλη η αφρόκρεμα του Πειραιά, φάτσες κουρσάρων και μούτρα ληστών. Αλλά είχε έρθει και ο καλός κόσμος της Αθήνας. Τα τρένα κατάφθαναν γεμάτα και ξεφόρτωναν όμορφους νεαρούς και χαριτωμένες γυναίκες. ..

Ξαφνικά, ένας μεγάλος κυματισμός διέτρεξε το πλήθος. Όλα τα κεφάλια στράφηκαν από την ίδια πλευρά. Μερικά παιδιά έτρεξαν φωνάζοντας: Τους φέρνουν, τους φέρνουν…

Άκουγες πονεμένες φωνές που έψαλλαν λόγια ακατάληπτα. Ήταν οι κατάδικοι, τραγουδούσαν για τον εαυτό τους τη νεκρώσιμη ακολουθία.

-Κάντε για μας μια προσευχή. Κάντε μια προσευχή.

- Προσευχόμαστε, προσευχόμαστε.

  Όταν η πρώτη άμαξα έφτασε κάτω από τη γκιλοτίνα, σταμάτησε, ενώ οι άλλες δύο στάθηκαν πιο πίσω. Κατέβηκε ένας ψηλός γεροδεμένος άντρας. Είχε πλούσια καστανά μαλλιά, μαύρη μακριά γενειάδα, μεγάλα μάτια και βλέμμα σίγουρο και γλυκό. Ήταν ο κατάδικος Βλαχοπαναγιώτης. Λεγόταν πως ήταν ο λιγότερο ένοχος από τους τρείς.   Όταν ο γραμματέας ολοκλήρωσε την ανάγνωση της ποινής, εκείνος στράφηκε προς τους παρευρισκόμενους και είπε:

- Είμαι αθώος για το φόνο που με κατηγορούν. Θέλησα να κλέψω και να κάνω λαθρεμπόριο, αλλά δεν λέρωσα τα χέρια μου με αίμα χριστιανικό. Οι δύο βοηθοί του δήμιου τον έδεσαν τότε πάνω στη σανίδα. Τον φίλησαν τρυφερά στο μέτωπο. Η σανίδα κουνήθηκε και το κεφάλι χάθηκε μέσα στο άνοιγμα.  Ακολούθησε για το κοινό ένα μακρύ λεπτό αγωνίας.

 Ανάμεσα από τους δύο βραχίονες του ικριώματος, ο ουρανός φαινόταν καθαρός και η Πάρνηθα χαμογελούσε, ολορόδινη. Τέλος, το μαχαίρι έπεσε. Όταν βρέθηκε και πάλι ψηλά, τραβηγμένο με τα απότομα τραντάγματα μιας τροχαλίας που έτριζε, δύο κόκκινες γραμμές ήταν το σημάδι, πάνω στο μέταλλο, της θέσης των δύο αρτηριών…

ΓΚΑΣΤΟΝ  ΝΤΕΣΑΝ :

Η Ελλάδα του Χαρίλαου Τρικούπη.

ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ , 2022.

   Στη Λαμία οι εκτελέσεις γίνονταν  εκεί που σήμερα βρίσκεται το Ορφανοτροφείο Αρρένων. Λέγονταν ο Λόφος του Γολγοθά. Οι ταφή στο  ένα από τα οχτώ νεκροταφεία, σε εκείνο του Αγίου Δημητρίου. Το νεκροταφείο της Ξηριώτισσας ιδρύθηκε το 1853 με το Διάταγμα το Όθωνα. της 28ης Μαρτίου (9 Απριλίου) 1834. Σε ένα από τα άρθρα του διαβάζομε: Aπαγορεύεται ο ενταφιασμός των νεκρών εις τας ενορίας και άλλα καταστήματα, εις τα οποία εκκλησιάζονται προς λατρείαν του Θεού …  ωσαύτως και η ταφή αυτών εντός των πόλεων και κωμοπόλεων και χωρίων. Δημήτριος  Θ. Νάτσιος, « ΤΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ (1835-1857)

«Η Αγχόνη»  που στήθηκε στη διάρκεια της παράστασης της Ερασιτεχνικής Σκηνής μας, για το έργο, «Το μεγάλο Τσίρκο» του Καμπανέλλη.